Илоҳийнома. Шайх Фаридуддин Аттор
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Илоҳийнома - Шайх Фаридуддин Аттор страница 23

Название: Илоҳийнома

Автор: Шайх Фаридуддин Аттор

Издательство: Yangi asr avlodi

Жанр:

Серия:

isbn: 978-9943-20-945-9

isbn:

СКАЧАТЬ аёл бормиш, дуогўй.

      700     Не кўру нобино, не мубталолар

      Дуосидин топибдирлар даволар.

      Фалаждир бул иним, чун хастаю зор,

      Яна кўрликка ҳам бўлмиш гирифтор.

      Аёлга элтамен, юргаймикин деб,

      Очилгай кўзлари, кўргаймикин деб…

      Аъробий дедиким, бир мунча аввал

      Аёл келмишди бир доно, мукаммал.

      Қулим урди уни, кўп ўтмайин дам,

      Фалаж бўлди ўзи, бир зумда кўр ҳам.

      705     Уни сиз бирла элтай, бу балодин

      Қутулсин, офият топсин дуодин…

      Уларким тушдилар чун йўлга охир,

      Етиб қишлоққа, бир манзилга охир.

      Тикилмиш эрди бунда бир замон дор,

      Бир уйга кирдилар ул ҳамраҳи чор37.

      Бу ул номард йигитнинг жойи эрди,

      Уларга бундан ўзга зое эрди.

      Йигит эрди сўқир, кўзу қароқсиз,

      Тўшакда, қўлсиз эрди ҳам оёқсиз.

      710     Дедилар: бизда ҳам шу, айни ҳолдир.

      Шу қайғу, шу фалокат, шу заволдир.

      Бу йўлда келди бизга бўйла ҳосил,

      Бу манзил бўлди энди бизга манзил.

      Аноси бор эди ул бедавонинг,

      Чу кўрди икки зору мубталони.

      Улардин сўрди аҳвол, истади роз,

      Анга арз этдилар аҳволни рўй-рост.

      Басе кўз ёши тўкди она шўрлик,

      Деди: ўғлим менинг ҳам чун ётиқлик…

      715     Манам боргум, дея қўзғалди ул дам,

      Уловга бойлади ўғлини маҳкам.

      Олиб уч хастани чун босдилар роҳ,

      Аёлга етдилар айни саҳаргоҳ.

      Нафас урди саҳаргоҳ, субҳи давлат,

      Аёл айвонга чиқди, қўйди хилват.

      Йироқдин эрини ул кўрди шул дам,

      Севинчдин саждага бош эгди илдам.

      Басе йиғлаб, не қилгаймен, деди ул,

      Нечук унга кўрингаймен, деди ул.

      720     Не қилгаймен, не дейман ўз эримга?

      Юзимни мен нечук кўрсатгум унга?

      Яна боқди, ўшал уч танни кўрди,

      Ўшал, жонига уч душманни кўрди.

      Дилида дедиким, ҳа, англадим сир,

      Эрим учта гувоҳим келтирибдир.

      Уларнинг ҳар бири соҳиб гуноҳдир,

      Оёғу қўллари бунга гувоҳдир.

      Кўрармен кўзларин ҳам уч гувоҳим,

      Не дейман, менга шу басдир, илоҳим.

      725     Аёл тортди ниқобин, беркитиб юз,

      Яқин келди, эрига ташлади кўз.

      Не истайсен, деди ул, хоҳишинг айт,

      Боқиб унга эри арз этди шул пайт:

      Келибмен бу эшикка бир дуо деб,

      Даво топгаймикин шу мубтало деб…

      Аёл дедики, бул кимса гуноҳкор,

      Гуноҳин сўйласа, гар этса иқрор,

      Қутулгай, даф бўлур ранжу бало ул,

      Йўқ эрса, бўйла кўру мубтало ул…

      730     Эри юзланди, айтди: эй иним, сен

      Бу янглиғ дард чекиб, дармондадирсен.

      Гуноҳинг айт, қутул бу дарду ғамдин,

      Йўқ эрса, чиқмагай бошинг аламдин.

      Деди: айтишга ожизмен, биродар,

      Яна юз йил аламлар чексам, афзал.

      Чу қистоқ қилдилар, ул айтди бир-бир,

      Гуноҳин СКАЧАТЬ



<p>37</p>

Ҳамраҳи чор – тўрт йўловчи.