Człowiek nietoperz. Ю Несбё

Чтение книги онлайн.

      Kiedy wrócili z lunchu, Wadkins zwołał kolejne zebranie w pokoju operacyjnym. Yong Sue znalazł w swoim komputerze interesujące informacje.

      – Przejrzałem wszystkie niewyjaśnione morderstwa na terenie Nowej Południowej Walii, jakich dokonano w ciągu ostatnich dziesięciu lat, i trafiłem na cztery, które przypominają naszą sprawę. Zwłoki kobiet znaleziono w odosobnionych miejscach – dwóch na wysypisku śmieci, jednej na skraju lasu przy bocznej drodze, a ciało jednej wyłowiono z Darling River. Wszystkie kobiety zostały prawdopodobnie zabite i wykorzystane seksualnie gdzie indziej, a potem przewiezione i porzucone. I co najważniejsze, wszystkie zostały uduszone i miały na szyi ślady palców.

      Yong Sue uśmiechnął się promiennie.

      Wadkins chrząknął.

      – Tylko spokojnie na zakrętach. Ostatecznie uduszenie nie jest wcale niezwykłym sposobem zabójstwa w powiązaniu z gwałtem. A jak to wygląda geograficznie, Sue? Darling River leży cholernie daleko, ponad tysiąc kilometrów od Sydney.

      – Niestety, sir. Nie udało mi się ustalić żadnego schematu pod względem geograficznym. – Yong sprawiał wrażenie szczerze zmartwionego.

      – Cóż, zwłoki czterech uduszonych kobiet rozrzucone po całym stanie w okresie dziesięciu lat to trochę mało, żeby…

      – Jeszcze jedno, sir. Wszystkie te kobiety miały jasne włosy. Mam na myśli nie blond, tylko jasne, wręcz białe włosy.

      Lebie gwizdnął bezgłośnie. Wokół stołu zapanowała cisza.

      Wadkins wciąż nie krył sceptycyzmu.

      – Mógłbyś użyć trochę matematyki, Yong? Przyjrzeć się statystykom i stwierdzić, czy prawdopodobieństwo mieści się w granicach rozsądku, zanim ogłosimy, że trafiliśmy w cel? Dla wszelkiej pewności powinieneś być może sprawdzić całą Australię. No i zająć się również niewyjaśnionymi gwałtami. Możliwe, że tam też coś znajdziemy.

      – To może trochę potrwać, ale spróbuję, sir. – Yong znów się uśmiechał.

      – Okej. Kensington i Holy, dlaczego jeszcze nie jesteście w drodze do Nimbin?

      – Wyjeżdżamy jutro rano, sir – odparł Andrew. – Jest świeża sprawa gwałtu w Lithgow, którą chciałbym zbadać najpierw. Mam przeczucie, że tu może istnieć jakiś związek. Akurat się tam wybieraliśmy.

      Wadkins zmarszczył czoło.

      – Lithgow? Staramy się pracować jako zespół, Kensington. To znaczy, że dyskutujemy i koordynujemy, a nie tylko wałęsamy się na własną rękę. O ile wiem, nigdy nie rozmawialiśmy o żadnej sprawie gwałtu w Lithgow.

      – Po prostu przeczucie, sir.

      Wadkins westchnął.

      – Cóż, McCormack uważa, że posiadłeś coś w rodzaju szóstego zmysłu…

      – My, Aborygeni, utrzymujemy bliższy kontakt ze światem duchów niż blade twarze, sir.

      – W moim wydziale praca policyjna nie opiera się na takich kwalifikacjach, Kensington.

      – To był żart, sir. Mam w tej sprawie coś jeszcze.

      Wadkins pokręcił głową.

      – Dobrze, tylko bądźcie jutro w tym porannym samolocie.