Anioły i demony. Дэн Браун

Чтение книги онлайн.

      Kiedy przechodzili przez trawiaste zbocze, usłyszeli nadlatujący śmigłowiec. Po chwili ujrzeli maszynę zbliżającą się od strony doliny. Pilot wykonał ostry skręt, po czym helikopter zawisnął tuż nad namalowanym na trawie lądowiskiem.

      Langdon patrzył na to, ale czuł się jakby odizolowany. Miał całkowity mętlik w myślach i zastanawiał się, czy dobrze przespana noc pomogłaby mu to wszystko uporządkować. Jednak jakoś w to wątpił.

      Kiedy płozy dotknęły ziemi, pilot wyskoczył i zaczął wyładowywać bagaże. Był tego cały stos – worki żeglarskie, winylowe torby do przechowywania mokrych rzeczy, butle do nurkowania oraz całe skrzynie czegoś, co wyglądało na wysoce specjalistyczny sprzęt do nurkowania.

      Langdona zaskoczył ten widok.

      – To sprzęt panny Vetra? – zawołał do Kohlera, przekrzykując hałas silników.

      Ten skinął głową i odkrzyknął:

      – Prowadziła badania biologiczne w Basenie Iberyjskim.

      – Przecież pan mówił, że jest fizykiem!

      – Bo jest. Jest biofizykiem. Bada zjawiska fizyczne związane z funkcjonowaniem organizmów żywych. Jej praca wiąże się ściśle z badaniami ojca w dziedzinie fizyki cząstek. Ostatnio obaliła jedną z podstawowych teorii Einsteina, wykorzystując atomowo synchronizowane kamery do obserwacji ławicy tuńczyków.

      Langdon przyjrzał się twarzy swojego gospodarza, żeby sprawdzić, czy nie żartuje. Einstein i ławica tuńczyków? Zaczynał się zastanawiać, czy kosmiczny samolot nie zawiózł go przez pomyłkę na niewłaściwą planetę.

      W chwilę później ze śmigłowca wyszła Vittoria Vetra. Robert Langdon uświadomił sobie, że najwyraźniej jest to dzień niekończących się niespodzianek. Dziewczyna, którą ujrzał, ubrana w biały top bez rękawów i szorty khaki, w najmniejszym stopniu nie wyglądała na pogrążonego w książkach fizyka. Była wysoka, gibka i pełna wdzięku. Jej skóra miała oliwkowy odcień, a długie czarne włosy powiewały w podmuchu wytwarzanym przez wirnik. Twarz wyraźnie zdradzała włoskie pochodzenie. Choć nie była klasycznie piękna, to w jej pełnych, prostych rysach nawet z odległości niemal dwudziestu metrów widoczna była surowa zmysłowość. Kiedy pod uderzeniem prądu powietrza ubranie przylgnęło jej do ciała, uwydatniła się szczupła sylwetka i drobne piersi.

      – Panna Vetra jest kobietą o ogromnej sile wewnętrznej – odezwał się Kohler, być może wyczuwając zainteresowanie Langdona. – Całymi miesiącami pracuje w niebezpiecznych systemach ekologicznych. Ściśle przestrzega diety wegetariańskiej i jest naszym miejscowym guru w dziedzinie hatha-jogi.

      Hatha-joga? – zamyślił się Langdon. Starożytna buddyjska sztuka medytacji połączonej z ćwiczeniami fizycznymi wydała mu się dziwną specjalnością fizyka, który w dodatku był adoptowanym dzieckiem katolickiego księdza.

      Przyglądał się podchodzącej do nich Vittorii. Widać było, że płakała, a w głębokim spojrzeniu czarnych oczu malowały się emocje, których nie potrafił zidentyfikować. Szła jednak energicznie i pewnie. Zauważył, że miała silne, opalone nogi.

      – Vittorio – powitał ją Kohler. – Moje najszczersze kondolencje. To okropna strata dla nauki… dla nas wszystkich tutaj, w CERN-ie.

      Vittoria podziękowała mu skinieniem głowy. Kiedy się odezwała, jej gardłowy głos z silnym akcentem brzmiał spokojnie.

      – Czy wiesz już, kto to zrobił?

      – Pracujemy nad tym.

      – Nazywam się Vittoria Vetra – zwróciła się do Langdona, wyciągając szczupłą dłoń. – Pan, jak przypuszczam, jest z Interpolu?

      Langdon ujął jej rękę i natychmiast urzekła go głębia jej spojrzenia.

      – Robert Langdon. – Nie bardzo wiedział, co jeszcze powiedzieć.

      – Pan Langdon nie jest z policji – wyjaśnił Kohler. – Jest historykiem ze Stanów Zjednoczonych. Przyjechał tu, żeby nam pomóc ustalić, kto jest odpowiedzialny za tę zbrodnię.

      Na twarzy Vittorii odmalowała się niepewność.

      – A co z policją?

      Kohler głośno westchnął, ale nie odpowiedział.

      – Gdzie jest ciało ojca? – pytała dalej.

      – Zajmują się nim.

      Langdona zaskoczyło to niewinne kłamstwo.

      – Chcę go zobaczyć – oświadczyła dziewczyna.

      – Vittorio СКАЧАТЬ