Schalkie van Wyk Keur 6. Schalkie van Wyk

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ noem?”

      “Vanselfsprekend, maar nie –”

      “– in my ma se teenwoordigheid nie,” voltooi hy die sin vir haar en lag gedemp saam met haar. “Ek wou nog gevra het: kan jy perdry?”

      “Soos ’n kampioen. Ek het op ’n plattelandse dorpie grootgeword en my pa het ’n plaas waar hy perde vir my en my broers aanhou.”

      “Dan, juffrou Gretha, nooi ek jou nou amptelik uit om saam met my te gaan perdry. Ek het ’n stal vol perde, maar ek ry gewoonlik alleen.” Hy kyk in die gang af na Henriëtte se kamer. “Sedert my pa siek geword het, is my ma se gedrag meer onvoorspelbaar – daarom bring ek nie meer vriende huis toe nie.”

      “Ek begryp en ek waardeer die uitnodiging. Ek sal graag daarvan gebruik maak, as my pligte my toelaat.”

      “Uitstekend! Laat my weet wanneer jy vry is,” sê hy ingenome, knik sy kop en stap weg na die trap toe.

      Dis wonderlik wat ’n hou oor die kop kan doen, dink Gretha geamuseerd, maak die deur toe en dra die ruiker spieëltafel toe. Nee, nou is sy onregverdig, betig sy haarself. Sy was te haastig om te oordeel, omdat sy vooraf geweet het Dieter en Friedrich is aartsvyande. Maar Dieter het sy eie seer: hy leef in weelde, dog Kaiserburg is nie vir hom ’n ouerhuis nie, maar ’n gevangenis.

      Hanna kyk verras op toe die agterdeur sonder ’n klop opgaan en Meraai die kombuis binnekom.

      “Sjoe, sjoe, sjoe! Ek is gedaan!” hyg Meraai en plof op die naaste stoel neer. Sy vroetel ’n kantsakdoekie uit haar roksak en klad haar natgeswete gesig. Sy leun agteroor op die stoel en probeer om haarself koud te waai.

      “Om liefdeswil!” sê Hanna ongeduldig en prop ’n groot mansakdoek in Meraai se hande. “Waai hiermee, Meraai. Jy sal nie ’n muggie kan koud waai met daardie flentertjie klam kant nie.”

      “Jy kan ook so onvroulik wees, Hanna,” sê Meraai gekrenk.

      “Maar darem ook prakties,” sê Hanna en plaas ’n groot glas koeldrank voor Meraai neer. “Drink, Meraai, en vertel my dan wat op aarde jou besiel het om hierheen te loop. Staan jou motor?”

      Meraai sluk die koeldrank vinnig weg, plaas die glas neer en hyg: “Nog!”

      “Jy gaan maagkrampe kry as jy die koue goed so vinnig insluk,” waarsku Hanna.

      “Ja toe, Hanna, jy is wel sewentien jaar ouer as ek, maar jy is nie alwetend nie. Ek ken my eie maag,” sê Meraai vies, bedink haar en sê geheimsinnig: “Jy sal nooit raai wat die jong Dieter my drie, vier dae gelede vertel het nie.”

      “Nee, ek sal nie. Maar Dieter se doen en late raak my nie. Hoe gaan dit met Gretha? Ek en Amalia is al blou van bekommernis omdat ons niks van die kind hoor nie,” verneem Hanna terwyl sy weer die glas vol skink.

      “Nee wat, Grethatjie weet nou hoe om Henriëtte te hanteer en sy sorg alte mooi vir Otto. Sy en Dieter kom ook goed oor die weg, want hulle gaan ry gereeld smiddags perd,” vertel Meraai ingenome.

      “Vertrou Gretha daardie pierewaaier?” vra Hanna onthuts.

      “Ja toe, Hanna, niemand is net sleg nie. Nie dat ek jou verkwalik nie, want tot Dieter sy hart oopgemaak en gepraat het, het ek hom ook verkeerd opgesom.”

      “Glo jy nou die seun is sonder sonde?” vra Hanna sinies.

      “Dis nie wat ek sê nie, maar Henriëtte dreig die seun af. Sy het hom vertel Friedrich is Otto se buite-egtelike seun en as Dieter nie na haar pype dans nie, sal sy sorg dat hy onterf word. Jy het Dieter se ouma Helga versorg, Hanna. Sê jy vir my wat die waarheid is.”

      6

      “Dis ’n waarheid waarna ek my lewe lank soek, tant Hanna,” sê Friedrich en volg Amalia die kombuis binne.

      “Luistervink!” raas Meraai. “Ek het foltering van die vlees trotseer om ongemerk hierheen te kom om privaat met Hanna te praat, en kyk nou wat gebeur! ’n Huis vol kuiergaste neem die geselskap oor.”

      Friedrich glimlag treiterend. “Ek het ’n stofstorm teen die bult sien uitslaan en geweet tannie is op pad. Staan jou motortjie al weer, tant Meraai?”

      “Stil, Friedrich,” beveel Hanna. Sy glimlag met Amalia en draai na Meraai toe. “Dis Amalia Lottering, Gretha se peetma, Meraai. Amalia, ontmoet Meraai Spannenberg, Henriëtte se geselskapsdame.”

      “Haai, mens, ek is bly om jou te ontmoet,” sê Meraai hartlik. “Grethatjie is so ’n liewe kind, hulpvaardig en alles. Sy praat graag oor jou.”

      “Bly te kenne, Meraai,” groet Amalia. “As dit ’n privaat gesprek is, sal ek my uit die voete maak.”

      “Sit, tant Amalia,” beveel Friedrich. “Tannie is lankal bewus van my onsekerheid oor my afkoms.” Hy wend hom tot Meraai. “Het ek tannie reg verstaan? Het tant Henriëtte aan Dieter gesê ek is oom Otto se buite-egtelike seun?”

      “Dis wat ek gesê het, ja, en dis waarom ek my ou liggaampie gekruisig het en al die pad hierheen geloop het. Jy ken vir Henriëtte: sy het ore soos ’n muis. Klim ek in my motor en ry, raak sy weer berserk en sê ek was dorp toe om saam met dokter Steenkamp te konkel om haar in ’n senukliniek te laat opneem. Dis waarom ek moes loop,” vertel Meraai en vryf haar moeë bene steunend.

      “Tannie is ’n ster,” glimlag Friedrich, maar hy kyk afwagtend na Hanna. “Ouma Helga was die enigste Falkenstein wat my ooit tuis laat voel het in Kaiserburg, tant Hanna. Sy het daarop aangedring dat ek haar Ouma noem, terwyl ek my aangenome ouers oom en tante genoem het. Het sy dalk iets oor my geboorte geweet wat oom Otto al die jare vir my verswyg het?”

      Hanna staar hom in stilte aan, simpatie en hartseer afwisselend op haar gelaat. “Ek wens ek het geweet wat die waarheid was, sodat ek jou kon sê, Friedrich, maar ek kan jou net vertel wat ’n kort rukkie voor wyle Helga se dood gebeur het.”

      “En dit was?” vra hy gespanne.

      “Helga het besef haar tydjie word kort. Sy het Otto hierheen ontbied en hom gevra of jy sy buite-egtelike seun is. Otto het dit ten sterkste ontken.”

      “Omdat hy Dieter se erfenis wou beskerm?” vra Meraai agterdogtig.

      “Nee, Meraai. Ek het Otto dopgehou, want ek was by hulle in die kamer. Otto was senuweeagtig en opsigtelik ontsteld, maar ek kan nie glo dat hy vir sy eie moeder op haar sterfbed sou lieg nie,” antwoord tant Hanna beslis.

      “Dan is oom Otto die enigste persoon wat die waarheid oor my afkoms weet,” sê Friedrich wanhopig.

      “Henriëtte sal ook weet, maar sy sal liewer op ’n brandstapel verbrand wil word as om die waarheid te praat,” sê Meraai vies.

      “Maar waarom is daar al die geheimsinnigheid oor jou afkoms, Friedrich?” vra Amalia wat met intelligente objektiwiteit na hulle gesprek geluister het. “As jy werklik die seun van twee van Otto se ou studentevriende is, waarom maak hulle so ’n yslike geheim daarvan?”

      Friedrich kyk haar skerp aan. “Wat jy sê, maak sin, tant Amalia. Ek is nie van plan om ná dertig jaar aanspraak te maak op ouers wat my as baba weggegee het nie. Ek wil net weet wie my ouers is. En ek het dit al hoeveel maal СКАЧАТЬ