Nie mogę się doczekać… kiedy wreszcie pójdę do nieba. Фэнни Флэгг

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      – Nie do wiary. Są tego pewni?

      – Tak, Boots mówi, że w zasadzie była martwa, kiedy ją przywieźli, od samego początku nie miała szans. Wiedziałam, że ma słaby puls, lecz sądziłam, że się wyliże, biedna stara Elner. Przynajmniej nie cierpiała, a to już coś, jak myślę.

      – Naprawdę nie żyje? – zapytała Tot, wciąż z niedowierzaniem.

      – Tak. – Ruby usiadła. – To smutne, ale naprawdę nie żyje.

      – Jeśli tak było jej pisane, to się cieszę, że nie zmarła na Florydzie, wśród obcych.

      – Tak, dzięki Bogu była na własnym podwórku, kiedy wybiła jej godzina.

      Obie siedziały przez chwilę, patrząc w przestrzeń, próbując pogodzić się z faktem, że na zawsze straciły przyjaciółkę i sąsiadkę.

      Tot westchnęła głęboko.

      – No cóż… to koniec pewnej epoki, prawda?

      Ruby pokiwała głową i przyznała z powagą:

      – Tak, w istocie. Znałam Elner Shimfissle przez całe swoje życie…

      – Ja też. Nie wiem, co będę myśleć, gdy nie zobaczę jej na werandzie, jak kiwa ręką do wszystkich. Była jedną z najstarszych, ale najlepszych, prawda?

      – W istocie – przyznała Ruby.

      Siedziały i rozmyślały, w jaki sposób odejście Elner wpłynie na ich życie. Nie tylko widywały ją codziennie, ale od lat co wieczór przynosiły krzesełka ogrodowe na jej podwórko, siadały, rozmawiały i patrzyły na zachód słońca.

      – Co teraz będzie z Klubem Zachodzącego Słońca? – zapytała Tot.

      – Nie wiem.

      – I kto w tym roku urządzi poszukiwanie wielkanocnych jaj?

      – Nie mam pojęcia. Pewnie ktoś urządzi.

      – Wielkanoc nie będzie taka sama bez Elner.

      – Święte słowa. Powiem ci jedno, Luther Griggs wpadnie w rozpacz, gdy się dowie… a biedna Norma, wiesz, jak ona ciężko to zniesie.

      – Jakbym nie wiedziała. Pewnie już się rozsypała na drobne kawałki i dostała ataku.

      – Oszaleje z rozpaczy. Myślę, że Elner była jej bliższa niż rodzona matka.

      – Wiem, i nie ma się co dziwić. – Po chwili Tot dodała cicho: – Lubiłam Idę, ale czasami była nie do zniesienia.

      Ruby przyznała jej rację.

      – Też ją lubiłam, choć zadzierała nosa, bez dwóch zdań. Całe szczęście, że Norma ma Lindę, która pomoże jej przez to przejść.

      – I nową wnuczkę, to jakaś pociecha, szkoda, że ja nie mogę powiedzieć tego samego o swoich.

      Siedziały i patrzyły na stół, tym razem myśląc o biednej Normie. Po chwili Tot zapytała:

      – Co teraz zrobimy?

      – Chyba powinnyśmy pójść do domu Elner i sprawdzić, czy wszystko w porządku, zamknąć drzwi na klucz. Wiesz, że Norma i Macky nie wrócą do późna.

      – Tak, pewnie masz rację. – Tot spojrzała na czerwony plastikowy kuchenny zegar w kształcie dzbanka do herbaty, podeszła do telefonu i zadzwoniła do salonu piękności: – Darlene, odwołaj wizyty wszystkich moich klientek. Dzisiaj nie przyjdę. Szerszenie pożądliły na śmierć biedną Elner Shimfissle i jestem taka zdenerwowana, że nawet gdybym chciała, dziś nie mogłabym nikomu zrobić włosów.

      Linda odbiera telefon

10:33

      Linda Warren, śliczna trzydziestoczteroletnia blondynka, prowadziła zebranie w sali posiedzeń w St. Louis, gdy weszła sekretarka z wiadomością, że jej ojciec dzwoni w pilnej sprawie. Linda przebiegła przez korytarz i odebrała w swoim gabinecie.

      – Tatusiu? Co się stało?

      – Skarbie, chodzi o ciocię Elner. Spadła z drabiny.

      – No nie, nie znowu – jęknęła Linda, siadając za biurkiem.

      – Niestety.

      – Nic jej nie jest? Nie zrobiła sobie krzywdy?

      Zapadła cisza. Macky nie wiedział, jak to ująć, dlatego powiedział:

      – Hm… jest w kiepskim stanie.

      – No nie. Coś złamała?

      – Hm… gorzej.

      – Co to znaczy gorzej?

      Po długiej chwili milczenia Linda zapytała:

      – Nie żyje, prawda?

      – Prawda – odparł bezbarwnym tonem Macky.

      Linda poczuła, jak krew odpływa jej z twarzy.

      – Co się stało? – usłyszała swój głos.

      – Kiedy Tot i Ruby ją znalazły, leżała na ziemi, nieprzytomna. Mówią, że zmarła w ambulansie w drodze do szpitala.

      – O mój Boże. Dlaczego? Z jakiego powodu?

      – Dokładnie nie wiadomo, ale niezależnie od przyczyny faktem jest, że nie cierpiała. Lekarz powiedział, że najprawdopodobniej nie miała pojęcia, co się dzieje.

      – Gdzie mama?

      – Ze mną. Jesteśmy w szpitalu Caraway w Kansas City.

      – Dobrze się czuje?

      – Tak, pyta, czy mogłabyś przyjechać. Musimy podjąć wiele decyzji, a twoja matka nie chce zrobić niczego bez ciebie. Wiem, skarbie, dowiedziałaś się w ostatniej chwili, ale ona naprawdę chce mieć cię przy sobie, jeśli to tylko możliwe.

      – Jasne, tatusiu, powiedz mamie, że zjawię się niezwłocznie.

      – Dobrze, wiem, ucieszy się na wieść, że już jesteś w drodze.

      – Kocham cię, tatusiu.

      – Ja też cię kocham, skarbie.

      Macky rozłączył się i poczuł falę ulgi. Prawda była taka, że potrzebował Lindy równie mocno jak Norma. Wiedział, że gdy ona się zjawi, wszystko będzie w porządku. Jego mała dziewczynka – słodki bezradny aniołek, we wszystkim od niego zależny – dorosła i stała się osobą, na której teraz on mógł polegać. Czasami patrzył na tę pewną siebie kobietę sukcesu i wciąż widział tamtą dziewczynkę, a potem СКАЧАТЬ