Opieka logopedyczna nad mową dziecka. Małgorzata Kitlińska-Król

Чтение книги онлайн.

      – model służby logopedycznej w przypadkach patologii mowy,

      – teorie usuwania zaburzeń mowy,

      – diagnostyka w terapii logopedycznej (definicje i organizacja nowoczesnej diagnozy jednostki zaburzeń mowy, objawy, przyczyny, diagnostyka zespołowa),

      – terapia zaburzeń (metody, formy, środki dydaktyczne, pedagogizacja rodziców lub opiekunów osób z zaburzeniami mowy, rola nauczycieli i lekarzy, kompleksowe usuwanie zaburzeń mowy),

      – dobór materiału językowego na potrzeby terapii logopedycznej (modele stosowne do specyficznych jednostek diagnostycznych i różnych etapów terapii logopedycznej),

      – terminologia logopedyczna (zestawiona i ujednolicona),

      – teoria logopedyczna łącząca zdobycze nauki z holistycznym traktowaniem pacjenta34.

      K. Błachnio zwraca uwagę na przepływ informacji, który jest możliwy za sprawą logopedii, od warsztatu naukowego do warsztatu logopedy praktyka (a także w odwrotnym kierunku w celu tworzenia teorii). Odpowiednio skonstruowana informacja trafia także do szerszych kręgów społecznych (nauczycieli, rodziców, opiekunów) – kształtuje świadomość w zakresie profilaktyki logopedycznej i podstaw metodyki rewalidacyjnej35. Podkreśla wyraźną zmianę logopedii i jej stopniowe przeobrażanie się w pełnoprawną dyscyplinę teoretyczną.

      Taka rozmaitość stanowisk badaczy wobec problemu dookreślenia przedmiotu badawczego logopedii, wyznaczanie jej różnych obszarów zainteresowań wskazuje na wielość podejść do zadań logopedii, różnorodność w postrzeganiu jej funkcji36. Mnogość stanowisk badawczych dotyczących przedmiotu badawczego logopedii warunkuje także, różnorodność założeń organizacyjnych dotyczących opieki logopedycznej, które stanowią treść eksploracji niniejszej pracy.

      3. Określenie terminu „opieka logopedyczna” oraz jej rodzaje

      System (pomocy) opieki logopedycznej stanowi integralną część systemu oświatowego i systemu opieki zdrowotnej. „Są to określone przez obowiązujące normy prawne zasady organizacji, funkcjonowania i współpracy poszczególnych struktur (ogniw) tego systemu, wyznaczające zakres i poziom opieki nad mową dziecka w danym kraju. To również zorganizowany system pomocy ludziom dorosłym, którym – z różnych względów – jest ona potrzebna”37.

      Wymienione przez G. Jastrzębowską „struktury, ogniwa” charakteryzowanego systemu, funkcjonują zgodnie z określonymi normami prawnymi i współdziałają ze sobą tworząc całość, a tym samym „wyznaczając zakres i poziom opieki” w postaci struktury dynamicznej bądź statycznej.

      Zakres tej opieki będą wyznaczały materialno-psychofizyczne potrzeby osób wobec, których jest ona kierowana. Mówiąc o opiece logopedycznej przyjmuję więc, że „obejmuje ona wszelkie działania praktyczne, diagnostyczne, terapeutyczne, instruktażowe oraz popularyzatorskie, zmierzające do zapobiegania, ograniczania lub usuwania zakłóceń, zaburzeń procesu porozumiewania się oraz do łagodzenia ich skutków i to zarówno w wymiarze jednostkowym (zaburzenia w funkcjonowaniu emocjonalnym i społecznym itp.) jak i społecznym (wysokie koszty działań zmierzające do likwidacji tego zjawiska itp.)”38.

      Na opiekę logopedyczną, a tym samym i na cały system tejże opieki logopedycznej, ma wpływ złożony zespół czynników, który w mniejszym bądź w większym stopniu wyznacza ich funkcjonowanie. G. Jastrzębowska czynniki te określa, jako determinanty opieki logopedycznej. „Są to czynniki, które bezpośrednio lub pośrednio wpływają na poziom świadczeń i szeroko rozumianych – od profilaktyki po terapię zaburzeń mowy – usług logopedycznych”39.

      K. Błachnio termin „system opieki logopedycznej” zastępuje wymownym określeniem „organizacja służby logopedycznej”. Zwraca jednak uwagę, iż może być ono dwojako rozpatrywane:

      Na potrzeby niniejszego opracowania organizacja służby logopedycznej rozpatrywana będzie w jej szerokim znaczeniu.

      Obecny stan polskiej logopedii, jako nauki i praktyki w znaczący sposób determinuje – jak twierdzi K. Błachnio – organizacyjnie służbę logopedyczną.

      W opinii Autorki na jej kształt ma wpływ:

      Wymienione powyżej placówki funkcjonują w resorcie zdrowia lub edukacji narodowej.

      Obecnie logopedyczne specjalizacje zawodowe nieco się zmieniły i w Podyplomowych Studiach Logopedycznych kształci się w zakresie: