Nuwelinge op Keurboslaan #3. Theunis Krogh

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ oopmaak, lees Krynauw in die handskrif wat hy gewoonlik net op skoolrapporte of in sy boeke sien:

      Hiermee vir jou ’n assistent. Maak goeie gebruik van sy vaardigheid. – R.S.

      “So jy gaan help?” vra hy.

      “Ja. Die hoof sê ek moet.”

      “Elsenach, hierdie grootmeneer is Venter. Wanneer ek nie self by jou kan wees nie, sal hy jou help. Die hoof het hom na jou toe gestuur.”

      Die nuweling knik bedees.

      “Gebruik maar altyd die hoof se naam,” sê Krynauw onderlangs vir Flip. “Dan sal jy g’n moeite met dié ou hê nie.”

      “Wat makeer hom? Is dit sy kop?” vra Flip met die gebrek aan sensitiwiteit wat so kenmerkend van sy ouderdom is.

      “Nee, man. Hy’s net nie gewoond aan mense nie. Hy is in die bosse grootgemaak. Hy kan jou seker baie ander dinge leer, soos spoorsny en skiet. Probeer om hom daaroor te laat praat.”

      “Maggies, ’n ou wat van sulke dinge weet, kan nie te sleg wees nie!” sê Flip skielik opgewonde. “Kan hy nou saam met my gaan?”

      “Nee, hy moet eers gaan eet. Hy sal aan die begin nie eetsaal toe kom nie. Hy eet by mevrou Mostert sodat sy hom kan leer hoe om reg aan tafel te sit en al sulke dinge. As iemand jou daaroor vra, sê maar net Ma Mossie hou sy dieet eers dop, want dit is tog waar. Ná ete kan hy ’n rukkie by jou wees. En onthou om hom met slaaptyd te help. Hy weet nog niks van nagklere en tande borsel en sulke goed nie.”

      Flip het nog nooit so ’n interessante mens teëgekom nie. Hy neem gretig ná ete by die onderhoofseun oor. Dit gee Krynauw tyd vir sy eie werk, en om later weer ’n paar woorde met die hoof te gaan wissel.

      Krynauw loop die gloeiende sigaretkooltjie vrolik in die donker tegemoet.

      “Alles gaan voor die wind, doktor,” sê hy. “Elsenach en Venter kom goed klaar, so ek het hulle bietjie alleen gelos.”

      “Ek sal vir dominee Burger sê hy moet ophou om my so te bedank. Dis eintlik jy wat alles doen. Ek waardeer dit regtig.”

      Krynauw het nie woorde om te antwoord nie en hulle stap in stilte verder.

      Wentzel tref dit gelukkig met die seuns in die slaapkamer. Afgesien van Krynauw en Flip is Smit ook baie vriendelik en geduldig met hom. Die jongeres in die kamer is Geer en sy maat, Vic Bezuidenhout, albei omtrent veertien, en Neels en Dollie Combrink is nog jonger. Wentzel hou van Geer met sy sproetgesig en innige blou oë wat eintlik net innig is as ’n mens hom nie ken nie.

      Die res van die ondeunde Geer se bende is ook almal stouterds wat eintlik goeie harte het, al luister hulle nie altyd daarna nie.

      Nieuwenhuis voer sy grappe dikwels te ver, sonder dat hy bedoel om iemand seer te maak. Wentzel is natuurlik nog glad nie in staat om dit te verstaan nie. Hy vertolk alles wat vir hom gesê word letterlik, soos dit een middag die geval is.

      Die nuweling is wonder bo wonder vir ’n oomblik alleen. Hy wag by die agterdeur vir Flip, wat ’n paar bladsye strafwerk by meneer Holst moet aflewer. Nieuwenhuis is op pad sportveld toe en sien hom daar staan.

      Die grapmaker weet Flip kry enigiets met Wentzel reg deur net te sê: “Die hoof wil dit hê,” en roep sonder om twee maal te dink: “Haai, Elsenach! Die hoof soek jou!”

      Wentzel draf reguit na doktor Serfontein se huis.

      Krynauw het hom geleer om die voordeur se klokkie te lui, en hy doen dit nou. Toe Danster oopmaak, wil hy sommer verbyloop.

      “Doktor is nie hier nie. Hy speel tennis,” keer Danster.

      Wentzel kies dadelik koers na die hoofbaan en onderbreek ’n spannende pot tennis tussen meneer Papenfus en die hoof.

      “Wat makeer, Elsenach?” vra doktor Serfontein.

      Wentzel weet nou al hoe om hom reg aan te spreek. “Doktor het my laat roep.”

      “Nee, ek het nie.”

      “Maar … hy het dan gesê ek moet kom!”

      “Nee, daar is fout iewers. Ek sal jou later sien.”

      Krynauw, een van die toeskouers wat wag vir ’n beurt om te speel, kom haastig nader.

      “Jammer, doktor!” sê hy. “Kom, Elsenach.”

      Wentzel volg hom terug skool toe, maar sê oor en oor op ’n manier wat Krynauw onrustig maak: “Hy het gesê die hoof soek my!”

      “Jy’t hom seker ’n verkeerd verstaan.”

      Maar op daardie oomblik loop hulle Nieuwenhuis raak.

      Wentzel maak ’n vreemde geluid diep in sy keel. “Dis hy! … Dis hy wat dit gesê het!”

      “O … Haai, Nieuwenhuis! Kom hier … Het jy Elsenach na die hoof gestuur?”

      “Ja, Krynauw, sommer vir die grap! Het die aap rêrig gegaan?” Nieuwenhuis lag lekker.

      Die nuweling storm. Alles gebeur blitsig in ’n warrelwind van skreeue en uitroepe. Wentzel wil nie baklei nie; hy wil Nieuwenhuis verskeur. Die grapjas is nie ’n lafaard nie, maar hierdie seun wat skielik in ’n dier verander het, is vir hom een te veel. Elsenach se hande is om sy keel en hulle druk met mening.

      Daar bly vir Krynauw net een ding oor om te doen. Hy slaan Wentzel met al sy krag.

      Elsenach val – en Nieuwenhuis lê langs hom.

      Die hoof het nie van die vreemde uitdrukking op die nuwe seun se gesig gehou nie en hulle van die tennisbaan af gevolg.

      Krynauw sien hom eers nadat hy geslaan het. “Ek kon niks anders doen nie, doktor,” sê hy.

      “Ek verstaan.”

      Die sportonderwyser kom nader gedraf en meneer Papenfus volg met die hoof se raket en sweetpakbaadjie.

      “Meneer Gerritson, sorg vir die nodige behandeling en stuur Elsenach dan na my toe. Kom, Krynauw.”

      Hulle praat nie terwyl hulle loop nie.

      Selfs in die studeerkamer sê die hoof niks nie. Hy trek sy wit sweetpakbaadjie in stilte aan, steek ’n sigaret aan en gaan sit by sy lessenaar.

      Krynauw voel aaklig. “Doktor … ek het al weer aangejaag,” sê hy.

      “Nee, hierdie keer het ek verbrou. Ek moes die moontlikheid dat hy abnormaal kan reageer, in ag geneem het. Ek glo nie ons kan hom hier hou nie.”

      “Maar hy het so goed reggekom!”

      Hy kry nie ’n antwoord nie.

      “Doktor het gesê die prokureur skryf sy pa het niks makeer voor sy kopbesering nie. Dis daardie klein hel … Ekskuus, dis Nieuwenhuis wat hom ’n streep wou trek. Maar hy het ook nie geweet wat sal gebeur nie. Gee Elsenach net nog een kans, asseblief. Venter doen sulke goeie werk. Hy is ’n wonderlike assistent!”

СКАЧАТЬ