Nuwelinge op Keurboslaan #3. Theunis Krogh

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ het reeds strafwerk vir die vakansie omdat jy ongehoorsaam was. Nou begin jy met ’n nuwe streek: parmantigheid teenoor ’n onderwyser. Jy is ons skool se onderhoofseun, en dit maak jou gedrag selfs nog meer onaanvaarbaar.”

      Die hoof se stem is ysig. “Jou gedrag vandag, veral voor ander en jonger seuns, is onvergeeflik. Hoekom het dit gebeur?”

      “Dis moeilik om nou te sê, meneer,” antwoord die diep, aantreklike stem wat die hoof s’n onbewustelik naboots. “Ek het van die duiktoring afgeval en simpel gevoel. Toe beskuldig meneer Gerritson my dat ek jok en toe verloor ek my selfbeheersing.”

      “Meneer Gerritson was ’n leerling hier toe jy op Keurboslaan aangekom het. Hy is nog jonk en behandel julle seniors soos sy gelyke. Dit beteken nie julle moet minder respek vir hom hê nie.”

      “Glad nie, meneer. Ons waardeer sy vriendelikheid.”

      “Nogtans het jy hom vandag aangespreek op ’n manier wat jy nie teenoor ’n ander onderwyser sou gewaag het nie, hoe onskuldig jy ook al tereggewys is.”

      Dis natuurlik waar en Krynauw sien dit dadelik in. Hy sou dit nou erken het, maar ongelukkig praat die hoof eerste.

      “Jy is die sportvelde en swembad belet tot jy om verskoning vra. Dis niks minder as reg nie. En totdat jy jou behoorlik gedra, het ek ook niks meer vir jou te sê nie.”

      Dis al jare lank Krynauw se gewoonte om saans by die hek te wag en saam met die hoof na Aandgodsdiens in die hoofgebou te stap. Hulle gesels nooit veel nie, maar vir Krynauw wat sy ma vroeg verloor het en daarna nie juis aandag by sy pa gekry het nie, beteken hierdie kort oomblikke saam met die hoof baie.

      Om in soveel woorde aangesê te word om weg te bly, is so ’n klap in die gesig dat Krynauw hom dadelik lelik opruk.

      Die hoof wag vir ’n antwoord, maar dit kom nie. “Dis al, dankie,” sê hy uiteindelik.

      Ná ’n nag se slaap kom Krynauw darem tot sy sinne.

      Tydens die elfuurpouse, terwyl die ander melk en tee drink, draf hy na die gimnasium.

      Voor die deur ontmoet hy een van die kombuis se personeel wat meneer Gerritson se tee op ’n skinkbord dra. “Gee vir my,” sê hy. “Ek gaan tog soontoe.”

      Meneer Gerritson is besig om een van die klimtoue te toets. Toe hy die onderhoofseun sien, gly hy met die tou af.

      Krynauw sit die skinkbord op ’n bank neer en stap tot by die onderwyser.

      “Môre,” sê albei tegelyk. En dan weer saam: “Ek wou net sê …” Hulle albei lag hardop.

      “Wel, wat wou jy sê?” vra meneer Gerritson.

      “Dat ek ’n aap was. Ek hoop meneer sal my gedrag verskoon.”

      “Natuurlik. Ek is self ook jammer oor wat gebeur het. Ek wou gesê het dis belangrik vir die skool se sport dat jy om verskoning vra. Aangesien ek dit nou eenmaal geëis het, sal doktor jou nooit los voordat jy dit gedoen het nie, al wil ek ook.”

      “Nee, natuurlik nie.”

      “Wel, dis verby so kom ons vergeet dit. Het jy al tee gehad?”

      “Nee, meneer, maar dit maak nie saak nie.”

      “Natuurlik maak dit saak. Ek gooi die suiker in die beskuitbakkie en skink vir jou tee in die suikerpotjie. Hulle bring altyd vir my ’n yslike pot tee; nugter weet hoekom.”

      “Baie dankie, meneer!”

      Toe die hoof op een van sy gevreesde rondes, wat hy gewoonlik onverwags op die skoolterrein doen, die gimnasium se deur oopmaak, sit die sportonderwyser en die onderhoofseun gesellig en tee drink. Krynauw het so pas iets snaaks gesê en albei brul van die lag. ’n Vreemdeling sou moeilik geweet het watter een die jongste is.

      Hulle sien die hoof eers toe sy: “Verskoon my, meneer Gerritson,” hulle regop laat wip asof die bank aan die brand is.

      “E, g- … goeiemôre, doktor,” stamel die jong onderwyser asof hy weer twaalf jaar oud is.

      Krynauw kom baie gouer oor die skok. “Ek het om verskoning kom vra, meneer,” sê hy.

      “Is die tee ’n vredesoffer?”

      “Dis omdat hy nie gekry het nie,” sê meneer Gerritson verskonend.

      “Hy’s gelukkig om op so ’n dag warm tee in plaas van koue melk te kry.”

      “Ja, dis nogal koud.”

      Meneer Gerritson is vies vir homself dat hy soos ’n skoolkind optree.

      “Het doktor al tee gehad?” vra hy.

      “Nee, ek drink nie elfuur iets nie.”

      “Maar wat van nou, doktor? Dis dan so koud!” nooi Krynauw hartlik. “Meneer Gerritson het syne klaar gedrink. Ek sal die koppie gou gaan was.”

      Hy draf weg na die kleedkamer waar daar warm water is.

      “Alles nou in orde?” vra die hoof vir die onderwyser.

      “O ja … tot my verligting!”

      Die hoof glimlag.

      Die onderhoofseun kom op ’n draffie met die skoon koppie terug. Hy skink die tee swart en bitter soos die hoof daarvan hou. Dis nog lekker warm.

      “Drink nou jou tee klaar,” sê die hoof vir Krynauw. “As jy laat is vir klas verwag jy verniet spesiale behandeling. By wie is julle die volgende periode?”

      “Meneer Weyers, doktor. ’n Mens soek nie by hom ’n guns nie. Hy behandel almal presies dieselfde.”

      “Ek het die klok hoor lui.”

      “Ek is weg. Tot siens, doktor … meneer!”

      2

      DIE WILDE SEUN

      Die volgende middag kry die hoof ’n oproep van die skool af.

      “Dis Burger,” hoor hy. “My broer-hulle het aangekom.”

      “Kom gerus dadelik hiernatoe.”

      Dominee Burger lyk na sy broer, met dieselfde ronde, simpatieke gesig – en dieselfde skewe bril!

      “Waar is die seun?” vra die hoof nadat sy vriendelike vrae oor die reis beantwoord is.

      “In die motor. Hy wil nie uitklim nie. Nugter weet hoe ek dit reggekry het om hom te bring. Ek wil nooit weer so ’n nag deurmaak nie! Hy’s vreeslik vuil, doktor. Hy laat nie water naby hom kom nie.”

      Danster verskyn met die skinkbord.

      “Burger, skink jy asseblief die tee,” vra die hoof. “Ek sal die kind gaan haal.”

      “Nee, laat ek saamgaan. Jy СКАЧАТЬ