Қатл куни. САМАДЎҒЛИ ЮСУФ

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ фикридан қайтди. Ортига қайтиб, кўрпани иягигача тортиб ётган, оғир-оғир нафас олаётган Зулфиқор отага тикилди: унинг юзлари сўлиб қолган, ёноқлари сарғайган киприклари пир-пир титрарди.

      –Вой, уларга нима бўлди, нега чиқишмаяпти экан? – Салотин безовта бўла бошлади.

      Зулфиқор ота кўзларини очиб:

      – Келишдими? – деб сўради.

      – Ҳа.

      – Самовар нима бўлди?

      – Нима бўларди, анчадан бери шақиллаб ётибди.

      Темир тотор ичкари кириши билан брезент ёмғир-

      пўшини бир чеккага улоқтирди. Салотин билан бош силкиб саломлашди, сўнг бурнини бир-икки

      тортиб, эшик олдида тиз чўкди. Мошу ҳали таш-

      қарида, дарвозани беркитиш билан овора эди. Маҳ-

      муд овозини баралла қўйиб:

      – Ҳа, Зулфиқор ота, қачон бу шайтонлигингни таш-

      лайсан?! – дея каравотга яқинлашди, кўрпа остидан

      Зулфиқор отанинг ориқ қўлини топиб, томирини

      ушлаб кўрди: унинг томир уриши яхши эди, ҳатто

      дастлаб Маҳмуд, чол чиндан ҳам шайтонлик қил-

      япти, деб ўйлади… Аммо беморнинг сарғайган пе-

      шонасига, кўзлари атрофидаги кўкимтир доғларга

      қараб бу фикридан қайтди. – Салотин Темирнинг биқинидаги чамадонни Маҳмуднинг ёнига олиб

      борганида Зулфиқор ота кўзини очди, Маҳмудга

      қаттиқ тикилиб деди:

      – Охири кетар бўлдим, Маҳмуд… Бу дард аввалги

      дардлардан эмас, дардингни олай.

      – Қўйсангиз-чи, ҳой ада, арвоҳлар ҳақи, кўнгли-

      мизни бузманг, гуноҳ бўлади. Нима бўпти сизга?-

      Салотин жаҳл билан тўнғиллади, бу билан гўё у

      Мошуни Маҳмудга жўнатгандан бери юрагида йи-

      ғилиб ётган зардобини бир йўла тўкиб солди.

      Зулфиқор ота яна Маҳмудга тикилди: унинг

      оппоқ ўсиқ қошлари қаншарига уюлди, оқарган

      кўзлари Маҳмудга боқса-да, гўё ҳеч нарсани кўр-

      масди.

      –Худо ҳақи, бу Салотин мени ўлдиради… Худди

      итдай қопади мени, – деди у.

      Салотин йиғлагудек бўлди:

      – Вой, ҳой ада, дардингизни олай, мен ахир сизга

      нима қилдим?

      Маҳмуд Салотинга қараб, жим бўл, ахмоқлик қилма, кекса киши билан баҳслашмайдилар, деган

      маънода кўз қисди.

      – Зулфиқор ота, – деди Маҳмуд, – сен ҳеч нарсадан

      безовта бўлма. Юрагингга қойил, худди мотордай

      ишлаб турибди, Иссиқ жоннинг иситмаси бўлади-да, ахир!..

      – Йўқ болам, Сарича ўғли Муҳаммад изимдан туш-

      ди.

      – У ким бўлди? – ташвишланиб сўради Маҳмуд.

      – Пайконлининг СКАЧАТЬ