Elza Rademeyer Omnibus 5. Elza Rademeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ pas natuurlik sy huis vir hom op, verjaag sy vinnig die groenoog-monstertjie op haar skouer toe sy sien die meisie sluit die voordeur oop en verdwyn na binne. Iemand moet tog sy potplante nat maak. ’n Paar oomblikke oorweeg sy dit om te gaan aanklop om te hoor of die vrou sy selfoonnommer vir haar kan gee. Maar haar moed begewe haar. Hy vra dalk waar sy aan die nommer kom, en sy wil darem nie hê hy moet weet sy is só erg oor hom dat sy glad by sy huis ’n draai gaan maak het nie.

      Die vrou bly ook so lank binne besig dat sy maar naderhand omdraai en terugry huis toe. Daar aangekom, wil Riana weet hoekom sy so laat is. “Neville is so pas hier weg. Hy’t lank vir jou gewag, maar het toe maar geloop.”

      “Neville? Maar hoekom het hy my nie gebel en gesê hy kom nie?”

      “Hy was in die stad en het op ’n ingewing besluit om hier aan te kom.”

      “O. Wel, dan is dit nie my skuld dat ek nie hier was nie.”

      “Ek het darem vir hom koffie gemaak.”

      “ ’n Gawe man,” sê tant Doortjie. “Aansienlik ook. Maar sonder vrou. Riana sê sy dink hy’s geskei. En vir geskeide mans moet ’n mens lig loop. Dis selde dat hulle onskuldig is. Hy’t seker maar sy vrou verneuk.”

      “ ’n Mens kan hom nie sonder meer beskuldig nie,” sê Pikkie vinnig. “Dit kan dalk net andersom wees, dat sy vrou hóm verkul het.”

      “Vir wat sal ’n vrou so ’n aantreklike man verkul? Nee wat, hy ís skuldig.”

      “Alle geskeide mans is nie altyd skuldig nie,” tree Riana ook toe tot die gesprek. “Die vroue dra baie keer die skuld.”

      “H’m, sorg julle twee maar net dat julle wegbly van geskeide mans. Daar is genoeg jong kêrels in die land.”

      Toe die naweek aanbreek, dink Pikkie by haarself dat Riana tant Doortjie se geselskap darem werklik baie geniet, want wanneer laas was sy vir ’n aand uit? Dis ook nie eens dat sy baie skoolwerk huis toe gebring het nie.

      Haar verbasing is nóg groter toe Riana Vrydagmiddag vir haar sê Stephan het haar genooi om saam met hom te gaan dans, maar sy’t besluit om liewer die aand tuis deur te bring.

      “Jy’s dan so dol oor dans. En jy’t nog altyd gesê ’n beter dansmaat as Stephan sal ’n mens nêrens kry nie.”

      “Ag, ek is net nie lus vir hom óf vir dans nie. Hy dans wel lekker en alles, maar partykeer verveel sy geselskap my so dat ek eerder na ’n papegaai sal luister as na hom.”

      “Jy moenie nou al begin met oujongnooistreke nie, eers van volgende jaar af. Ek hoop nie jy voel verplig om hier te bly ter wille van tant Doortjie nie. Ek gaan vanaand nêrens nie, so ek kan haar geselskap hou.”

      “Man, ek het jou mos gesê ek is nie lus vir uitgaan nie. Los my tog uit,” sê Riana skielik so geïrriteerd dat Pikkie haar maar net verslae agterna kyk toe sy opstaan en by die vertrek uitstap.

      Die Sondagoggend toe sy en tant Doortjie van die kerk af kom en in die oprit stilhou, kyk tant Doortjie om haar rond. “Is hier nie van julle bure by wie julle ’n garage kan huur nie? Die motors kan mos nie so in die son staan en verrinneweer nie.”

      “Ons was van plan om ’n afdak hier te bou sodat albei motors darem onderdak kan wees, maar toe kom steek Frans Goedhardt ’n stokkie voor ons planne.”

      “Hoe dan so?” wil tant Doortjie weet.

      “Nee, hy is mos die bou-inspekteur van die area. Hy sê ons gaan ’n gemors maak van die besigheid. Hy gaan nie toelaat dat ons ’n afdak hier opsit nie.”

      “Gmf! En vir wat hou hy hom so rammetjie-uitnek? Ek hou van die mansmens, maar wie gee hom die reg om vir julle te wil voorskryf? Het julle dan nie die huis en erf wettiglik gekoop nie?”

      “Ons het, ja.”

      “Nou maar dan is dit jul eiendom en kan julle mos daarmee maak wat julle wil!”

      “Ek het ook so gedink, maar –”

      “Kyk, as ek julle is, steur ek my nie aan hom nie,” onderbreek tant Doortjie haar sin. “Julle karre kan g’n so in die wind en weer staan nie. Laat bou die ding.”

      “So, tante dink ook ons moet voortgaan?”

      “Natuurlik!”

      “Dan gaan ek sommer nou vir oom Jorrie vra wie die man is wat sy garage gebou het. Hy bly net ’n entjie hiervandaan. Tante kan maar solank ingaan huis toe. Ek stap sommer oor na hom toe.”

      Op pad na oom Jorrie se huis oorval die twyfel Pikkie. Haar beterwete sê lankal vir haar die afdakstorie gaan nie werk nie. Dis sommer net moeilikheid soek om daarmee voort te gaan. Maar Frans se koppigheid . . . Eintlik is dit sy koppigheid teen háár koppigheid, en sy is glad nie lus om as verloorder uit die stryd te tree nie.

      Dit kan nie kwaad doen om ’n bouer se opinie ook in te win nie. Hy kom dalk met ’n plan vorendag wat kan werk.

      Oom Jorrie is nie baie behulpsaam nie. “Jong, ek weet nie. Die man wat vir my gebou het, het hoeveel stories gehad toe ek vir hom sê die dak lek. Ek sal jou beduie waar hy bly, dis net ’n paar huise hiervandaan, maar julle moet goed dink voor julle hom kry om vir julle te werk.”

      Sy stap sommer van oom Jorrie af na die bouer se huis. En daar aangekom, wis sy dadelik dat hy nie die soort man is na wie sy soek nie. Die onnetheid van sy werf, die barste in sy eie huis se afgeskilferde mure en die blik bier in sy hand sê vir haar dis nie die soort bouer waarna sy soek nie. Dog, sy is nou daar, dus vra sy hom maar om vir hulle ’n kwotasie te kom gee vir die oprigting van ’n afdak.

      Hy lig sy vuil hoed en krap sy kop. “Ek is ’n bietjie besig op die oomblik,” sê hy, “maar ek sal so gou dit vir my moontlik is ’n kwotasie kom gee. Waar bly jy?”

      “Het jy toe reggekom?” wil tant Doortjie weet toe sy weer by die huis kom.

      “Hy sal ’n kwotasie kom gee.”

      “Gaan jy sowaar voort met jou planne?” vra Riana fronsend.

      Gedagtig daaraan dat Riana dalk vir Frans Goedhardt sal vertel van haar bedenkinge, knik sy haar kop. “Ja, natuurlik gaan ek daarmee voort.”

      “Sonder bouplanne?”

      Pikkie lig haar skouers oënskynlik ongeërg. “Sonder bouplanne. En jy kan jou Frans-vriend maar daaroor inlig as jy wil.”

      “Dis reg, Pikkie,” kry sy tant Doortjie se ondersteuning. “As jy ’n man een keer oor jou laat loop, doen hy dit elke keer. Ons vroue moet staan op ons regte.”

      Riana se wenkbroue lig. “Goed, maak soos jy wil. Maar ek onttrek my van die hele besigheid. Dis nou tussen jou en Frans.”

      Dié daag hoeka die aand daar op om by Riana te kom koffie drink. En sy is vinnig om hom oor Pikkie en tant Doortjie se planne in te lig.

      “Jy gaan jou vingers lelik verbrand,” is al wat hy vir Pikkie sê. Toe verdwyn hy en Riana na buite om ’n hele ruk later eers weer die huis binne te kom.

      “Ons het nou ’n ander plan uitgewerk,” СКАЧАТЬ