Шал (зборнік). Юры Станкевіч

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ дух выйдзе з чалавека, то ходзіць па бязводных месцах, шукаючы спакою. і не знаходзіць. тады кажа: «вярнуся я ў дом мой, адкуль я выйшаў». тады ідзе і бярэ з сабой сем іншых духаў. злейшых за сябе, і, увайшоўшы, жывуць там. і бывае для чалавека таго – апошняе горш за першае…»

      валовіч абдумаў пачутае і заўважыў:

      – калі ёй, нашай апантанай, ставілі дыягназ эмдэпэ. альбо, як кажа яе айчым, эпілепсія. то, ці значыць гэта, быццам, прыкладам, эпілептыкі носяць у сабе д’яблаў? а некаторыя геніяльныя пісьменнікі? палкаводцы? навукоўцы? а прадбачанне, якое іх азарала? хіба не празорца наш дастаеўскі. якога вы ўспаміналі? і які, як вядома, хварэў на эпілепсію?

      на што айцец віталь адказаў:

      – заўважу, што ў эпілептыкаў перад прыступам і за яго час. калі-нікалі назіраецца дзіўны феномен прадбачання. так, ты маеш рацыю. аднойчы мне паказалі чалавека. які падчас чэмпіянату свету па футболе зрабіў у букмекераў стаўку на адзін даляр. на вынікі дзесяці матчаў. каэфіцыент складаў чатырыста дзесяць тысяч сямсот сорак шэсць. і выйгрыш атрымаўся каля трохсот тысяч даляраў. якіх яму, дарэчы, не выдалі. ён угадаў пераможцаў. і лік усіх дзесяці сустрэч. я зацікавіўся. гэты чалавек пакутаваў на эпілепсію. хоць з іншага боку тут прысутнічала выпадковасць. але нікчэмна малая. мяркую – справа ва ўсё тым жа. гэта д’ябальская сіла. але, не думаю, што яна існуе ва ўсіх хворых на эпілепсію.

      але валовіч не зусім згадзіўся. – магчыма, справа глыбей, – патлумачыў ён сваю думку. —

      – магчыма, наш свет настолькі неверагодны, што мы гэтага нават не можам сабе ўявіць. я маю на ўвазе яго пабудову. можа, тыя сутнасці – проста збой у праграме. адна матрыца накладваецца на іншую. дзесьці ў реальным свеце. дзе працуюць якія-небудзь працэсары. а геніяльнасць – тонкая, тонкая мяжа. палоска, якая аддзяляе звышчалавека ад сапраўднага хворага. ад дэбіла. крэтына. ідыёта. і гэта таксама збой у праграме. ну, прыкладам, хіба можна лічыць апантанай д’яблам дзяўчыну. якая без адпаведнага навучання можа размаўляць на ста дваццаці мовах? ва ўсім іншым – яна нармальная. нават звычайная. збой. ойча, пэўна, павінен ведаць і пра старажытнага паслушніка мікіту. які ніколі не чытаў кніг, бо не валодаў граматай. але раптам пачаў цытаваць стары запавет. старонку за старонкай. наўрад ці д’ябал чытаў бы запавет. ад слова да слова. пэўна, гэта не па сілах ніводнаму з іх.

      айцец віталь памаўчаў, а потым спытаў:

      – а які рэальны свет ты маеш на ўвазе?

      – магчыма, той, – адказаў на пытанне валовіч, —

      – які ты лічыш боскім. але тут узнікае шмат пытанняў. чаму наш тутэйшы свет такі недасканалы? чаму ў ім столькі маньякаў. злодзеяў. забойцаў. псіхапатаў. урэшце, войнаў. галадамораў. якой-небудзь іншай ідыёцкай «класавай барацьбы»? чаму гінуць лясы? рэкі? моры? чаму, урэшце, на месцы хлебных палеткаў вырошчваецца опійны мак? чаму пануе ўсё дробнае. вартае жалю. вычварэнскае? хіба гэта такая боская задума?

      і СКАЧАТЬ