Ике роман (җыентык). Әхәт Сафиуллин

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ үк, христиан динен кабул иткән кеше бит инде!

      – Син монда әти-әнине дә, мине дә катыштырма! Алар да, мин үзем дә – күңелем белән барыбер мөселман. Ә ул? Үзе генә бер хәл ие, ә ул башкаларны да православиегә өндәүче, чукындыручы поп булып йөриячәк! Аңладыңмы шуны? Поп булып, күкрәгенә зур тәре асып йөриячәк! Тфү! – дип, Алексей тагын төкереп куйды.

      – Соң, син үзең дә йөртәсең бит ул тәрене. Тик күкрәгеңә түгел, муеныңа асып. Ә аны ачуланасың…

      – Ачулану гына түгел, моннан соң мин аңа сәлам дә язмыйм! Белдеңме? Сәлам дә язмыйм!

      – Син һич тә хаклы түгел, Алексей: аның бернинди гаебе дә юк. Монда миллионнарны үз диннәренә тартырга тырышучы, Русиядә бер генә дин булырга тиеш дип саташучы дәүләт белән чиркәү гаепле. Бу эшне син дә, мин дә, энекәшең Александр да, безнең әти-әниләр дә башламады. Бу – дәүләт күләмендә алып барыла һәм бернинди әдәп законнарына да сыймый торган вәхшилек! Ә син бертуган энең Александрны… Ул да, син дә, мин дә, гомумән, барыбыз да – сакаллы урыслар тудырган шартка җайлашырга мәҗбүр ителүчеләр генә. Исән-имин калу өчен!

      – Син миңа нигә акыл өйрәтеп маташасың әле?

      – Чөнки син энекәшеңә зур гаеп ташлыйсың.

      – Нәрсә, аны ул священниклар мәктәбенә көчләп керткәннәрме? Нигә кирәк аңа анда уку?! Ул бит, тышкы яктан христиан булып, күңеле белән мөселманлыкта кала ала иде!

      – Алай димә. Аның ул мәктәпкә ничек кергәнен белмисең бит син. Бәлки, көчләп керткәннәрдер? Менә шулай, Алексей. Безнең әби-бабайлар тикмәгә генә: «Адәм фәрештә булмас, әрекмән кәбестә булмас», – дип әйтмәгәннәр.

      – Ләкин шул ук әби-бабаларыбыз: «Пычак ярасы китә, намус карасы китми», – дип тә әйткән бит! Димәк, Александр безнең нәселгә намус карасы китергән булып чыга.

      – Нәтиҗә ясарга ашыкма! Сабыр бул! Кешене гаепләү ансат ул. Монда без тыштан урыслар белән бергә чукынып, эчтән: «Мин мөселман булып калдым», – дип, үз-үзебезне алдап йөрибез икән, карарга кирәк әле монда: кайсыбызның намусы карарак икән – энекәшеңнекеме, әллә безнекеме? Менә шуны тулысы белән, бөтен яклап ачыклый алсаң гына ясарга була нәтиҗәне. Шылдымы? – Искәндәр, шаярып, Алексейның аркасына суккалап алды. – Ашыккан ашка пешкән… Ә әтиең ничек? Һаман мөселман динен тотамы икән?

      – Аллага шөкер, ул тота. Мин моны, ачык итеп язмаса да, – ул-бу булмасын, белә күрмәсеннәр дип курка! – хатларыннан сизеп торам. Безнең Александр гына… Менә хәзер шушындый картинаны күз алдыңа китер инде: бер өйдә – бер түбә астында! – яшертен генә мөселман динен тотучы әти һәм… – Алексей ачуыннан йодрыкларын йомды, тешләрен шыкырдатып кысты да алдында ниндидер җирәнгеч нәрсә торган сыман төкереп куйды. – Һәм шул ук вакытта, күкрәгенә зур тәресен асып, озын кара кием кигән малае – поп яши! Җитмәсә, өйнең бер почмагында лампада белән икона тора! Поп, ягъни минем энекәш Александр, өйгә кергән саен, ашаган саен, шул почмакка карап чукынып-чукынып ала! Күз алдыңа китерә аласыңмы син шуны, ә, Искәндәр дус? Бик тә кызык картина килеп чыга түгелме? Дөрес, аны күз алдына китерүе дә кыен. Мондый нәрсә төшкә генә керергә мөмкин…

      – Ашыкма! СКАЧАТЬ