Η Βαβυλωνία ή η κατά τόπους διαφθορά της ελληνικής γλώσσης. Demetrios Konstantinou Vyzantios

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ λαγούτα… (φωνάζει) ωχού – και φέρτεντα γλίγορις – ήσκασα, φέρτεντα – συντρίβει άλλο έν ποτήριον.

      ΑΝΑΤ. Ετούτος ούλα να τα τζακίση αγάλλια αγάλλια…. εγώ είπα.. α τζανούμ χιώτη τρελό είναι, μέτισε κιόλας, αρτίκ τίποτα ντε τ' αφίσει σουφρά απάνω, ένα ένα ούλα τα τσακίσει.

      ΞΕΝ. (προς τον Χίον) μισέ Μπουρλή;

      ΧΙΟΣ. Τι και;

      ΞΕΝ. Εν είναι – σιμάρματα

      ΧΙΟΣ. Κι' αμέ διαβότρου γυέ, κι' εν έχεις πούπετις μαθέ, κι' εν είν' καμιά λύρα, καμιά σφυρίχτρα.

      ΑΝΑΤ. Μπρε καμπα ζουρνά 39 μπιλέμ ντεν έχει.

      ΞΕΝ. Εν είναι – εν είναι.

      ΧΙΟΣ. Παίζουμεν τα κουτάλια και τραγουδούμεν κιόλας – (προς τον

      Πελοποννήσιον) βρε διαβόντρου Μωραΐτη ε λέτενε κανένα τραγούδι;

      ΠΕΛ. (καθ' εαυτόν) ου να χαθής ντε μορλούλιακα, – τι κακό ζακόνι 40 που τ' όχουνε τούτ οι χιώτες, σα μεθύσουν, μουρλένονται από μιας, και δε ξέρουνε τι κάμουνε – χάσου δε μουρλέ, αλήθεια κι' απ' αλήθεια!!!

      ΧΙΟΣ. (Κεντά τον Πελοποννήσιον με την χείρα του,) και πήτεν τώρη, πήτεν, καλέ πλια ένα τραγούδι (πετά έν πιάτον), και φωνάζει, ωχού!!!

      ΠΕΛ. Κόρακας ντε μαγκούφι – μ' έσκιαξες με τα σκουξίματά σου – τι σκούζεις- σα μουρλός και με σπρώχνεις; (προς τους άλλους) να πούμετε όλοι απ' όνα τραγούδι, για να γλυτώσουμ' απ' αυτουνού του μουρλού τα χέργια (προς τον Χίον αρχίνα δε, κόφ' το σβέρκο σου!

      ΣΚΗΝΗ ς'

      (Καθείς εξ αυτών λέγει από έν τραγούδι κατά το έθος της πατρίδος του).

      ΧΙΟΣ. Και λέτεν να κάμω γώ την αρχή; ας πω πλια έναν, μα θα πήτεν κι' σεις ύστερις απ' όνα (τραγωδεί).

        » Σ' ώριον περιβολάκι με τ' άνθη στολισμένο,

        » μιαν άνοιξι διαβαίνω να παρηγορηθώ.

      (προς τους άλλους) πιάτεν το ίσο, διαβόντρου γυιοί, κάμετεν εσείς το γάδαρο – ω, ω, ω.

      ΟΛΟΙ. Ω, ω, ω, ω.

      ΧΙΟΣ. (Εξακολουθεί)

      « Να ξεφαντώσ' ο νους μου από » τοις λογισμούς μου, γιατί με βασανίζουν τα » κάλλ' οπού θωρώ.

      ΟΛΟΙ. Ω, ω, ω, ω.

      ΧΙΟΣ. Και κάμετέτονε καλά το γάδαρο – ω, ω, ω, εν ηξέρετεν τα ψαρτικά πα, βου, ζαζά, και ζα να γενήτεν; – (εξακολουθεί) θωρώ μια περιστέρα, κι' επότιζεν τα δένδρη, απέ το κρυό νερό, – ωχού τζάτζα μου κουζουλάθηκα!

      ΟΛΟΙ. Ω ω, ω, ω, ω.

      ΧΙΟΣ. Πήτεν τώρη κι' άλλος – (προς τον Ανατολίτην) ελάτεν τώρη εσείς, μισέ χαντζή, πήτεν πλια (μεγαλοφώνως), πήτεν – πήτεν —

      ΑΝΑΤ. Σώπα να διούμε, άι ντελί ζιρζόπ 41 ντικό μου αράδα είναι; χάιδε ας πω πλια. (τραγωδεί).

      » Τε ν' αρχηνήσω α ντουτούμ 42. » να σε παινέσω α κουζούμ 43. » ντουτούμ όσον κρατ' ο σεβτάς 44. » το ντούλο σου μην το ιξεχνάς.

      (προς τους άλλους) τραβούντι, τραβούντι, ιστέ αυτό είναι – ντε είναι καλόν; ηξέρω κ' άλλα ακόμα, άμα φωνή μου πιάστικε – βήχα έχω πολύ – απόψι ούλη νύκτα γκούχου, γκούχου το πήγαινα – μεγάλος άστρος βγήκε, εγώ ακόμα έβηχα, κατόλου μάτι μου ντεν ισφάλιζα – γιόξαμ 45 έλεα τραβούντια οπού ούλοι ν' απομείνεται ιξεροί απέ το μακάμι 46 ίλεμ СКАЧАТЬ