Wilna Adriaanse-omnibus 1. Wilna Adriaanse

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ net iemand nodig wat tyd met hulle kan spandeer.

      Hulle al vier verloor later tred met die tyd en vier gesigte draai verdwaas na die deur toe daar ’n bekende stem opklink.

      “Pappa, kom kyk! Kyk wat is myne – ek het sewe huise en drie hotelle!” Bertie beduie opgewonde na die bord.

      “Dan kan jy mos vir my geld leen!” Die groot man stap glimlaggend nader en neem op een van die stoele agter Bertie plaas. Hy vryf oor die ander twee se koppe en knik na Georgina.

      “Ek kan ook. Ek het nog meer as hy!” Jean wys na die stapel papiernote voor haar.

      Georgina sien hoe hy na sy oudste kyk en skelm knik toe hy al die note voor die donkerkopseun sien. Dié is duidelik die wenner in hierdie kompetisie. Sy sien die tevrede uitdrukking op André se gesig en voel weer hoe haar hart week word. Daar is iets aan die mooi seun wat maak dat sy hom graag beter wil leer ken. Dan kyk sy na haar eie benarde finansiële status. Geld was nog nooit haar sterk punt nie. Sy begin aanstaltes maak om die speletjie op te pak, maar Bertie laat dadelik sy misnoeë blyk.

      “Ons is nog nie klaar nie!”

      Sy kyk na die ander twee en al sê hulle nie iets nie, kan sy nie help om die afwagting op hulle gesigte te sien nie. Dan kyk sy na die man wat nog steeds agter Bertie sit.

      “Asseblief, gaan aan, moenie dat ek julle pla nie. Ek kan dalk ’n paar wenke optel!” En daarmee skuif hy hom gemakliker op die stoel.

      Georgina sien vir die eerste keer die moeë lyne langs sy mond en oë en sy wonder waarom dryf ’n mens jouself om so te lewe. Die geld wat hy jaarliks inkry, lyk seker soos die begroting van ’n middelslagland, maar sy wonder of dit die moeite werd is.

      Jean se stem onderbreek haar gedagtes en toe sy opkyk, beduie die dogtertjie na die bord. “Jy lê op my eiendom. Jy moet my betaal. Laat ek sien – twee hotelle …”

      Georgina sug hoorbaar. Haar stapeltjie note is besig om drasties te krimp.

      “Georgie is baie arm,” lig Bertie sy pa in, en toe sy vlugtig opkyk, kan sy net die geamuseerde blik in die grys oë sien, maar hy maak gelukkig nie ’n opmerking nie.

      Uiteindelik tree André as die wenner uit die stryd en Georgina sien weer die blik wat tussen pa en seun gewissel word.

      Georgina sit stil aan tafel en luister na die kinders en hulle pa se gesprekke rondom haar. Sy verstaan hom werklik nie. As sy haar oë toemaak, kan sy dink dis ’n pa soos Leon wat na ’n dag by die kantoor met sy kinders gesels. Hy antwoord met groot geduld hulle vrae, en vra hulle met belangstelling na hulle dag uit. Sy wonder meteens of hy dalk net nie van haar hou nie. Miskien is dit waarom hy so kortaf met haar is, want klaarblyklik het niemand anders ’n probleem met hom nie. Maar sy kan haar nie moeg maak oor sy gevoelens nie. As hy nie van haar hou nie, kan hy net so sê en sy sal met plesier haar tasse pak. Alhoewel sy nogal jammer sal wees om Bertie nie weer te sien nie. Dan ruk sy orent toe daar skielik ander stemme in die vertrek is en sy glimlag effens toe sy Mark en Harry gewaar.

      “Is jy reg?” Dis Mark wat vra.

      Georgina kyk hom vraend aan. Nie seker hy het met haar gepraat nie.

      “Chris het gesê jy kan vanaand saam met ons gaan rondloop.” Hy kyk na die donker man aan die kop van die tafel. “Het jy haar nie gesê nie?”

      Die breë skouers word opgetrek. “Ek het vergeet.” Die woorde word sonder ’n sweem van apologie gesê.

      “Georgie kan nie saam met jou uitgaan nie, sy moet met my speel!” Bertie se stem klink beslis langs haar op.

      Georgie voel hoe sy magteloos van die een gesig na die ander kyk.

      “Bertie, leen haar asseblief net vanaand vir ons. Ons sal mooi na haar kyk!” Mark en Harry kyk glimlaggend na die seuntjie wat met ’n frons die versoek oordink.

      Dan knik hy. “Net een aand, en dan moet jy môreaand twee stories lees!” Hy kyk beslis na Georgina en sy kan net knik voordat sy haastig opstaan om iets anders te gaan aantrek.

      Toe sy ’n paar minute later die sitkamer binnekom, voel sy hoe haar wange warm word toe Harry sag deur sy tande fluit en Mark sy arm om haar skouers sit. Met haar swart langbroek, swart rolnektrui en swart leerstewels, lyk sy soos duisende modieuse jong mense in die stede van die wêreld, maar die mans se oë rus nogtans waarderend op die prentjie voor hulle.

      “Ek kan nie glo dat ’n man jou nog nie aan sy bedstyl vasgegespe het nie. Jy is darem deksels mooi. En dit terwyl ek nie eens kan sien of jy grimering dra …”

      “Georgie, jy moenie laat terugkom nie.”

      Georgina kan nie help om te lag vir die uitdrukking op Mark se gesig toe Bertie hom so wreed in die rede val nie.

      “Nee, maggies, Bertie! Ek is besig om vir die vrou te vertel hoe mooi sy is! Gee my asseblief net eers kans om klaar te maak!”

      Georgina buk by die klein seuntjie en druk ’n soen teen sy wang. “Jy moet lekker slaap.”

      “Hoe laat kom jy terug? Sal ek nog wakker wees?”

      Mark skud laggend sy kop. “Ek hoop nie so nie.” Dan tel hy die klein figuurtjie op en draai hom in die rondte. “Ek het nooit gedink jy gaan my grootste kompetisie word nie.”

      “Wat is kompetisie?” Die blou oë frons vraend, maar Chris tree nader en neem die seuntjie by Mark.

      “Kom, ek sal vir jou lees.”

      Georgina knik na die ander twee wat intussen ook ingekom het. “Goeienag, en dankie vir die lekker dag.”

      Albei paar oë hou haar net stil dop.

      “Ek dog julle werk dag en nag?” Georgina sit tussen die twee mans agterin ’n swart huurmotor.

      “Ons kan vanaand niks verder doen nie. Ons moet eers wag totdat die Japannese afvaardiging môre hier aankom. So, sit terug en geniet ’n lekker aand uit in Londen.”

      “Waar woon julle hier in Londen?”

      “Net langs julle. Chris het ’n paar jaar gelede die twee aangrensende huise gekoop omdat ons so dikwels hier is. Dit is eintlik sy hoofkwartier as hy in Europa moet werk.”

      Georgina knik. “Waarheen gaan ons?”

      “Sommer net rondloop en ’n lekker aand hê. Ek hoop nie jy het ’n inkomtyd nie.”

      “Ek het nie, maar ek kan beslis ook nie môre lê en slaap nie. En julle moet sekerlik ook môre fris en vars wees, anders het julle dalk ook nie meer ’n werk nie!”

      Mark trek haar laggend nader. “Juffrou Walters, jy gaan so ’n lekker aand hê dat jy nie eers sal omgee of een van ons môre nog ’n werk het nie.”

      En dit was nie ydel beloftes nie. Sy kan sien hulle kom dikwels in die stad. In elke kuierplek is daar mense wat kom groet en so groei die groep deur die aand net groter en groter. Tot Georgina se blydskap loop sy self ’n paar kennisse raak en almal wil verbaas weet waarom sy hulle nog nie gekontak het nie. Niemand kan glo as hulle hoor wat sy daar maak nie en dit word een van die onderwerpe waaroor sy baie deur die loop van die aand gespot word.

СКАЧАТЬ