Танланган асарлар. Носир Фозилов

Чтение книги онлайн.

      Раиснинг баттар жаҳли чиқди.

      – Мендан сенларга насиҳат шу! – деди товушини кўтариб. – Бўлинган элдан буюм олманглар. Ўзларинг ҳам бўлинасанлар! Тушунарлими?

      – Тусиникти, оқсоқол.

      – Тушунган бўлсанг гап шу! – деди у олдинга тушиб. – Қани, Апанасникига бошла! Прантишкани кўндиролмадик чоғи, Сергийни гаплашамиз…

      Афанасенко бобо билан гаплашиш пан Дворжекка қараганда анча осон ва енгил кўчди. Хуллас, Сергей эртага Тўра билан бирга подага чиқишга рози бўлгач, улар кеч хуфтонда уй-уйларига тарқалишди…

      Бешинчи боб

      Камола Зулайҳо холанинг ноўрин таъналарига чидаёлмай, чопқиллаганича уйларига кирди-ю, ўзини таппа каравотга отди. Кўз ёшлари юзларини ювиб кетган, ич-ичидан саратон нафасидан ҳам ўткирроқ оловли бир ўксик, алам отилиб чиқмоқчи бўлар, қиз бечора гўё ўша оловни ташига чиқаролмай тўлғанар эди.

      Боя сув бўйида Тўра билан бўлган тасодифдан у қаттиқ уялди. Шундай бўлса ҳам унга чидаса бўларди, чидади. Негаки, бу сирни иккаласидан бошқа ҳеч ким кўргани, сезгани йўқ. Зулайхо холанинг кўпчилик ўртасида қилган шаллақилиги-чи?! О, Худонинг ўзи асрасин! «Нима учун орага тушиб уни ҳимоя қила қолдим? – деб ўйларди у. – Бир чеккада тура қолсам бўлмасмиди? Тўрани калтаклаётганини кўриб туриб-а? Йўқ!..»

      Кейин у йиғи ва хўрсиниқ, иситма ва алам аралаш Тўрага нисбатан бу яқинлик ва ҳамдардликнинг ўзида қачон пайдо бўлганини, нима учун пайдо бўлганини эслашга ҳаракат қилиб кўрди. Эслаёлмади. Ўйлади-ўйлади, барибир эслаёлмади. Кўзларида ёш, аъзойи баданида ҳарорат-у, аммо мурғак қалбида бир ғалати нур йилт этгандай бўлди, бора-бора бу нур унинг қалбига аввал илиқлик, сўнг эса чеҳрасига табассум югуртирди. Кўзларида ёшу юзларида табассум! Ажабо, бу қандай туйғу бўлдики, қоронғи дилига ҳаётбахш чироқ ёқса! Бу қандай туйғу бўлдики, кўзлари ёшга тўлиб турган бир сонияда юзларига табассум қўндирса!

      Камола бу туйғуни тушунолмади. Унинг Тўра билан муносабати булоқ сувидай тиниқ, баҳор ҳавосидай мусаффо эди. Катталарнинг дағал муомаласи уларнинг бу булоқ сувидай тиниқ муносабатларига чўп ташлади, мусаффо осмонларига булут чиқарди. Айни замонда уларнинг шаффоф ва бокира муносабатларини яланғочлаб, ғариблаштириб кетгандай бўлди.

      Эҳ, сиз катталар, катталар! Ҳамма бало ўзингиздан чиқади-ю, тағин ёшларга таъна қиласиз. Нима наф кўрасиз, бировларнинг беғубор туйғуси билан ўйнашиб? Нима барака топасиз, уларнинг тиниқ ва беғубор туйғусига, иффатига гард юқтиришга уриниб?..

      Камола ўзининг нурли ўйлари билан қоронғи уйни ёритиб ётганида ташқаридан кимнингдир оёқ товуши эшитилгандай бўлди. У ўрнидан туриб қарамоқчи эди-ю, аммо оғриқдан оғирлашиб кетган бошини кўтаришга мажоли етмади. Эшикдан кимдир киргандай бўлди.

      – Камола! – бу ойисининг товуши эди. – Нега чироқ ёқмай қоронғида ётибсан?

      Ризвон келинойи ҳар куни ишдан қош қорайиб қолганида қайтар, бу маҳалда Камола ҳам келиб, уйларни супуриб-сидириб, чироқ ёқар, ўчоққа олов ёқиб, овқат тараддудига тушар эди. Бугун эса…

      Ризвон СКАЧАТЬ