Annelize Morgan Omnibus 7. Annelize Morgan

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ lang stilte tussen hulle.

      “As jy jou kaarte reg speel, kan jy alles kry wat jy graag wil hê.”

      “My vryheid ook?”

      Die uitdrukking in sy oë verander. “Dit sal ons moet sien. Maar dis nie die moeite werd om met jou lewe te speel nie, Shahira.”

      Hy noem haar op die naam wat Myrrha haar gegee het. Sy onthou die dag toe hy op haar gebie het net om Khidr uit te tart, en sy sidder liggies.

      “Jy ken net hierdie land,” sê sy terwyl haar blou oë swem van die trane. “Sal jy die woestyn wil verruil vir die geil wingerde van Frankryk?”

      In die stilte tussen hulle kan sy haar hart in haar keel voel klop. Hy kyk weg oor die donker duine voor hy antwoord.

      “Nee, ek sal nie, maar ek begryp hoe jy voel. Kyk na my land met ander oë. Dis ’n dor, droë land waarin mens en dier skaars ’n bestaan kan maak. Hier het ons ander waardes. Hier word ’n mens gereken na wat jy is omdat daar niks is wat dit kan wegsteek nie. As jy haat, is dit met oorgawe en as jy liefhet, is dit met dieselfde intensiteit.”

      “Ek is nie Shahira nie … ek is Isabelle Deneuve van Frankryk.”

      “Jy is Shahira van die woestyn, die meisie wat doen wat geen ander vrou kan doen nie,” sê hy kalm en ’n glimlag laat die hoeke van sy oë kreukel. “My rasjids beskou jou nie as ’n slavin of maar net ’n vrou nie. Ek hoor wanneer hulle om die vure van jou praat. Hulle sê jy is hierheen gestuur om die mag van elke djin te breek.”

      Isabelle kyk verskrik na hom. “Hulle misgis hulle!”

      “Maar dis wat hulle glo. Dís jou pad na vryheid, Shahira, nie deur die sultan nie. As jy wil terugkeer na jou vaderland, moet jy nog ’n rukkie bly. Die Bedoeïene sal jou dan gewillig laat gaan.”

      Stadigaan dring die besef tot haar deur dat hy gelyk het.

      “Ek is nog steeds jou slavin.”

      “Ek staan nie in jou pad na vryheid nie.” Sy stemtoon is gerusstellend.

      “Dankie …”

      Die woord hang swaar tussen hulle. Hy het iets aangebied en sy het dit aanvaar, maar die implikasies daarvan rus swaar op Isabelle se gemoed. Jarad sal nooit weet hoe moeilik dit vir haar sal wees om van hom afskeid te neem en terug te gaan na haar land nie.

      In Harib gaan hulle tuis in ’n huis aan die buitewyke van die oase. Isabelle sien Jarad byna glad nie, en wanneer hulle praat, is dit oor wat volgende gedoen moet word. Haar verlange na Frankryk en Ninon is skerp in haar hart, want vanaand gaan sy die geleentheid kry om haar saak voor die sultan te stel. Dalk is sy gelukkig …

      Sy word gehaal vir haar oudiënsie met die sultan. Sy het geen idee wat sy voor hom moet doen of sê nie. Hoe moet sy haar saak stel? Hoe moet sy optree?

      Xavier wink haar om hom te volg. Hulle gaan saam die trap op na die ingang, waar hulle deur die wagte deurgelaat word. Onwillekeurig dink Isabelle aan Riza – haar tong is uitgesny omdat sy te veel te sê gehad het. Sy, Isabelle, sal versigtig moet wees wat sy sê, want hier kan ’n mens se lewe in ’n oogwink in ’n nagmerrie verander. Of vinnig en onverwags beëindig word.

      Hulle word na die dak van die huis geneem, waar die sultan na Mekka staan en staar asof hy baie diep oor iets nadink. Hy draai om toe Xavier hom groet. Isabelle staan ’n paar treë agter Xavier, bloot omdat sy onseker is hoe om op te tree.

      Die sultan kyk na haar. “So, dit is Shahira. Ek het van jou gehoor … die meisie wat die djins uitdaag.”

      Isabelle se oë rek en die sultan lag gemoedelik. “Daar word dikwels meer dinge aan ’n mens toegedig as wat jy glo dat jy verdien.”

      Sy is te bang om te antwoord.

      “En waarom is jy vanaand hier, Shahira?” vra die sultan.

      Sy kyk verskrik na Jarad.

      “Sy het ’n versoek,” sê die sjeik.

      Die sultan lig sy wenkbroue. “O? En wat is die versoek?”

      “Ek wil graag teruggaan na my geboorteland, na Frankryk …” sê sy en dit voel asof haar keel toegedruk word.

      Die sultan knik stadig. “Ek sien. En hoekom wil jy dit doen?”

      “Ek verlang na my land … Ek is verloof aan ’n man in die Kaap de Goede Hoop. Ek het hom agt jaar laas gesien en ons sou trou.”

      “Die noodlot het hierdie pad voor jou oopgemaak, Shahira,” sê die sultan met ’n vaderlike stemtoon. “Hoe weet jy of dit wat vir jou bepaal is nie die beste vir jou is nie?”

      “Ek weet nie … ek verlang net terug.” Haar oë swem van die trane.

      “En jy weet dat jy die rede vir die dreigende oorlog is?”

      Sy kyk vinnig op na hom, die skrik vlak in haar oë. “Ja, my heer.”

      “Is jy dit nie aan my vriend Xavier verskuldig om ten minste te bly tot die oorlogsgevaar verby is nie?”

      Sy het nie só daaraan gedink nie. “Ek sal bly as u dit van my verwag.”

      “Ja, ek dink jy moet bly, want om die oorlog te verhoed, sal jy teruggegee moet word aan sjeik Khidr.”

      Haar maag ruk op ’n knop van skok. Net nie dit nie!

      Jarad tree tussenbeide. “Ek kan dit nie toelaat nie. Khidr sal haar om die lewe bring met die eerste kans wat hy kry!”

      ’n Oomblik dink die sultan diep na en dan sê hy: “Jou lewe is belangriker as dié van ’n infidel, my vriend. Jou veiligheid moet bo alles gestel word. As sy die oorsaak van ’n oorlog gaan wees, moet jy haar aan Khidr teruggee. Neem haar terug, Xavier, sodat ons ’n einde kan maak aan die oorlog.”

      Vir Isabelle is die opdrag soos ’n doodsvonnis. Xavier sal moet gehoorsaam … en sy sal na Khidr moet teruggaan!

      6

      Jarad antwoord nie dadelik nie. Isabelle sien hoe ’n spiertjie in sy wang aanhoudend spring en sy besef dat hy onder geweldige spanning is. Wat gaan hy doen? Hy kan die opdrag van die sultan nie veronagsaam nie.

      Ná ’n lang stilte sê hy: “Ek het Shahira haar vryheid gegee.”

      Die sultan kom nader en gaan staan voor Jarad. “Jy was maar nog altyd ’n koppige man, my vriend. Ek het dit geweet, en daarom het ek iets vir jou saamgebring wat jou dalk tot ander insigte sal bring.”

      Hy klap sy vingers en oomblikke later kom ’n rasjid met ’n gesluierde vrou na die balkon. Die sultan beduie aan die rasjid om hulle alleen te laat. Dan kyk hy na Jarad.

      “Beryl is ’n geskenk aan jou. Sy is nie ’n slavin nie, maar die dogter van ’n sjeik van Oman.”

      Isabelle word yskoud. Xavier mag Beryl nie weier nie. Hy moet die meisie aanvaar en sy, Isabelle, sal aan Khidr teruggegee word.

      “Ek СКАЧАТЬ