Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ хадзіць і чужая дапамога ёй не патрэбна, але лекар цвёрда настойваў на сваім, і Басі нічога не заставалася, як згадзіцца. Дачакаўшыся, пакуль пойдуць слугі, яна пачала ўмольваць лекара:

      – Пане лекару, калі ласка, можна я сёння павячэраю разам з усімі? Мне тут так нудна і самотна!..

      – Не-не, што вы, пані Барбара! Гэтага ніяк нельга, вы ж яшчэ не цалкам здаровая. Тым больш паўсюль скавышы.

      Бася журботна ўздыхнула.

      – Ну а калі я зусім трошачкі? Пасяджу гадзінку ў зале, а потым вярнуся сюды?

      – Не, нельга, – упарціўся лекар. – Што, калі за гэтую гадзіну з вамі нешта здарыцца? Што, калі вы паваліцеся ці нехта вас незнарок штурхне? Калі вы зноў пашкодзіце спіну, то на ваша вылячэнне пойдзе зашмат часу, і тады ўжо ні пра якія вячэры, балі і іншыя забавы і гутаркі ісці не будзе. Вы ж не хочаце бавіць час у сталіцы, лежачы ў пасцелі, праўда, пані Барбара?

      – Не жадаю. Але чаму вы думаеце, што я абавязкова сабе нешта пашкоджу? Я буду вельмі асцярожная. Праўда! – Бася зрабіла ўмольныя вочы.

      – Не-не, і не трэба так пазіраць на мяне! Няўжо здароўе для вас зусім нічога не значыць? Вам трэ быць надта асцярожнай, вы ж яшчэ такая юная! Навошта рызыкаваць? Вось прыедзеце ў Кракаў, там ужо будзеце і на балі хадзіць, і шпацыраваць, колькі вам захочацца, а зараз будзьце ласкавая трымацца рэжыму.

      Слухаючы лекара, Бася насупілася, на вочы мімаволі навярнуліся слёзы.

      – О-о, гэтага яшчэ нам не хапала! – усклікнуў стары. – І чаму ўсе юныя асобы пачынаюць плакаць, калі жадаюць дамагчыся ажыццяўлення сваіх капрызаў? На жаль, даражэнькая, гэты сродак не заўсёды дзейнічае. Як бы вы ні плакалі, я вас не адпушчу на вячэру. Для мяне значна важней, каб вы былі здаровая.

      – Вось вы, пане лекару, думаеце, я проста так плачу? Думаеце, што гэта дурыкі нейкія? А тым часам, мабыць, вырашаецца мой лёс! – трагічным голасам прамовіла Бася.

      Стары здзіўлена паглядзеў на дзяўчынку:

      – Лёс? Гэта, прабачце, якім жа чынам ён у вас вырашаецца? Бася скоса зірнула на яго:

      – Ад маёй прысутнасці на вячэры, можна сказаць, залежыць тое, як усталюецца мая будучыня. Я вось сяджу тут разам з вамі і пакутую, бо не магу туды пайсці! Ведаеце, як я турбуюся, пане лекару? А зрэшты, вы мяне ўсё роўна не адпусціце, – са скрухай уздыхнула яна.

      Лекар збянтэжыўся:

      – А пані Барбара ўпэўнена, што ўсё насамрэч так сур’ёзна? Мабыць, усё гэта можа чакаць?

      Бася асуджана пакруціла галавой. Крыху падумаўшы і ўзгадаўшы маладыя гады, лекар сказаў:

      – Ну, у такім выпадку, я думаю, вы маглі б на некаторы час пакінуць пакой і пайсці ў агульную залу. Безумоўна, неабходна захоўваць крайнюю асцярогу! Адпускаю вас пад вашу адказнасць.

      Басін твар у адзін момант асвятліўся найшчаслівейшай усмешкай. Яна схамянулася і кінулася да лекара.

      – Сапраўды? СКАЧАТЬ