'n Tuin vir Tessa. Helena Hugo

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ onder die arm vertel hulle vir mekaar dat pryse die lug inskiet en dienste nie voldoen aan standaarde nie.

      “Waarvoor betaal ons belasting!” gil Sunelle Kruger.

      “En BTW is op.”

      “My huishulp het ’n verhoging gevra. Ek kan dit nie bekostig nie.”

      “Ek het vir myne gesê as sy weer kla, steek ek haar in die pad.”

      “Jy moet versigtig wees, daar’s wette,” word sy gewaarsku. “Hulle vat jou CCMA toe.”

      Tessa dink aan die ongeveer nege honderd rand wat sy in haar bankrekening oorhet voor Altus weer iets vir haar inbetaal en voel skielik arm en behoeftig. Sy het te veel respek vir Petrus om sy probleem in die skinderhoekie op te haal. Buitendien, Cecilia brand om haar verrassing te deel en Tessa stoot haar voor. “Almal! Iemand het vanoggend goeie nuus gekry,” sê sy hard genoeg.

      Al die koppe draai in die regte rigting. Cecilia, wat ’n sin vir die dramatiese het, pluk haar selfoon uit en lees Robert se boodskap voor. Die ander vroue is saam met haar bly en wens haar geluk asof dit haar eie prestasie is. Of dit nou aangeplak is of nie, dink Tessa, hulle maak ten minste ’n bohaai.

      Petro Terburgh kom soos ’n warrelwind aangedraf. “Jammer ek is laat, die foon lui vandag sonder ophou en Dieter is Pretoria toe vir ’n kursus. Kom, dames, laat ons rustig raak.” Sy trippel vooruit sonder om te verneem hoekom almal so uitbundig is.

      Tessa wil namens Elaine om verskoning vra dat sy nie vandag kan bywoon nie. Sy stap agter Petro aan, maar hoor duidelik hoe die ander mor oor die predikantsvrou wat soos gewoonlik nie belang stel nie.

      Tannie Ansie, wat saamloop, vra te nuuskierig: “Waar is Elaine vandag?”

      “Tandarts toe.”

      Sy stamp Tessa byna onderstebo in haar haas om eerste by Petro uit te kom. “Mevrou Dominee, môre! Elaine het gesê sy kan nie hier wees nie, sy’s tandarts toe! En Cecilia se seun is eindelik gekeur.”

      Tessa haal haar skouers op, sy glimlag vir Petro oor die tannie se kop.

      “Dankie, tannie Ansie,” sê Petro geduldig. “Ek sal haar verskoning aanteken. Ons is baie bly oor Robert, gaaf dat tannie my ingelig het.” Sy skud haar gerfie fotostate reg en gee dit vir die tannie om uit te deel. “Lyk my dit gaan beter met tannie?”

      “Net die heup wat nog pla, anders het ek baie om voor dankbaar te wees.”

      “Jy, Tessa?”

      “Geen probleme nie,” sê sy en wonder hoe sy dit regkry om so glad te jok. “Julle?”

      “Aan die hardloop, maar verder goed.”

      Die orrelis kom groet en vra die lys van liedjies.

      Tessa gaan sit op haar gewone plek, in die tweede ry van voor. Martie Harmse los Elaine se stoel oop, maar leun oor om te vra hoe dit gaan.

      “Goed, dankie.” Tessa wys na die leë stoel. “Elaine is nie hier nie.”

      “O, maar ek sit nou al. Gee jy om as ek nie naderskuif nie?” Martie is sleg oorgewig, stoele verwissel is seker nie maklik nie.

      “Als reg, as jy nie omgee dat ek ook in my hoekie bly nie.”

      Martie haal haar Bybel uit sy leertassie. “Het jy gehoor van Alana se dogter?”

      “Nee.”

      “Haar man het haar uit die huis geskop, toe kom trek sy met kindertjies en al by Alana-hulle in.”

      “Ek dag Alana is siek?”

      “Siek van senuwees. Al drie daai kindertjies is ontwrig en ongehoorsaam, maak en breek so ver soos hulle gaan. Sy moes haar hele glasversameling wegpak, die hondjies word aan hulle nekke rondgedra. Alana-hulle kyk nou uit vir ’n woonstel vir die dogter sodat sy en Freek en die arme hondjies ten minste weer normaal kan leef.”

      Dis hartseer, wil Tessa sê, maar Martie kry nie end nie. “Sy moes hulle in die eerste plek nooit ingeneem het nie.”

      “Dit is haar dogter en sy is in die nood.”

      “Ek sal vir myne ’n kamer bespreek in ’n gastehuis. Moeilikheid is, hulle bring jou in die skande en dan loop jy vir die res van jou lewe met ’n reputasie. Haai, jy moenie gaan oorvertel nie. Dis net, Alana huil by my en dit raak eens te veel. Bid maar vir hulle.”

      Tessa knik, hoewel sy nie by skinderstories betrokke wil raak nie.

      Die orrelis speel: “God is hier teenwoordig, heilig is die Here”.

      Die geroesemoes bedaar, dun vrouestemme sing al lesende die woorde op die skerm.

      Hy is wel teenwoordig, so het Tessa geleer, Hy is hier en ook by Alana en haar dogter en die kindertjies. Hy is by Altus en Walter wat dalk al uitsluitsel het oor Altus se boeke. Laat dit tog ’n wettige fout wees, ’n oorsig wat reggestel kan word, bid sy in haar hart.

      “Ons is swak en sondig,

      maar ons lied verkondig:

      U’s die bron van alle lewe,

      U is Heer, U regeer.

      Lei ons al ons dae

      na u welbehae.”

      Haar kommer versmelt saam met die laaste woorde. Dankbaar sak sy in haar sitplek neer. Dis goed om hier te wees, tussen gelowige vroue wat op hul manier vir mekaar en vir ander omgee – die meeste van hulle in elk geval.

      “Ons bid saam,” sê Petro.

      Sy wag en dit raak so stil jy kan ’n speld hoor val.

      “Here Jesus, ons is saam om stil te raak by U, om ons gedagtes op u Woord te rig, hande te vat met mekaar, wyer te kyk as ons eie klein kring.”

      Sê nou dis Drikus wat Altus besteel, sê nou die winkel is aan die vou? Altus het verantwoordelikhede, die personeel se salarisse, soveel paaiemente en rekeninge wat betaal moet word. Sy werk nie, sy kan nie bydra nie, sy kan finansieel nie help nie. Hoe gebeur dit? Kon Altus nie betyds keer nie of kan hy vandag nog?

      Tessa voel skuldig toe Petro “Amen” sê. Waarom het haar gedagtes so gou al weer weggehardloop? Hoekom gaan haal sy die las wat sy pas gelos het en hou haar gedagtes daarmee besig? Sy is hier om Bybelstudie te doen, nie om haar bekommernisse te vertroetel nie!

      Sedig gaan sit sy saam met die ander en maak haar Bybel oop by Matteus vyf.

      “Ons kyk van vandag af vir die volgende paar weke na die saligsprekings van ons Here Jesus. Matteus vyf vers drie. Iemand wat dit vir ons wil lees, die een vers?”

      Sunelle Kruger steek haar hand op. Haar welluidende stem weerklink oor die geboë hoofde van die ander vroue.

      “Matteus vyf vers drie. Geseënd is dié wat weet hoe afhanklik hulle van God is, want aan hulle behoort die koninkryk van die hemel.”

      “Enigiemand wat iets wil sê?”

СКАЧАТЬ