Асыл ташлы муенса. Тансулпан Гарипова

Чтение книги онлайн.

      – Әни, нигә син бер дә әтием хакында сөйләмисең ул? – Гөлбану йөрәксенеп әнисенә карый.

      – Үлгән кешенең туфрагын кузгатырга ярамый бит, кызым. – Шәһәрбану кызының соравыннан инде ничәнче тапкыр шушы рәвешле тайчана.

      – Үлгән кешене искә алырга да ярамыймы?!

      – Без бит озак яшәмәдек. Ул үлгәндә, син тумаган да идең. Ул… язгы ташуда батып үлде. Агып китте. Хәтта гәүдәсен дә тапмадылар.

      – Ул хакта сөйләгән идең…

      – Сөйләгәч…

      – Юк, ул менә ниндирәк кеше иде? Төсе, холкы…

      – Нинди дип, кеше нинди була соң? Гади иде, синең кебек иде, матур иде.

      – Ә нигә без авылыбыздан күчеп киттек?

      – Ул заманда… күпләр күчте.

      – Еракмы ул авыл?

      – Төпченмә инде, балам. Ул авылда синең бернинди зат-зәверең юк. Юк белән баш катырганчы, әнә бәйләмеңне ал, үзеңә бирнәлек әзерлә.

      – Нигә кирәк ул?

      – Бәй, син кыз түгелме? Кияүгә чыкмыйсыңмы?

      – Әллә тагы, – «кияү» сүзен әнисеннән беренче тапкыр ишеткәнгәме – колакларына ут капты Гөлбануның, – инде чыгып тормамдыр шул кияүгә.

      – Абау, иске авыздан яңа сүз дигәндәй. – Шәһәрбану кызына аптырап карады. – Ул ни дигән сүз?

      – Кеше көлдереп… Дуңгыз караучы кызны кем алсын?

      – Эшнең ояты юк.

      – Ояты булмаганга дуңгыз карарга кеше тапмыйлар икән!

      Ә тышта төн. Якында гына бүре улаганы ишетелә. Габделәхәт, гармунын куеп, абзар-кура тирәсен карарга чыккан арада, кемдер тәрәзә чиертте. Шәһәрбану сагайды, утын агачы тотып, ишек янына килде.

      – Кем бар анда?

      – Яучылар килгән, Шәһәрбану, ачыгыз!

      – Абау. – Шәһәрбану ишекнең келәсен ычкындырып җибәрүгә, Һашим һәм аның атасы белән бертуган энесе килеп керделәр. Шәһәрбану каушады, кулындагы утынын кая куярга белми аптырап торды.

      – Сез инде, Шәһәрбану карендәш, кияү егете белән бергә кыз сорарга килгәнгә ачуланмагыз. Убыр йөрмәс төндә Һашимсыз кая чыгып китәсең?

      – Төннең көне бар, – Шәһәрбану аның исемен исенә төшерә алмый газапланды, – теге ни… кем…

      – Бәшәр.

      – Әйе, Бәшәр, көн бар, йола бар.

      – Шулай да ул, – Бәшәр уңайсызланып тамак кырды. – Һашим бит… Шәһәрдән эңгер төшкәндә генә кайтты…

      – Кайтса, шуннан? – Шәһәрбануның нык борчылганда йә дулкынланганда күзе тартыша башлый. – Ут алырга кайтмагандыр бит шәһәрдән?

      – Алайга китсә, – Димче диңгез кичерә, дип, Бәшәр бирешмәскә булды микән, тавышын көрәйтә төште, – үзеңнең дә уттан кызу чакларың булмадымы?

      – Синең белән миңа, кем, Хәйрелбәшәр, гыйшык хатирәләренә бирелү килешми.

      – Анысы шулай да… Яшьләр ни дияр бит әле?

      – Яшьләрнең әти-әнисе бар, Хәйрелбәшәр. Төнлә килеп кыз СКАЧАТЬ