Heildronk op 'n gypsyromp. Nadia de Kock

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ just turn left at the first traffic light,” sê Audrey. “No, left!”

      “Soos ek gesê het, ek glo nie ek gaan tyd hê vir kook nie,” gaan Helga aan, “maar ek is bereid om na enige skedule wat jy opgestel het te kyk en dit te bespreek.”

      Ek kyk vinnig na Helga voordat ek terugkyk na Audrey, wat nou ’n rooi kleur op haar wange het. Sy is nog steeds besig om van links en regs te verduidelik.

      “Dankie, Helga.” Ek steek my hand na Audrey uit. “Gee vir my,” beduie ek, maar sy lig haar hand; sy het dinge onder beheer. Wanneer sy die foon neersit, sê sy: “Hulle is amper in Beyers Naudé. Ek gaan rook.”

      Shame, Audrey wou netnou al gaan rook, maar dinge is te dol.

      “Kom ek gaan wys jou gou jou kamer,” sê ek vir Helga en staan op. “Ek het duplikaatsleutels laat maak; sal dit sommer nou vir jou gee.”

      “Dankie.”

      “Ek stel vanaand ’n nuwe boek hier onder in Westdene bekend. Wou jy gekom het? Dis fiksie,” voeg ek vinnig by.

      Sy moet darem weet waarvoor sy haar inlaat.

      “Nee dankie, Mieke. Ek het baie dinge wat ek so vinnig moontlik moet afhandel. Ek wil ook kyk of ek vanaand klaar ingetrek kan kry.”

      Wanneer ek haar kamerdeur oopmaak, vra Helga: “Bly jy alleen hier?”

      “Ja.”

      Dis tegnies nie heeltemal waar nie. Ziggy kom slaap soms hier wanneer dit te lawaaierig raak by haar woonstel bokant Nuno’s. En dit gebeur deesdae meer gereeld.

      “My vriendin, Ziggy, slaap soms oor. Maar nie te veel nie.”

      “Dis goed jy sê my. Ek moet weet wat die dinamika van die huis is.”

      Ek is in die garage, besig om driehonderd eksemplare van Heuningstroop vir vanaand af te tel toe Audrey my vanuit die studeerkamer roep.

      “Mieke! Kom gou hier!”

      Sy klink benoud. Ek los die boeke net daar en drafstap studeerkamer toe.

      Audrey staan agter haar lessenaar met die telefoon in haar hand.

      “Father Kieran O’Connor,” sê sy met groot oë.

      Wie is Father O’Connor? Dalk nog iemand wat oor Diana se “smerige” boeke wil kla? Ek vat die foon, nie baie lus om oor Diana se aandeel in die morele verval van die volk (oukei, eintlik van die forty-plus-vroue wat haar boeke lees) te debatteer nie.

      “Miss le Roux,” sê die man met ’n mooi Ierse aksent, “Father O’Connor from the St James parish here. I want to thank you sincerely for the remarkable gift you’ve sent us.”

      Watse geskenk?

      “I beg your pardon, Father?”

      “The couch. It’s lovely, and we have just the spot for it.”

      Wat de duiwel gaan aan?

      “Couch?”

      “Be assured that it is very much appreciated. Quite unexpec-ted, as all gifts should be.”

      Ready (Leady) Transports, kliek ek en slaan in ’n koue sweet uit.

      “And we could certainly use it here at the church. We take care of a lot of needy people and could use a couch. My child, it is the likes of you that make my heart glad. And you sound so young! The young ones, still making homes for themselves yet finding it in their hearts to give to the poor, is a beautiful thing.”

      Ek sal die bank moet gaan haal. Diana gaan ’n oorval kry.

      “Bless your dear heart,” sê Father O’Connor.

      Vrek. Hier het my nou gebless en ek sal die bank móét terugeis. Dis nie goed nie. As ek en die Vader Boeddhiste was, was daar nou baie karma (myne) om af te werk.

      “Er, Father …”

      “Yes, my child?”

      Nee! Moenie vir my “my child” sê nie; ek gaan die bank onder jou kom uitvat!

      “Please forgive me, but there has been a dreadful mistake. Dreadful.”

      “A mistake?”

      “Yes, the couch is supposed to go to the Methodists … the Methodist church down the road.”

      “Oh my.”

      Die Vader klink oorbluf.

      “I’m not donating it to them, Father. We have a book launch there tonight. It’s not a proper church anymore, it’s a restaurant, but never mind that now, I have some extra stuff here at my house that I will bring to you later this week. Stuff the poor can use: a stove, a bookshelf, all beautiful.”

      Ek haal ’n slag diep asem.

      “Is Ready’s truck still there?”

      As dit nie is nie, gaan ek waarskynlik flou word. Ek gaan sit.

      “No, my child. They left a long time ago.”

      Sien! Dis goed ek het gaan sit.

      “Father,” sê ek en oorweeg my woorde, “I’m afraid I will have to come and collect the couch, sorry. But next week I will personally bring you the stove and the bookshelf, and whatever else I can find.”

      “Bless you, child.”

      “Ble …” begin ek maar byt gelukkig op my tong.

      Amper sê ek vir die man: “Bless you too.” Ek weet nie of mens dit mag doen nie.

      Nadat ek en Father O’Connor gegroet het, skakel my brein oor na die hoogste versnelling. Bank is by die Katolieke, moet na Metodiste toe gaan, kar tien teen een te klein, ek en Audrey te lig in die broek vir ’n trek, Audrey boonop ’n senior burger, ek ken nie vir Helga goed genoeg nie … Billy! Billy is al een wat my nou kan help. As jy ’n krisis beleef, en ek hét al, is Billy net die een om dit uit te sorteer.

      “Billy!” sê ek uitasem toe hy sy foon antwoord. “Daar was ’n mix-up met Diana se bank. Moenie vra nie. Die bank moet vanaand by die bekendstelling wees, maar dit is hier onder in Melville, by die Rooms-Katolieke kerk! En die flippen vervoerplek se trok is al weg!”

      Ek sê alles in een asem.

      “Ontspan, Mieke.”

      Billy is soos altyd die rustigheid vanself.

      “Ek kan nie! Die flippen bank is by die verkeerde flippen kerk en Diana sal my flippen doodmaak as dit iets moet oorkom.”

      Dis tye soos hierdie dat ek wens ek kan laat rip en soos ’n matroos vloek. Sulke ordentlike, lang, ruwe vloeke.

      “Moenie stres nie. Ek het ’n shoot aan wat twee-uur СКАЧАТЬ