Sevilmiş . Морган Райс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      Sersemlikle uyandı. Yukarı baktığında, elini hafifçe om- zuna koymuş olan Caleb’i gördü. Gülümsüyordu.

      “Sanırım uyuyakalmışsın” dedi.

      Etrafa bakınınca dizlerinin üstünde açık kalmış olan def- terini görüp çat diye kapattı. Yanaklarının  kızardığını his-setti. Onun  bunları, özellikle ona karşı hissettikleriyle ilgili olan kısımları, okumamış olduğunu umut etmekten başka bir şey gelmiyordu elinden.

      Olduğu yerde doğrulup gözlerini ovuşturdu. Hâlâ gecey- di ve her ne kadar köze dönmüş olsa da ateş yanmaktaydı. Caleb de daha yeni uyanmış olsa gerekti. Ne kadar zamandır uyuduğunu merak ediyordu.

      “Üzgünüm” dedi. “Günlerdir ilk kez uyuyorum.”

      Caleb  tekrar gülümsedikten sonra odanın diğer tarafın- daki ateşe doğru yürüdü. İçine birkaç kütük daha attığında kütükler  çatırdayıp alev alarak ateşi canlandırdılar.  Caitlin sıcaklığın ayaklarına uzandığını hissedebiliyordu.

      Caleb orada durup ateşe bakarken düşüncelere dalıp git- miş ve gülümsemesi yüzünden silinmişti. Alevlere bakarken yüzü ateşin ışığıyla parlıyor ve bu onu bir kat daha çekici hâle getiriyordu. Büyük,  açık kahve renkteki gözleri koca- man açılmıştı  ve Caitlin onu izlerken  renkleri  açık yeşile döndü.

      Caitlin iyice doğrulduğunda  kırmızı  şarabının olduğu bardağın hâlâ dolu olduğunu gördü. Bir yudum aldığında içi ısındı. Bir süredir hiçbir şey yememiş olduğu için alkol doğrudan kafasına vurdu. Diğer plastik bardak gözüne ilişti- ğinde nihayet adab-ı muaşereti hatırladı.

      “Sana da koyayım mı?” diye sorduktan sonra çabucak ek- ledi, “Yani, tabii, içiyor musun bilmiyorum ama…”

      Caleb güldü.

      “Evet, vampirler de şarap içer” dedi gülümseyerek ve ya- nına gelip o şarabı dökerken bardağı tuttu.

      Caitlin hayretler içinde kalmıştı; sözlerinden değil, gülü- şünden. Kahkahası yumuşaktı, zarifti ve odanın içine yayılı- vermişti. Onun hakkındaki diğer her şey gibi bu da pek bir esrarengizdi.

      Caleb bardağı  dudaklarına  doğru götürürken  Caitlin, onun da aynısını yapmasını umarak gözlerinin içine baktı.

      O da baktı.

      Ardından ikisi de aynı anda gözlerini kaçırdılar. Caitlin kalbinin daha hızlı atmaya başladığını hissediyordu.

      Caleb geldiği yere dönüp otların üstüne oturdu ve sırtını geri yaslayıp ona baktı. İşte şimdi onu inceliyordu. Caitlin mahcup hissetti.

      Farkında  olmaksızın elini üstündeki  kıyafete götürdü ve daha iyi bir şeyler giymiş olmayı dileyebildi sadece. Üs- tündekini hatırlamak için hafızasını zorladı. Yol üstünde, neresi olduğunu hatırlayamadığı bir şehirde durdukların- da mevcut tek kıyafet dükkânına gidip üstündekileri de- ğiştirmişti.

      Çekinerek alta doğru baktığında kendini tanıyamadı. Es- kimiş yırtık bir kot, bir numara büyük ayakkabılar, tişörtün üstünde duran bir kazak giyiyordu. Onların üstündeyse yine kendisine büyük gelen, bir düğmesi düşmüş soluk, mor bir mont vardı; ama sıcak tutuyordu.  Şu an için ihtiyacı olan tek şey de buydu.

      Mahcup hissetti. Onu neden bu hâlde görmek zorunday- dı ki? Gerçekten içini kıpırdatan ilk adamla tanışması sıra- sında hoş gözükmesini sağlayacak bir fırsat bulamamasına ne demeliydi? Bu ambarda bir tuvalet yoktu, tuvalet olsa bile yanında makyaj malzemesi yoktu. Tekrardan utanarak uzak- lara doğru baktı.

      “Ben uyuyalı epey oldu mu?” diye sordu.

      “Emin değilim. Ben de yeni uyandım” dedi arkasına yas- lanıp elini saçında dolaştırarak. “Bu gece erken beslendim. Beni mayıştırdı.”

      Caitlin ona baktı.

      “Açıkla bana” dedi.

      Caleb ona baktı.

      “Beslenmek” diye ekledi. “Yani, nasıl oluyor? Gidip… in- sanları mı öldürüyorsun?”

      “Hayır, asla” dedi.

      Caleb söyleyeceklerini toparlarken odayı sessizlik kapladı.

      “Vampir ırkındaki her şey gibi bu da biraz karmaşık” dedi. “Ne türden bir vampir ve hangi meclise bağlı olduğuna göre değişir. Ben sadece hayvanlar üzerinden beslenirim. Çoğun- lukla geyik. Zaten nüfusları  epey fazla, insanlar da onları avlıyor. Hatta insanlar onları avlayıp yemiyorlar bile.”

      Yüzündeki ifade ağırlaştı.

      “Ancak diğer meclisler pek bu kadar merhametli değildir. İnsanlardan beslenirler. Genellikle arzu edilmeyenlerden.”

      “Arzu edilmeyenler derken?”

      “Evsizler, aylaklar, fahişeler… Yoklukları fark edilmeyecek olanlar. Her zaman böyle olageldi. Irkın üstüne ilgi çekmek istemiyorlar.”

      “Bu yüzden benim  meclisime,  vampir  neslime saf kan deriz. Diğerleri  ise saf değildir. Beslendiğin  şeyin… enerjisi sana zerk olur.”

      Caitlin oturduğu yerde düşünüyordu.

      “Peki ya ben?” diye sordu.

      Caleb ona baktı.

      “Neden  sadece bazen beslenmek istiyorum da geri kalan zamanlarda istemiyorum?”

      Caleb kaşlarını çattı.

      “Emin  değilim. Durum sende daha farklı. Sen melezsin. Bu çok enderdir… Şunu biliyorum ki yaşın geliyor. Diğer- leri tek bir gecede dönüşüverirler. Sendeyse bu bir süreçtir. Geçireceğin  değişimler,  tam olarak  oturman  biraz zaman alabilir.”

      Caitlin geçmişi düşündüğünde açlık krizlerini ve nasıl da durduk  yerde baş gösterdiklerini hatırladı.  Nasıl olmuş da beslenmek dışında hiçbir şey düşünemez hâle getirmişlerdi onu! Korkunçtu.  Bunun  tekrar olması düşüncesi tüylerini ürpertiyordu.

      “Bir daha ne zaman olacağını nasıl bilebilirim?”

      Caleb ona baktı. “Bilemezsin.”

      “Asla bir insanı öldürmek istemem” dedi. “Asla.”

      “Öldürmek zorunda değilsin. Hayvanlardan beslenebilir-sin.”

      “Yine bir yerden çıkamadığım zaman başıma gelirse?”

      “Bunu  nasıl kontrol edeceğini öğrenmelisin. Biraz pratik ister, bir de irade. Kolay değildir; ama mümkündür.  Bunu kontrol edebilirsin. Her vampir bu süreçten geçer.”

      Caitlin canlı bir hayvanı yakalayıp üstünden beslenme- nin nasıl СКАЧАТЬ