'n Tuin vir Tessa. Helena Hugo

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ die kussings op die bank reg. Met haar rug na hom hoop sy dat hy ’n verduideliking het.

      Toe sy omdraai, keer hy haar. “Tessa, asseblief, gee my kans.”

      “Hoe lank, een uur, twee uur, drie? Ek wag van vroegaand af, en al wat bel, is jy. Hoekom was jou selfoon af?”

      “Ek het vergeet om dit aan te skakel.”

      “Jy het vergeet?”

      “Van die foon – nie van jou nie.”

      “Watter sin maak dit?”

      “Kan ons soos grootmense praat?”

      Die lamplig is laag gestel, maar vir die eerste keer vandat hy ingekom het, sien sy hom behoorlik. Is dit skaduwees wat so maak, of het sy wange ingeval, sy baard vandag vinniger as gewoonlik gegroei? Lyk of sy klere hom nie pas nie, sy baadjie sit skeef oor sy skouers. Sy das is losgetrek, van sy hempsknope makeer. Is dit moontlik dat hy sedert vanoggend gewig verloor het? Sy is seker veronderstel om hom jammer te kry, maar hoekom?

      “Jou storie beter goed wees,” sê sy en gaan sit op die verste punt van die bank.

      Hy kies die naaste leunstoel, haal eers sy das af, vou dit op, los dit op die armleuning, verskuif dit effens, vryf sy voorkop asof hy hoofpyn het. As sy hom vriendeliker ontvang het, het hy eers vir koffie gevra.

      “En?” waag sy dit.

      “Jy sal nie hou van dit wat ek nou vir jou moet sê nie.”

      “Jy het ’n affair? Jy wil skei?”

      Hy skud sy kop. “Nee, maar ná dese sal jy dalk van my wil skei.”

      Angs druk haar keel toe, en skielik is hy vir haar ’n vreemdeling. Wat het hy aangevang?

      “Hoekom?”

      “Ons … Ek het alles verloor.”

      “Hoe bedoel jy alles?”

      “Ons het niks.”

      “Altus, Equestris was in die moeilikheid, nie Heyns Voere nie, nie ons nie.”

      “Maak nie saak of dit Equestris is of Heyns Voere nie. Die besigheid is ons en ons is die besigheid.”

      “Nie ons nie, nie ek nie – jy en Drikus en die res van jou personeel. Wat hét vanoggend uitgekom?”

      Hy sukkel met sy woorde, skuif aan die das, krap met sy vinger aan die leeroortreksel van die leunstoel. “Ek wou jou dit spaar, ek wou dit van jou af weghou.”

      “Toe maar, die skrif was aan die muur. Ek kon dit net nie lees nie en jy het my vrae konstant vermy. Wie het met die boeke gepeuter?”

      “Daar is gepeuter, ons weet nog nie wie nie.”

      “Heyns en Smit Equestris is onder sekwestrasie. Jy laat geen geleentheid verby om my aandag daarop te vestig nie. Ons uitgawes oorskry ons inkomste. Maar iemand sien kans om die bietjie wat oorbly, te steel en jou ouditeure kan nie twee en twee bymekaartel en die antwoord kry nie? Ek dag jy werk ook daar?”

      “Drikus bestuur die winkel.”

      “En jy, kom jy nooit in sy kantoor nie?”

      “My afdeling is invoere en uitvoere, ek was besig.”

      “Waarmee tog dat jy nie eens kan agterkom wat in die winkel aangaan nie?”

      “Iemand moes geld genereer om te keer dat die spul onder die hamer kom.”

      “Die winkel is dan onder geregtelike bestuur. Was dit nie ons uitweg nie?”

      “Wat beteken dat die prokureurs ons skuldeisers namens ons hanteer. Ek moet steeds geld uitkrap om die rekeninge te betaal en ons lewenstyl te finansier. Intussen sit ek vas met probleme by doeane.”

      “Heeltyd dink ek dit gaan goed met Heyns Voere.”

      “Jy wil nie weet wat vandag alles daar verkeerd gegaan het nie!”

      “En jy maak asof ons oukei is!”

      “Wat sou dit help om jou te ontstel? Ek kan tog nie van jou verwag om die besigheid te red nie.”

      “Ek kon gaan werk soek, ten minste die kruideniersware betaal. Die stalle bring seker iets in?”

      “Ek het die kleinhoewe verkoop.”

      Tessa snak na asem. “Kleinplasie! Wanneer?”

      “So drie maande gelede.”

      “Die seuns se perde staan nog daar.”

      “Ek huur vir hulle blyplek.”

      “Hulle gaan aan asof Kleinplasie nog ons s’n is! Vat tot maats soontoe om te braai.”

      “Ek het met die nuwe eienaars ooreengekom om hulle vir ten minste ’n jaar lank te akkommodeer.”

      “Dis oneerlik.”

      “Ek het beplan om die hoewe langsaan te koop, maar dis deur die mat.”

      “Asof ek jou kan glo! Gaan jy Drikus konfronteer?”

      “Ek wag nog vir die skriftelike verslag. Ek moet bewyse hê.”

      “Ek kan nie verstaan hoekom Walter dit nie vroeër raakgesien het nie.”

      “Hy was verlede jaar oorsee en sy firma het ’n jongeling gestuur wat teen sy oogvelle vasgekyk het. Die mannetjie sal dissiplinêr verhoor word. Walter reken die grootste skade is in die laaste ses maande aangerig. Drikus, ons neem aan dit is hy, het die boeke so gekook dat ons in der ewigheid nooit uit die skuld sou kom nie; winste afgesyfer, kontant weggesteek, geld vir homself gevat, nie maandeliks by die trust inbetaal nie. Die prokureurs het aanmanings gestuur wat hy glo geïgnoreer het. Ons het ’n stel aggressiewe skuldeisers en hulle soek nou hulle pond vleis. Vreemd hoe nuus trek. Nie een van hulle is meer bereid om te onderhandel nie en dit het by die voorbok begin. Ek het nie geld nie, die dam is leeg.”

      “Leeg gesteel?”

      “Lyk so.”

      “Deur ’n skelm wat jou goedheid uitgebuit het.”

      “Hy is my vriend.”

      “Wat nie ’n snars vir jou omgee nie. Bloedsuier is ’n beter woord.” Tessa is so kwaad sy kan haar stem hoor styg.

      “Have a heart, vrou, die ou het probleme.”

      Sy kan haar ore nie glo nie. Dat Altus steeds vir Drikus wil instaan, gaan haar verstand te bowe.

      “Probleme? Watse probleme? Hy ry met ’n Porsche en woon in ’n hotel in Sandton.”

      “Hulle het hom uitgeskop.”

      “Goed so, die tronk wag vir hom.”

СКАЧАТЬ