Адваротны бок люстра. Ксенія Шталенкова

Чтение книги онлайн.

      – Дзіця маё! Мы тут спрачаемся: нехта чуў, – княгіня выразна скасавурылася на адну з паннаў, – як нейкі пан прадказваў, што каранацыя можа і не адбыцца. Нібы каралева Бона не дазволіць такой «ганьбы для польскага трона». Ці правільна я кажу, пані Аліцыя? – маладая кабета павярнулася ў глыб карэты.

      – Ну што вы, Ваша Мосць! Ён казаў зусім інакшымі словамі.

      – Словы не змяняюць сутнасці, – нецярпліва скалынула плячыма княгіня і зноў павярнулася тварам да Басі: – А што ты думаеш пра гэта, дзіця маё?

      Крыху памаўчаўшы, дзяўчынка, зладзеявата азірнулася на Міхала і ціха прамовіла, нахіліўшыся да княгіні Альжбэты:

      – Не ведаю, што там думае каралева Бона і што намагаецца рабіць, але тое, што каранацыя адбудзецца, – у гэтым не можа быць аніякіх сумневаў, Ваша Мосць.

      Княгіня ўзрадавана паціснула Басіну руку і сказала:

      – А я не сумнявалася, я ведала. Ну едзь-едзь, весяліся! Бася з Міхалам ад’ехалі ад карэты, і юнак іранічна спытаў:

      – Ці даўно ты гэтым займаешся?

      – Чым? – здзівілася дзяўчынка.

      – Варажу па руцэ, па картах, па зорнаму небу, прадказваю будучыню, здымаю насланнё і сурокі, – скорагаворкай сказаў Міхал.

      Бася з незалежным выглядам адвярнулася.

      – Ты мне так і не адказала. Даўно ты тут будучыню прадказваеш?

      – Нічога я нікому не прадказваю. Проста княгіня часам раіцца са мною.

      – А ты і рада старацца!

      – Што думаю, тое і кажу!

      – Думаеш ці ведаеш дакладна? – хітра прыжмурыўшыся, спытаў юнак.

      – А якая ад гэтага шкода?

      – Забылася, што стары казаў?

      – А што стары казаў? Нічога благога я не раблю. Падумаеш, хочацца кабеце ведаць, што ўсё ў яе жыцці будзе добра. Чаму б і не сцвердзіць гэта?

      – Ну, не ведаю, не ведаю, – працягнуў Міхал. – Глядзі, Баська: загаворышся, прабалбочашся, а касцярок не доўга скласці.

      – Ды хопіць ужо! – пакрыўдзілася Бася.

      – Ну як дзіцянё! – падзяліўся з канём юнак. – Ды годзе, Бася, не злуйся, распавядзі лепш, што ты тут рабіла, пакуль мяне не было.

      Дзяўчынка азірнулася на сябра і, убачыўшы, што больш лаяць яе ён не намагаецца, узялася распавядаць, што з ёй адбылося за гэты месяц.

      Працэсія рухалася надта павольна. Коні з цяжкасцю цягнулі агромністыя карэты па размоклым шляху. Колы гразлі ў брудзе ды хлюпоткім снезе.

      Міхал і Бася праехалі наперад кавалькады. Дзяўчынцы было страшэнна нязручна сядзець у дамскім сядле, спіна здранцвела і пры кожным руху пачынала жахліва храбусцець. Але Бася была гатовая трываць гэтыя пакуты дзеля магчымасці пабыць з Міхалам сам-насам замест таго, каб трэсціся ў душнай карэце і слухаць бязглуздыя плёткі прыдворных паннаў.

      Сябры весела размаўлялі, калі раптам паміж іх канямі ўклініўся Годыеўскі.

      – Вось не магу зразумець, Саколіч, ці ты тады дзеўку пажам апранаў, ці ты зараз хлапчука дзяўчынай СКАЧАТЬ