Panorama współczesnej filozofii. Отсутствует
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Panorama współczesnej filozofii - Отсутствует страница 4

Название: Panorama współczesnej filozofii

Автор: Отсутствует

Издательство: OSDW Azymut

Жанр: Философия

Серия:

isbn: 978-83-011-8700-2

isbn:

СКАЧАТЬ komunikatu?

      FILOZOFIA LOGIKI

      I. Teorie aksjomatyczne

      I.1. Krzysztof Wójtowicz podaje podstawowe cechy systemów aksjomatycznych: występują w nich (1) pojęcia pierwotne, (2) pewne założenia przyjmowane bez uzasadnienia i (3) reguły argumentacji, które pozwalają wskazać klasy poprawnych (z punktu widzenia danego systemu) rozumowań. To znaczy m.in., że w tle tych aksjomatów mamy klasyczny rachunek zdań i aksjomaty logiki, takie jak np. prawo wyłączonego środka. Zastanów się, jaka jest rola tych założeń. Czy na ich mocy można też zaksjomatyzować np. bajkę o Czerwonym Kapturku?

      I.2. Czym motywowany jest wybór aksjomatów? Pożądanym zakresem twierdzeń teorii, prostotą założeń, elegancją przekształceń? Czy można za zbiór aksjomatów przyjąć wszystkie twierdzenia teorii? Jaką rolę przy wyborze aksjomatów odgrywa intuicja, a jaką względy pragmatyczne?

      I.3. Słynny V aksjomat Euklidesa głosi (w swobodnym sformułowaniu), że przez punkt nieleżący na danej prostej można poprowadzić dokładnie jedną prostą równoległą do tej prostej. Co to znaczy, że to założenie jest intuicyjnie prawdziwe? Skąd bierze się ta intuicja?

      I.4. David Hilbert rzekomo powiedział: „Jeśli podamy dobrą aksjomatyzację dla geometrii, to możliwe będzie mówienie o stołach, krzesłach i kuflach piwa – zamiast o punktach, prostych i płaszczyznach”. Skąd wiemy, że geometria Euklidesa nie mówi o stołach, krzesłach i kuflach piwa?

      I.5. Czy ta obserwacja uzasadnia przekonanie, że powinno się raczej mówić o tym, że pewna teoria jest spełniona w pewnym modelu, a nie że jest powszechnie prawdziwa? Czym jest model? Jak intuicyjnie rozumiemy pojęcie modelu? A jaka jest jego definicja techniczna?

      I.6. Czy zawsze aksjomaty definiują sens terminów pierwotnych? Co właściwie mamy na myśli, mówiąc o ustaleniu sensu terminów przez aksjomaty? A czy możemy mówić o sensie samych aksjomatów? W jaki sposób miałby być ustalony ich sens?

      I.7. Co to znaczy, że jakieś zdanie jest logicznym wnioskiem z innych zdań? Czy odpowiedź na to pytanie jest równoznaczna z podaniem „(3) reguł argumentacji” z punktu I.1?

      I.8. Co mamy na myśli, mówiąc, że tautologie klasycznego rachunku zdań są uniwersalnie ważne? Jak można opisać różnicę między prawdami logiki (np. właśnie tautologiami rachunku zdań) a uniwersalnymi regułami wnioskowania? Kiedy może się zdarzyć, że przyjmiemy w teorii jakieś założenie, z którego potem nie korzystamy? Czy jest to błąd – a jeśli tak, to jakiego typu?

      I.9. W systemie aksjomatycznym dowód jakiejś tezy polega na sformułowaniu ciągu zdań kończących się tą tezą, przy spełnieniu wymagania, że każde zdanie w tym ciągu wynika z „(2) pewnych założeń przyjmowanych bez uzasadnienia” z punktu I.1 i przekształcanych przez „(3) reguły argumentacji” z punktu I.1. Czy oznacza to, że każda teoria aksjomatyczna twierdzi tylko to, co było zawarte w jej aksjomatach?

      I.10. Co myślisz o zdaniu: „Dowód matematyczny – nawet gdybyśmy chcieli uważać go za ciąg formalnych manipulacji – przebiega zawsze na podstawie reguł, które odzwierciedlają nasz sposób myślenia”?

      J. Logika nieformalna

      J.1. Krzysztof Wieczorek pisze, że nieodłączną częścią procesu oceny argumentu uczynili logicy nieformalni badanie prawdziwości (bądź akceptowalności) jego przesłanek. Na podstawie czego ma być przeprowadzone takie badanie: logiki formalnej, potocznych intuicji, dowolnego twierdzenia nauki?

      J.2. Niektórzy przeciwnicy logiki nieformalnej uznają samą jej nazwę za wewnętrznie sprzeczną. Co sądzisz o tym argumencie?

      J.3. Czy wyniki ustaleń dokonanych przez logikę nieformalną są zawsze mniej pewne niż wyniki ustaleń dokonanych w logice formalnej? Czy można mieć częściowo rację? Jeśli tak, to czy wtedy częściowo mówi się prawdę, a częściowo nieprawdę?

      J.4. Co to jest poprawność materialna i poprawność formalna argumentu? Czy logika nieformalna mniej rygorystycznie traktuje jedno, czy oba z tych założeń?

      J.5. Zadaniem logiki nieformalnej jest opisać realne wnioskowania w potocznie przeprowadzanych rozumowaniach. Czy jeśli te rozumowania różnią się od dowodów formalnych, opartych na wynikaniu logicznym, to są błędne: logicznie? Jeśli nie są, to czy błędna jest logika formalna?

      J.6. Co to jest nieformalny błąd logiczny (fallacy)?

      J.7. Dlaczego badanie argumentu przez logikę nieformalną jest bardziej złożone i skomplikowane niż badanie prowadzone przez logikę formalną?

      J.8. Jak rozpoznaje się ukryte przesłanki? Czy przez wskazanie, że bez nich potoczne rozumowanie jest nielogiczne? Jeśli tak, to czy to uzależnia logikę nieformalną od formalnej?

      J.9. Czy logika formalna potrafi opisać przypadek, w którym przejście od przesłanki do kolejnych konkluzji pośrednich jest wprawdzie mocne (choć niededukcyjne), ale jednak jeśli tych przejść jest dostatecznie dużo, ostateczna konkluzja okazuje się uzasadniona w bardzo nikłym stopniu?

      J.10. Czy logika formalna ocenia rozumowania i pewne uznaje, a inne odrzuca, natomiast logika nieformalna błędne rozumowania poprawia?

      FILOZOFIA JĘZYKA

      K. Warunki prawdziwości a znaczenie

      K.1. Joanna Odrowąż-Sypniewska pisze, że semantyka warunków prawdziwości uznaje za możliwe zdefiniowanie znaczenia zdań w taki sposób, że zdaniom języka przedmiotowego przyporządkuje się ich znaczenia za pomocą podstawień schematu: s znaczy, że p, gdzie „s” zastępuje opis strukturalny zdania, a „p” – zdanie. Czy mówi się tu, że zdefiniowanie znaczenia zdania „Słońce wstaje” polega na powiązaniu opisu strukturalnego: „Pierwsze słowo to «słońce» drugie to «wstaje», innych słów nie ma, polska gramatyka”, ze zdaniem „Słońce wstaje”? (Por. K.4K.7).

      K.2. Alfred Tarski postuluje używanie dwóch języków: języka, „o którym się mówi”, tj. języka przedmiotowego, oraz języka, w którym „się mówi” o tym pierwszym języku, czyli metajęzyka. Trafna definicja prawdy musi być sformułowana w metajęzyku, który zawiera język przedmiotowy jako swoją część. Czy zatem słowo „rzeczownik” musi należeć do metajęzyka?

      K.3. Tarski jako pierwotne przyjął pojęcie znaczenia i za jego pomocą zdefiniował prawdę. Donald Davidson postanowił ten porządek odwrócić i za pomocą prawdy zdefiniować znaczenie. Jakie wątpliwości zdarzają się nam częściej: czy częściej mamy podejrzenie, że mówiący kłamie, czy że nie rozumiemy, co mówiący twierdzi lub chce wyrazić?

K.4. Kompozycyjność języka polega na tym, że znaczenie zdań wyprowadza się ze znaczenia słów. Zdanie: „Ołówek ma 3 cale” ma СКАЧАТЬ