Heildronk op 'n gypsyromp. Nadia de Kock

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ weet nie hoe hou jy dit met hierdie neurotiese skrywers nie,” sê Audrey.

      “Los die skrywers vir my en bly jy maar by die admin, Audrey, jy doen dit goed.”

      ’n Blatante leuen, maar nouja. Sy het haar sterk punte ook. En sy is ’n goeie mens.

      “Audrey,” sê ek en gee vir haar die Geelbladsye aan, “kry asseblief ’n vervoermaatskappy wat Diana se bank by haar huis kan gaan haal en na die kerk toe kan vat.”

      “Vandag?”

      “Doen dit gou; ek moet die mediaverklaring klaarmaak, ’n paar e-posse beantwoord, die kleingeld vir vanaand uitsorteer én nog die boeke gaan uittel.”

      Ek sug. “Diana en haar bank, ’n pers fluweelbank nogal,” mompel ek terwyl ek op ’n e-pos kliek om dit oop te maak.

      Ná die vyfde vervoermaatskappy gooi Audrey haar hande in die lug.

      “Almal sê dis heeltemal te kort kennisgewing, Mieke.”

      Ek sit vir ’n rukkie na my rekenaarskerm en staar toe ek die pamflet onthou wat ek nou die dag in Germiston by ’n verkeerslig gevat het. Ek gooi gewoonlik al die pamflette onder die passasiersitplek in en laat dit net weggooi wanneer ek my kar laat was. Wat nie baie is nie.

      “Ek kom nou,” sê ek vir Audrey en storm by die voordeur uit kar toe. Dit duur nie lank nie of ek kry Ready Transports!!! se pamflet. Ek hardloop terug studeerkamer toe.

      “Ek bel nie ’n plek met drie uitroeptekens in die naam nie, Mieke,” sê Audrey beslis en gee die pamflet vir my terug. “Dis moeilikheid soek. En dis nou jou beurt.”

      “Oukei, oukei” sê ek, gryp die pamflet by haar en begin bel.

      “Maar doen jy dan die kleingeld vir vanaand, asseblief,” voeg ek by wanneer Ready Transports antwoord.

      “Leady, good morning.”

      Waar’s ek nou? “I’m looking for Ready Transports,” sê ek.

      “This is Leady, may I help you?”

      “Oh. Ready Transports?”

      “Yes, Leady. May I help you, please?”

      Die Chinese vrou is baie vriendelik toe ek my banknood aan haar verduidelik.

      “Okay! You are rucky, we have place in our schedule. Leady can help you.”

      “Oh, thank you,” sê ek verlig. “Thank you very much!”

      “You are velly welcome. What is address?”

      Ek gee haar eers Diana se adres.

      “Northcliff.”

      “Noth Linding?”

      “No, Northcliff. You know, near Linden?”

      “Okay, Rinden! Yes?”

      “It’s easy to get there. It’s in Senior Drive. Left out of Beyers Naudé at the Lantana Nursery –”

      “Reft at Rantana. Yes?”

      “Right.”

      “Light? Not reft?”

      “No, no! Left … reft!”

      Mense praat oor die Chinese oorname en die hemel help ons.

      “Please turn left at Lantana.”

      “You say light?”

      “I meant left. You were right … er … correct when you said that you must turn reft at Rantana. I mean, Lantana.”

      “Solly, you are making confusion?”

      Nee, hel. Ek haal diep asem en begin weer. Uiteindelik het ons ons lefts en refts van ons rights en lights uitgesorteer en het ek die pad Northcliff toe en terug Westdene toe mooi uitgelê.

      Maar dan tref iets my. Iets kleins, wat GPS genoem word. Vervoermaatskappye het tog sekerlik en definitief GPS?

      “I assume you have GPS?” vra ek Die Vraag.

      “No,” lag die vrou, “no GPS. We know Joburg velly well.”

      Die hemel help Vianne vandag.

      Ready (Leady) Transports!!! ry sommer nou dadelik, want hulle moet vieruur terug wees in Germiston. Ek sit die foon versigtig op sy mikkie neer. ’n Gevoel van angs pak my beet. Ek staan op.

      “Ek gaan gou Woolies toe,” sê ek vir Audrey. “Ek het Lindt-sjokolade nodig, nie Fizzers nie. Wil jy ook hê?”

      Voordat sy kan antwoord, lui die voorhek se interkom. Dis ’n mal dag.

      “Ek sal gaan oopmaak,” sê Audrey, duidelik verlig om weg te kom van die rekenaar. “Borsel solank jou hare.”

      “Ek het al!” protesteer ek (ek is redelik sensitief oor hierdie bos rooi krulle van my. Billy dink dis glorious – hy het een aand, ná ongeveer tweehonderd Margarita’s by Nuno’s, so gesê. Ek stem glad nie met hom saam nie).

      Twee minute later marsjeer Audrey die kantoor binne met ’n platinumblonde girl kort op haar hakke. Laasgenoemde het ’n swart power suit en wit bloes (wat mens net as “sober” kan beskryf) aan, aktetas in die hand.

      “Helga Fraundorfer,” sê Audrey en maak haar oë groot.

      Wat? Ek herken Helga amper nie. Sou haar op straat onderstebo geloop het. Sy lyk baie anders as toe ek haar twee weke gelede vinnig vir koffie in Cresta ontmoet het. Toe was sy in jeans en tekkies. En ek sweer haar hare was donkerder. En dit was los. Ek het ook nie besef sy is so lank nie. Sy lyk soos ek my voorstel ’n vroulike Viking sou gelyk het. Formidabel, om die minste daarvan te sê. Ek staan op om my nuwe huismaat te groet.

      “Ek kan nog steeds nie glo jy het ’n uitgewery nie!” sê Helga. “Dis tog te quaint. Ek moet jou sê, ek weet nie waar kry mense tyd om fiksie te lees nie.”

      “Ja?”

      Ek loer vinnig na Audrey. Dié se wenkbroue is gelig.

      “Ek kry skaars tyd vir al die besigheidsboeke wat ek moet deurwerk.”

      Sy sit haar aktetas op my lessenaar neer en knip dit oop.

      “Helga, miskien moet jy ’n paar van ons boeke lees. Ek dink jy sal baie van Pippa doen dit in tagtig dae hou,” sê Audrey.

      “Pippa wát?”

      “Pippa doen dit in tagtig dae,” sê Audrey stadiger. “Fiksie is goed vir ’n mens.”

      “Ek dink fiksie is ’n mors van tyd. In elk geval, Mieke,” sê Helga en haal ’n lêer uit haar tas, “ek het jou kontrak geteken. Ek het net ’n paar aanbevelings ter verbetering. Wil jy gou daarna kyk?”

      “Ek СКАЧАТЬ