Czas dobiega końca. Przemysław Słowiński

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ się do opactwa w Hautecombe w Sabaudii, tam 3 lutego 1944 roku został aresztowany przez gestapo i wywieziony najpierw do Paryża, potem do Bar-le-Duc, wreszcie do Wiedenbrücke w Westfalii. W Paryżu nakłaniany był do podpisania kilku niemieckich odezw propagandowych skierowanych do Polaków w zamian za zwolnienie. Odmówił zdecydowanie, oskarżając jednocześnie Adolfa Hitlera o spowodowanie tragedii narodu polskiego. Sformułował również warunki, które w przyszłości określiłyby pojednanie między narodem polskim a niemieckim, uzależniając je od wyrzeczenia się przez Niemców zaborczych zamiarów, naprawienia szkód i zajęcia pokojowej postawy wobec Polski i świata.

      W kwietniu 1945 roku uwolniły go z Wiedenbrücke wojska alianckie. Po uwolnieniu udał się do Rzymu. Jak twierdzi Wincenty Łaszewski, Opatrzność sprawiła, że idea poświęcenia Niepokalanemu Sercu Maryi, [sformułowana w przepowiedni fatimskiej] spotkała się w Watykanie z polską „drogą z Maryją”. Kardynał August Hlond wielokrotnie rozmawiał o tym z papieżem Piusem XII, (polski prymas był ogromnie ceniony w Watykanie). Na dowód wystarczy przytoczyć fragment raportu tajnej policji faszystowskich Włoch jeszcze z 1939 roku: „Prymas Polski jest niewątpliwie najbardziej wpływowym kardynałem w Kurii Rzymskiej pośród obcokrajowców. I gdyby jutro miałby być wybrany papież pochodzenia niewłoskiego, z pewnością na niego padłby wybór”.

      Pius XII zachęcał księdza kardynała, by szukać ratunku w Niepokalanym Sercu Maryi. Wiemy, że kiedy – jak mówią dokumenty – „Prymas Polski został uwolniony z więzienia, Ojciec Święty zaprosił go do siebie, aby usłyszeć jego zdanie o położeniu religijnym narodu naszego”, w rozmowie zaś poruszono nie tylko tematy polityczne i możliwość użycia środków dyplomatycznych. Możemy przypuszczać, że właśnie wtedy August Hlond usłyszał słowa o potrzebie poświęcenia Polski Niepokalanemu Sercu Maryi.

      Od papieża otrzymał pełnomocnictwa w celu zorganizowania Kościoła w Polsce w nowej sytuacji politycznej i wojskowej. W marcu 1946 roku otrzymał nominację papieską na arcybiskupa warszawskiego. Już w maju objął kanonicznie nową metropolię, mimo że katedra św. Jana leżała w gruzach. Kardynał natychmiast powołał Radę Prymasowską, która zajęła się odbudową kościołów Warszawy.

      Powrócił do kraju w 1945 roku, by już rok później – posłuszny głosowi z Fatimy i Watykanu – 8 września na Jasnej Górze w Częstochowie, przy udziale około miliona wiernych, doprowadzić do bezprecedensowego wydarzenia: poświęcenia Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi. Kardynał August Hlond był przekonany, że jedną z najważniejszych potrzeb Kościoła jest obrona przed tym uosobionym złem, którym jest szatan, a Matka Boża, jest największą nieprzyjaciółką, jaką Bóg przeciwstawił szatanowi.

      Decyzja o poświęceniu Narodu Polskiego Niepokalanemu Sercu Maryi zapadła podczas zebrania plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się 3–4 października 1945 roku, a więc w pierwszych miesiącach po zakończeniu działań wojennych i u progu życia Kościoła w zupełnie nowej dla niego sytuacji. Nic więc dziwnego, że poświęcenie było przygotowywane w konspiracji. W oficjalnym komunikacie wydanym po zakończeniu obrad nie wspomniano ani słowem o podjętej decyzji powtórzenia na ziemiach polskich aktu portugalskiego z 1931 roku. By uniknąć otwartego konfliktu z władzami, wiadomość o planowanym poświęceniu przekazywano drogą osobistych kontaktów.

      Oficjalna informacja o planowanym poświęceniu znalazła się dopiero w Liście Pasterskim Episkopatu na Wielki Post w 1946 roku. Czytamy w nim:

      „Nie postąpilibyśmy zgodnie z duchem naszych dziejów ani z ciążącym na nas długiem wdzięczności, gdybyśmy na progu nowych czasów nie odnowili przymierza Polski z Jej niebieską Królową, dla której Naród ma odwieczną, serdeczną i rodzinną cześć. Po szwedzkim potopie ślubował Jej nową i gorącą służbę król Jan Kazimierz. Teraz sam Naród i kraj cały poświęca się uroczystym aktem Matce Najświętszej i Jej Niepokalanemu Sercu, obierając Ją znowu za Patronkę swoją i państwa oraz oddając w Jej szczególną opiekę Kościół i przyszłość Rzeczypospolitej.

      Poświęcenie odbędzie się w trzech datach. W niedzielę po uroczystości Nawiedzenia Maryi Panny, czyli 7 lipca, dokonają ofiarowania Najświętszej Pannie i Jej Sercu Niepokalanemu parafie. Ślubowanie (…) poprzedzi triduum i Komunia Święta generalna. W uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, po odpowiednim przygotowaniu, ofiarować będą swe diecezje poszczególni biskupi (…). Wreszcie w uroczystość Narodzenia Matki Boskiej zebrany na Jasnej Górze Episkopat dokona tamże w obecności pielgrzymów z całego kraju poświęcenia Narodu i Rzeczypospolitej”41.

      W ten sposób Polska stała się pierwszym krajem, po Portugalii, który tego aktu dokonał zgodnie z prośbą wypowiedzianą przez Matkę Bożą w Fatimie. Poprzez poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi Polska weszła na fatimską drogę zawierzenia Maryi i wypełniania Jej próśb. Tak rozpoczęła się wyjątkowa droga Kościoła w Polsce, który jako jedyny w krajach komunistycznych zdołał zachować stosunkowo duży obszar wolności i niezależności.

      „Tygodnik Niedziela” opisywał uroczystości na Jasnej Górze następująco:

      „Milion ludzi skupionych tłumnie, tłoczno i ciasno, jeden tuż przy drugim, na jednym placu… głowa przy głowie… morze głów ludzkich… Było razem ponad milion… Był to więc milion ludzi, milion Polaków i Polek, którzy nie ulękli się niewygód i morderczych warunków podróży koleją, wozami, zatłoczonymi ciężarowymi samochodami i… piechotą z najodleglejszych okolic całej Polski (…). Był to milion serc, pałających miłością do Matki Bożej, milion dusz, oddanych Panu Bogu, milion mózgów, zatroskanych myślą o losach Ojczyzny i szukających u swojej Matki i Królowej – pociechy, ratunku i mocy wiary w nadejście dnia, w którym zapanuje na świecie Sprawiedliwość i Pokój, i Miłość, i Prawda, i Dobro, i Piękno! Taki milion ma swoją własną wymowę i swój własny ciężar gatunkowy. Wartość takiego miliona nie da się ani obliczyć, ani wymierzyć, ani nawet sobie uzmysłowić! I kto na własne oczy oglądał ów milion dusz nieśmiertelnych, ten nigdy tego zapomnieć nie może!”.

      Kardynał August Hlond zmarł nagle 22 października 1948 roku. Pogrzeb odbył się 26 października, ciało spoczęło w kaplicy Najświętszego Sakramentu w ruinach archikatedry św. Jana w Warszawie. Po jej odbudowie zostało przeniesione do Krypty Prymasów Polski. Jego serce znajduje się w katedrze gnieźnieńskiej w kaplicy Łubieńskich. W marcu 2006 roku dokonano uroczystej translacji szczątków prymasa Hlonda z podziemi warszawskiej archikatedry do kaplicy św. Jana Chrzciciela w lewej nawie świątyni.

      W 1992 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny kardynała Augusta Hlonda. Na szczeblu diecezjalnym zakończył się cztery lata później, następnie akta zostały przesłane do Watykanu. W 2008 roku opracowano positio42, które w 2017 roku Komisja Teologiczna Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych zaopiniowała pozytywnie. 19 maja 2018 roku papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót kardynała Hlonda. Przysługuje mu odtąd tytuł Czcigodnego Sługi Bożego.

* * *

      Warto przypomnieć niezwykły list pasterski naszego jednego z wielu narodowych bohaterów, Sługi Bożego kardynała Augusta Hlonda. Dziś te słowa na nowo nabierają znaczenia:

      Anarchia moralna pustoszy świat. Jakieś nieprzestrzenne siły łamią sumienia. Bolszewizacja umysłowości podważa wszelkie zasady etyczne. Dusze dziczeją. Zwierzęcieje człowiek. Pod pozorem kultury i postępu rozprzestrzenia się satanizacja życia.

      Tak СКАЧАТЬ