Nieustające święto. Waldemar Lejdward

Чтение книги онлайн.

      Po obiedzie założyłem wciąż ciepłą kurtkę oraz buty i wyruszyłem na spacer do parku solankowego. Przy wejściu na planty ujrzałem stragan z pamiątkami, z uzdrowiska. Pierwszy wiosenny kram z pamiątkowymi drobiazgami. Koło straganu stała kramarka grubo odziana. Na struganie znajdowały się woreczki z solą, celuloidowe ostrosłupy wypełnione minerałami oraz bryłki słonych kopalin. Sól miała różne zabarwienie od jasnożółtej, przez lekko pomarańczową do zielonkawej. Pomyślałem, że na zakończenie turnusu powinienem kupić kawałek soli, by przypominał czas spędzony w sanatorium.

      Przed kawiarnią „Zdrojowa” skręciłem w lewo, żeby inną ścieżką powędrować pod tężnię. Gdy minąłem narożnik wcześniej nieoznakowanego gmachu, natknąłem się nieoczekiwanie na Stację Meteorologiczną. Teren był ogrodzony ‒ a pośrodku placu stał olbrzymi, elektroniczny ekran. Na monitorze wyświetlane były dane związane z prognozą pogody. Zatrzymałem się i przyglądałem przesuwającym się na pasku informacjom o sytuacji pogodowej. Dane zawierały komunikaty o temperaturze powietrza, wilgotności, opadach i sile wiatru. Temperatura w danym dniu wynosiła zaledwie +3 stopnie. Po chwili postoju, ominąłem placówkę meteo i podążyłem dalej. Ścieżka zatoczyła łuk i dotarła do rozstaju drożyn. W rozwidleniu alei spoczywał wielki głaz, do którego przymocowana była szklana tabliczka z nieokreśloną treścią. Zbliżyłem się do kamienia, żeby odczytać przesłanie, które zawarte było pod szklaną taflą. Na kartonie, pod szkłem, przedstawione były w sposób graficzny zarys cypla z niewiadomymi znakami oraz tekst wyjaśniający znaczenie ryciny. Ukazany plan odnosił się do dawnych dziejów, które trwały na okolicznych terenach: