Акно ў замежжа (зборнік). Зоя Доля

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ пліце шыпеў чайнік. А Валянціна Іванаўна няўёмна шастала па пакоях. У спальні яна затрымалася, уважліва разгледзела двухспальны ложак, дзе яе сын спаў з гэтай… Валянціне Іванаўне захацелася падысці і пакратаць, праверыць пругкасць спружын, ці добры ў сына матрац для начнога адпачынку. Не памацала, перадумала. Накіравалася ў дзіцячы пакой. Сын хадзіў следам, закатваючы вочы, ён зусім бы скасавурыўся, але з кухні прагучаў ратавальны свісток. Працяглы, спачатку невыяўна шыпучы, ён разгойдваўся, наліваўся і ўзрастаў, набраўшы моцы, залівіста завішчаў на ўсю кватэру. Свісток на носе чайніка клікаў піць гарбату.

      – Так, мама, хопіць, прагучаў фінальны свісток. Агляд скончаны, пайшлі на кухню, – загадаў Віктор.

      Вера сустрэла маму Віктора лісліва-ветлівай усмешкай, падсунула ёй табурэтку.

      – Сядайце, калі ласка, – запрасіла госцю і, павярнуўшыся да Віктора, пачала яго ўшчуваць: – Віктор, чаму ты мяне не папярэдзіў, я б торт купіла.

      – Так атрымалася, – абыякава адбрыкнуўся Віктор.

      – Частуйцеся, калі ласка, – працягвала абіхаджваць Валянціну Іванаўну Вера і падсунула да яе вазу з пячэннем.

      – Ды не мітусіся ты… сядзь… Пап’ём гарбаты ды паедзем. Мама спяшаецца.

      Віктор крануў Веру за плячо. Яна адчула хоць нейкую падтрымку і паспакайнелая села на табурэтку, адпіла глыток гарбаты.

      – Яшчэ безліч спраў трэба зрабіць, хутка паедзем… Мы з мамай заязджалі на Уручынскі рынак купіць шпалеры. Вось яна захацела на хвіліну да нас заскочыць, паглядзець, як мы жывём, – бадзёра трындзеў Віктор.

      Валянціна Іванаўна хруснула зубамі сухое квадратнае пячэнне. Вера аж здрыганулася. А госця пад пячэнне гучна сербанула з кубка гарачага напою.

      – Валянціна Іванаўна, а якія вы купілі шпалеры? – старанна вырабляючы на твары зацікаўленасць, спытала Вера.

      Яна хацела паразмаўляць пра колеры і малюнкі, гэта была Верына стыхія, тым больш размова ні аб чым, можна доўга мусоліць – такія кветачкі, гэтакая фактура.

      – Вытворчасць Францыя, пятнаццаць долараў трубка, – адчаканіла Валянціна Іванаўна, каб было зразумела гэтай… абы-што яна не купляе, і жорстка хрумкнула пячэннем.

      – Пэўна, добрыя шпалеры. У французаў выдатны густ. Яны надаюць шмат увагі модным кірункам, выкарыстоўваюць цікавыя фарбы і структура пакрыцця незвычайная. Я звяртала ўвагу… цяпер з’явіліся новыя калекцыі з шаўкаграфіяй…

      Валянціна Іванаўна з-пад хімічна завітых, з перапаленымі канцамі, нізка спадаючых на лоб валасоў знішчальна зірнула на Веру.

      – Па пятнаццаць долараў за трубку ерунду не прадаюць, – адрэзала яна.

      – Безумоўна, я з вамі згодна. Якаснае заўсёды каштуе нятанна, – сакатала перад ёй Вера.

      Валянціна Іванаўна да размовы цікаўнасці не выявіла і прадоўжыла моўчкі цягнуць гарбату з кубка, поглядам рэвізора прамацвала кухню. Вера коўзала вачамі ўслед за паглядам Валянціны Іванаўны. У куце пад столлю звісала павуцінка, з мыйкі тырчаў непамыты рондаль. Жах!…

      Віктор выратаваў СКАЧАТЬ