Ena Murray Omnibus 23. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ek is bevrees …”

      “Wat bedoel jy? Natuurlik sal Mams gryp daarna.”

      “Ja, maar sal haar dogter toelaat dat die son ook nou ’n slag op haar ma begin skyn?”

      “Raul!”

      “Jy is selfsugtig, Amanda. Jy wil alles net vir jouself hê. Jou ma was nog nooit ’n mens in jou oë nie. Sy is net daar om die lewe vir jou gemaklik te maak. En vir jou mooi klere te maak. Sy is net vir jou ’n noodsaaklikheid, nie ’n vrou wat dieselfde dinge van die lewe mag verwag as wat jy verwag nie. Maar jou ma is ’n mens soos jy. Sy het ook verlangens en begeertes, nes jy. Sy is ’n vrou en sy lewe, nes jy. Maar in jou oë was sy tot dusver net ’n ding wat geen reg het op ’n plekkie in die son nie …”

      “Dis nie waar nie!” fluister die jong meisie geskok, maar dis ’n ander Raul Günther wat sy vandag leer ken, ’n man wat skielik sonder enige sagtheid of genade kan wees.

      “Dit is waar, en jy weet dit. Wel, van nou af gaan jou ma ook haar regmatige stukkie sonskyn in die lewe kry. Die talent wat sy ontvang het en wat sy nog al die jare net op jou uitgestort het, gaan nou ontwikkel en bloei. Jou ma gaan ’n mens uit eie reg word, los van haar kinders. Ek gaan toesien dat dit gebeur … en as jy enigiets daarteen het, moet jy nou praat.”

      Sy lyk verbysterd. “Maar natuurlik het ek niks daarteen dat Mams vir jou werk nie. Dis fantasties en ek is bly, verskriklik bly daaroor, maar jy wil my nie glo nie. Jy … jy praat asof ek jaloers op haar is.”

      “Is jy nie? Jy gaan beslis in die toekoms rede hê om jaloers op haar te wees as jy nie van jou selfsug ontslae raak nie. Ek het alles in jou ma gevind wat jy tot dusver nog nie het nie, Amanda. Sy is die onselfsugtigste mens wat ek nog leer ken het. Sy is die mees beheerste en mees volwasse vrou wat ek in ’n lang tyd die eer gehad het om te ontmoet. Dis dinge wat jy gerus by haar kan gaan leer. Daar wag vir jou ’n groot toekoms as mannekyn, maar tot dusver hang daar nog ’n groot vraagteken daaroor. Oor jou ma se toekoms hang daar vir my geen vraagteken nie.”

      Amanda is doodstil. Sy staar hom net aan, en hy vervolg kalm en saaklik: “Jy gaan van môreoggend af oor na die onderbestuurder se kantoor. Een van sy dames het bedank en ek skuif jou oor na hom toe.”

      “Jy … jy vat my weg uit jou kantoor?”

      “Ja.”

      “Raul, nee!”

      Hy staan op, sy stem waarskuwend. “Amanda, ék is die baas hier. As jy jou nie by my besluite gaan neerlê nie, moet jy vir jou ’n baas gaan soek wat jy kan rondbeveel. Hier gee ék die bevele. Jy begin môreoggend in meneer Duvenhage se kantoor. Dis afgehandel. Jy kan maar gaan.”

      Wena voel onmiddellik die spanning in haar opstu toe haar dogter laat die middag tuiskom. Amanda se breë glimlag bluf haar glad nie. Maar sy probeer nie delf nie. Sy weet intuïtief daar het iets op kantoor gebeur en hoewel sy nuuskierig en bekommerd is, keer iets haar om uit te vra.

      “Ek wil Mams gelukwens met Mams se wonderlike prestasie.” Sy gee haar ’n soen. “Raul lyk baie in sy noppies. Ek brand van nuuskierigheid om die sketse te sien.”

      “Ag, dis regtig nie so vreeslik wonderlik nie, my kind.”

      “Raul sal nie voorgee nie, Mams. Hy is baie reguit.” ’n Skaduwee gly oor haar gesig, maar dan helder dit weer op. “Hy het my vertel dat Mams nou permanent vir Günther gaan werk. Dis fantasties!”

      Wena se blik huiwer. “Ek … het nog nie finaal besluit nie.”

      Haar dogter kyk haar ongelowig aan. “Mams dink tog nie daaraan om dit van die hand te wys nie!”

      “Ek weet nie, my kind. Ons sal maar nog sien.”

      Amanda aarsel, kyk dan ernstig op. “Mams, ek hoop nie dis omdat ek vanoggend … O, asseblief, Mams, vergewe my vir vanoggend. Ook vir die baie ander kere wat ek lelik met jou was. Ek is jammer ek is so onbeheers en … kinderagtig. Maar ek is nie regtig selfsugtig nie. Ek gun Mams alles, alles moontlik. Ek is só trots op Mams. Asseblief, neem Raul se aanbod aan.”

      Wena aarsel. “Mandatjie, ek wil nie sommer in ’n ding instap wat ek miskien nie suksesvol sal kan deurvoer nie. Ek moet eers daaroor dink.”

      “Maar Mams wíl tog graag ontwerp, nie waar nie? En die geleentheid om dit vir Günther te doen … Dis ’n unieke kans!”

      “Ja, ek weet, my kind, maar …” Sy swyg. Hoe kan sy aan haar kind vertel dat haar hart brand om hierdie aanbod te aanvaar, maar dat haar verstand haar waarsku dat sy dit liewer moet laat verbygaan? “Ons praat maar weer later daaroor. Laat jou Raul maar eers my sketse goed bestudeer en besluit of daar werklik iets in steek.”

      Amanda se gesiggie val. “Hy is nie meer mý Raul nie, Mams.”

      Wena sien die blou oë met trane vul en haar hart wil breek. “Hy … hy het my vandag verskuif na die onderbestuurder se kantoor.” Sy sluk swaar. “Hy het vreeslik met my baklei, vreeslike goed vir my gesê. Miskien is hy reg, Mams. Ek … weet ek het geen selfbeheersing as ek kwaad word nie, en ek weet ek is seker soms selfsugtig, maar … ek is nie so sleg soos wat hy gesê het nie. Ek ís lief vir Mamma en ek ís vreeslik bly oor hierdie nuwe ding en ek wil hê die son moet op Mamma skyn … Glo Mamma my?”

      Wena trek haar dogter hartseer teen haar vas. As Amanda haar Mamma begin noem, weet sy dat dit diep seer is, dat haar dogter baie stukkend van binne is. “My skat, natuurlik weet ek al hierdie dinge, en natuurlik is jy nie sleg nie. Waar kom Günther daaraan?”

      “Hy was vreeslik kwaad. Ek het hom nog nie so gesien nie. Hy was heeltemal anders. Asseblief … Mamma moet hierdie aanbod aanvaar, anders sal hy weer dink dis ék wat iets daarmee te doen het.”

      Sy streel die blonde hare en sê: “Moenie jou verder bekommer nie, my skat. Ek en hy sal mekaar wel goed verstaan, of ek die aanbod aanvaar of nie. Dis ék wat moet besluit. Net ek. Raul Günther sal nie vir my besluit nie.”

      8

      Haar bruin oë het weer daardie stil uitdrukking toe Raul Günther die volgende dag binnestap. Hy sien dit onmiddellik raak, ook dat daar vandag geen spontane vreugde en verwelkoming is nie, en iets verstil ook in hom.

      “Goeiemiddag. Sit gerus.”

      Daar is ’n merkbare verstrakking in hom by die aanhoor van haar formele stemtoon en hy neem vinnig plaas.

      “Ek veronderstel jy het kom hoor of ek jou aanbod aanvaar.”

      “Nee, glad nie. Dit is net logies en vanselfsprekend dat jy dit sal aanvaar. Daar is nie ’n kans dat jy daarteen kan besluit nie.”

      ’n Oomblik is sy stil. “Ek is bevrees dat jy die bal misslaan. Dankie vir die aanbod – maar ek neem dit nie aan nie.”

      “Wena!” Hy spring op, kyk haar verbysterd aan, draai half weg. “Magtig!” Hy draai terug, en vir die eerste keer sien sy Raul Günther se oë blits. “Ek sal nie toelaat dat jy jouself langer opoffer …”

      “Dis nie vir jou om dinge in my lewe toe te laat of nie toe te laat nie, meneer Günther. Ek besluit self daaroor.”

      Hy is totaal onkant betrap. “Jy is vyandig. Jy is waaragtig vyandig teenoor СКАЧАТЬ