Romanse agter die skerms. Helena Hugo

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      Die aria kom met ’n swierige noot tot ’n einde.

      “Rest assured, girls. Ons is woordvas!” kondig Emile aan.

      “Hoekom sing julle dan Oh, fatal hour?” snip Janeen.

      “Dis ’n lekker tune, en Steven leer my.” Emile sleep ’n stoel nader.

      “Soos katte in die maanlig,” brom Colette.

      Emile maak hom tuis reg voor haar. Sy kan die tergende krul van sy mondhoeke sien al kyk sy nie op nie. “Ons is katterig, of hoe?” vra hy.

      Sy ken daardie klank in sy stem. Sy het al weer die deur oopgemaak vir sy woordspelings en sy het nie lus daarvoor nie.

      Steven lig die koffiebekers en vergelyk hulle. “Ek deps die een met die melk.”

      “Poeiermelk,” waarsku Janeen.

      “Maak nie saak nie.” Hy vat ’n sluk en proes. “Wil jy my met bitterheid vergiftig?”

      “Vat dit en gooi jou eie suiker in!” Janeen spring op. “Ek maak vir my ander sonder jou spoeg.”

      “Drie suikers vir my, min melk!” roep Emile agterna.

      “Bring nog suiker!” Steven koes toe Janeen omkyk, lippies opmekaar gepers. “Swak diens in die hotel,” brom hy en loop haar agterna, koffiebeker in die hand.

      “Kansvatter,” grinnik Emile.

      Colette maak of hy nie bestaan nie. Sy blaai na die volgende toneel in haar teks en lees, of probéér lees. Emile kyk vir haar. Sy voel dit en dit maak haar kwaad en op ’n simpel manier selfbewus. Sy is gewoond aan die ateljeeligte, die ongenadige oog van die kamera, maar sy hou nie daarvan dat Emile Linder haar bestudeer asof sy tussen twee plaatjies onder ’n mikroskoop vasgevang is nie.

      Die woorde op die bladsy spring rond en sy maak haar oë toe. Sy wás katterig, hy en Steven sing nie te sleg nie en haar aanmerking was onvanpas. Sy is kwaad vir hulle en dis nie goed om op stel kwaad te wees nie. Woede is ’n sterk emosie en dit wys die maklikste van alles wat agter die skerms aangaan.

      Miskien moet sy ’n entjie gaan stap en net wegkom, haar gedagtes orden. Dalk is dit nie Emile se versuim wat haar vandag so omkrap nie, maar Wilhelm.

      Sy wil nie aan sy brief dink nie. Dis een rede waarom sy haar teks so goed voorberei het. Die brief was Vrydag in haar e-pos. Sy wou dit eers uitvee sonder om te lees, maar daar was twee met presies dieselfde onderwerp.

      Toe maak sy een oop.

      “En jy?” hoor sy Emile sê.

      Sy kyk op. “Wat van my?” Haar stem styg te skielik.

      “Is jy oukei?”

      Hy lyk bekommerd. Dit bring haar ’n oomblik van stryk, maar sy is beslis nie van plan om teen Emile se bors oor Wilhelm te huil nie.

      “So oukei soos ek kan wees ná vanoggend se repetisie.”

      “Sorry, man.”

      “Jy het dit gesê.”

      “Dis nie asof dit elke Maandag gebeur nie.”

      “Sê jy – nadat jy verlede week ook deur jou woorde gestrompel het.”

      “Dit was Woensdag.”

      “Woensdag, Maandag, Dinsdag, wat’s die verskil? Jy maak my deurmekaar en dan vergeet ek dialoog wat ek deeglik geken het. Of weet jy nog steeds nie hoe dit werk nie?”

      “Ja, Colette, en ek is jammer, ek sal sorg dat dit nie weer gebeur nie. Maar hierdie naweek was spesiaal, ons móés gaan.”

      “Moes gaan, moes wys julle kan, moes die mansding doen.”

      “Daar was ’n rede.”

      “Emile, alles het ’n rede.”

      Hy draai sy kop skeef. “Jy is nie lekker nie.”

      “Vanselfsprekend.”

      “Jy oorreageer.”

      “Ek reageer, dis al.”

      “Buite verhouding. Ek ken jou nie só nie.”

      Colette byt op haar tande. “Wat laat jou dink dat jy my ken?”

      Hy leun vooroor, dit lyk of hy haar hand wil vat. Sy pluk weg voor dit kan gebeur, klou die teks op haar skoot vas. Daar glip ’n skaduwee in sy heldergrys oë, so duidelik sy kan dit nie mis nie en so vlugtig dat sy wonder of sy haar verbeel het. Lyk hy skielik ouer?

      “Ek is jammer oor die repetisie,” sê hy weer. “Ek het drooggemaak, maar ek belowe jou dit sal nou beter gaan.”

      Dít het sy nie verwag nie. Colette is uit die veld geslaan, en dis nie sy woorde wat haar verbaas nie. Dis die stemtoon, die manier hoe hy praat – asof hy onthou dat sy seergekry het en sy bes doen om haar te troos. Nie oor die repetisie nie, oor die ander seer, die pyn wat dieper lê, die verskeurdheid wat hy duidelik in haar oë moet gesien het.

      Sy het nog nie Wilhelm se e-pos beantwoord nie.

      Sy moet voor sy vanaand gaan slaap.

      2

      Colette kom vieruur by die huis, vroeër as gewoonlik. As sy nie in Fourways by die supermark aangery het nie, sou dit nog vroeër gewees het. Maar die katkos was op en sy het vars vrugte en jogurt nodig gehad. Sy parkeer haar Polo op sy plek. Sy het een van die kleiner eenhede met ’n afdak, nie ’n toesluitgarage nie. Maar dit pla haar nie, dis veiliger, veral saans. As sy uitklim, loop sy drie treë en is sy in haar kombuisie, anders as by die tuinwoonstel waar die garage onder haar woonstel was en sy die trap moes klim onder lae boomtakke deur en by digte varings verby.

      Hierdie plekkie is nuut en sy is trots daarop, haar eerste eie huis. Sy het ’n oulike patio en ’n tuintjie wat ná twee jaar se liefdevolle versorging baie mooi vorder. Potte met varings en vrolike klimoppe versier die houtraamwerk om die afdak. Haar versameling windklokke wat aan die balke hang, klingel gesellig.

      Sy klim uit die motor en trek die sakke met kruideniersware wat sy sommer op die agtersitplek gegooi het nader. Toe sy omdraai, ’n sak in elke hand, sien sy Sokkies slaperig om die hoek loer. Hy gaap, rek hom uit.

      “Haai, Sokkies!” groet sy en stoot die motordeur met haar heup toe.

      Toe sy die sakke voor die agterdeur neersit en oopsluit, skuur Sokkies teen haar bene en miaau pleitend.

      “Bedaar, ek het jou kossies onthou,” paai sy.

      Die feit dat hy hier is, is gerusstellend. Hy is ’n lewende wese wat haar verwelkom en sal waarsku as daar ’n ongewenste persoon is wat haar sit en inwag. Sy stry altyd met Emile dat ’n kat ’n beter waghond as ’n hond is. Sy weet as Sokkies rustig is, kan hier nie ’n vreemdeling naby wees nie. Wanneer sy lank ná donker huis toe kom, sit Sokkies in die oprit ver van haar eenheid af en wag, en as hy haar СКАЧАТЬ