Илоҳийнома. Шайх Фаридуддин Аттор
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Илоҳийнома - Шайх Фаридуддин Аттор страница 19

Название: Илоҳийнома

Автор: Шайх Фаридуддин Аттор

Издательство: Yangi asr avlodi

Жанр:

Серия:

isbn: 978-9943-20-945-9

isbn:

СКАЧАТЬ наҳотки қўрқмагайсен?

      Қарашдинг менга чун, Ҳақ ёринг эрди,

      Нечун шайтонга эш бўлгайсен энди?

      Ўшал хайринг зиён этмоққа шошма,

      У иймон каъбасин йиқмоққа шошма.

      Бу йўлга юрмадим, кўл бўлди ёшим,

      Не тошлар зарбига дуч келди бошим.

      Бу таклифни этарсен сен-да бул дам,

      Вале покдир менинг диним, хазинам.

      525     Магар юз пора қил, майли, омон йўқ,

      Менинг покиза жисмимга зиён йўқ.

      Кел энди, бир нафас шаҳват тўкай деб,

      Ўзингга гўр азобин кўрмагил эп…

      Аёлким эрди чун покиза гавҳар,

      Аъробий эгди бош, бас, деди хоҳар33.

      Пушаймон бўлди бас андишасидин,

      У шайтон макри бўлган пешасидин.

      Аъробийда бор эди бир қаро қул,

      Баногоҳ кирди уйга бош суқиб ул.

      530     Кўриб ой юзлини ул чекди бир оҳ,

      Уни мавҳ этди ишқ, ошуби савдо.

      Аёлнинг васлин айлар эрди орзу,

      Ва лекин номуяссар эрди орзу.

      Аёлга деди: сен ой, мен қаро тун,

      Не бўлгай бирга бўлсак, кун аро тун?

      Аёл деди: дам урма, бўлмагай бу,

      Хўжанг ҳам айламишди бўйла орзу.

      У истаб, етмади, кўнгли кетиб суст,

      Сенга бўлгаймиди васлим, қаро юз?

      535     Деди қул: термилиб, ҳеч тўймагаймен,

      Мени қувдинг, вале мен қўймагаймен.

      Нетармен, ҳийлайи шайтон этармен,

      Бу юртдин ҳайдатиб, сарсон этармен.

      Аёл деди: не қилсанг, қил, не боким,

      Агар қисматдин эрса ул ҳалоким…

      Қаро қул ранжиди, чун заҳри келди,

      Меҳрли эрди, энди қаҳри келди.

      Ғазабнок чиқди бир кеча эшикка,

      Арабнинг ўғли бор эрди бешикда.

      540     Бориб, қонга ботирди қўзичоқни,

      Кейин элтиб ўшал қонли пичоқни

      Аёлнинг болиши остига қўйди,

      Пичоқни ул аёл қасдига қўйди.

      Саҳар кўз очди она уйқудин шод,

      Гўдакни ул эмизмоқ истади бот.

      Ва лекин кўз солиб жонсиз гўдакка,

      Фиғони чиқди, юксалди фалакка.

      Ки андоқ чекди фарёд жон узиб ул,

      Сочини бойлади белга, кесиб ул.

      545     Кейин ахтардилар: ул ботили ким?

      Шу бечора гўдакнинг қотили ким?

      Ва излаб топдилар қонли яроқни,

      Аёл болиши остидин пичоқни.

      Дедилар барча: қилмишга далил бу,

      Гўдакни қонга қорган нобакор шу!..

      Гўдакнинг онаси бирлан қаро юз

      Аёлни урдилар, айтмоққа йўқ сўз.

      Аъробий сўрди: айтгил, эй аёл сен,

      Сенга қандай ёмонлик айладим мен?

      550     Бу менга ҳурматинг ё ҳимматингми?

      Гуноҳсиз қон тўкишдин қўрқмадингми?

      Аёл деди: эшитгил, эй биродар,

      Ақлни не учун этди муяссар?

      Ақлни ишга сол, қўй аҳраманлиғ,

      Сенга ақлу хираддин баҳрамандлиғ.

      Ақл кўзи-ла боққил, эй хирадманд,

      Менга не яхшиликлар айладинг сен.

      Мени синглим дединг, СКАЧАТЬ



<p>33</p>

Хоҳар – сингил.