Infanta. Deon Meyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ toe, in Oktober, gaan doen ons Schoemanspark se gholfklubpaartie en toe ek buite gaan rook toe die hoofgereg klaar is, toe staan Viljoen op die agttiende green met ’n bottel in sy hand en so ’n knowing smile op sy gesig en hy vra of ek ’n slukkie wil hê.”

      * * *

      Hulle het hom met iets ingespuit, want toe hy wakker word, stadig en moeilik, is dit vroegoggend en hy lê net en kyk vir die hospitaalkamertjie. Eers later besef hy daar’s ’n naald en ’n dun plastiekpyp aan sy arm. Hy bewe nie.

      ’n Verpleegster kom en vra vir hom vrae en sy stem is hees as hy antwoord. Hy praat dalk te hard, want sy klink ver. Sy vat aan sy pols en hou met haar ander hand ’n horlosie vas wat aan haar bors vasgesteek is. Hy dink dit is eienaardig om dit daar te dra. Sy druk ’n termometer in sy droë mond in en haar stem is sag. Sy is ’n swart vrou, geset, en daar is letsels aan haar wange, die fossielgeskiedenis van aknee. Haar oë is sag op hom en dan skryf sy iets op ’n spierwit kaart en dan is sy weg.

      Twee bruin vroue bring vir hom ontbyt, skuif die tafeltrollie oor sy bed. Hulle is opgewekte, kwetterende voëls, plaas die stomende skinkbord daarop en sê: “Jy moet eet, Sarge, jy’t die nourishment nodig.” Dan is hulle weg en wanneer die dokter kom, staan dit steeds só, afgekoel en ongeëet en Griessel lê soos ’n fetus, sy hande tussen sy knieë ingedruk en sy kop dik. Onwillig om aan enigiets te dink, want alles wat sy kop opdis, is moeilikheid.

      Die geneesheer is ’n bejaarde omie, kort en krom, bles en bebrild. Die hare wat hy rondom sy kop oorhet, groei lank en grys teen sy rug af. Hy lees eers die kaart en dan kom sit hy langs die bed.

      “Ek het jou vol tiamien en Valium gepomp. Dit sal help vir die onttrekking. Maar jy sal moet eet ook,” sê hy sag.

      Griessel lê net.

      “Jy’s ’n dapper man om die drank op te gee.” Mat Joubert het seker met hom gepraat.

      “Het hulle vir jou gesê my vrou het my gelos?”

      “Hulle het nie. Was dit oor die drank?”

      Griessel skuif effens orent. “Ek het haar geslaan toe ek gesuip was.”

      “Hoe lank is jy al afhanklik?”

      “Veertien fokken jaar.”

      “Dan is dit goed dat jy ophou. Die lewer het sy beperkinge.”

      “Ek weet nie of ek kan nie.”

      “Ek het ook só gedink en ek is al vier en twintig jaar skoon.”

      Griessel sit regop. “Jy was ’n alkie?”

      Die dokter se oë knip-knip agter die dik lense. “Dis hoekom hulle my laat kom het vanoggend. Jy kan sê ek is ’n spesialis. Elf jaar lank gesuip soos ’n vis. My praktyk, my familie, my huis, my Mercedes-Benz onder my gat uit gedrink. Drie keer gesweer ek sal ophou, maar ek kon net nie my sit op die waterkar kry nie. Tot ek niks oorgehad het nie behalwe ernstige pankreatitis.”

      “Het sy jou teruggevat?”

      “Sy het,” sê die dokter en hy glimlag. “En toe maak ons nog twee kinders, net om die ding te vier. Probleem is, hulle lyk soos hulle pa.”

      “Hoe het jy dit reggekry?”

      “Seks het ’n belangrike rol gespeel.”

      “Nee, ek bedoel …”

      Die dokter vat aan Griessel se hand en hy lag met toe oë. “Ek weet wat jy bedoel.”

      “O.” En dan glimlag Griessel vir die eerste keer.

      “Een dag op ’n slag. En die AA. En die feit dat ek rock bottom geslaan het. Daar was nog nie medisyne om te help nie, net disulfiram, die goed wat jou laat opgooi as jy drink. Maar ek het uit die literatuur geweet dis gemors – as jy rêrig wil drink, vat jy net nie meer die pil nie.”

      “Daar’s nou medisyne wat jou kan laat ophou drink?”

      “Geen medisyne kan jou laat ophou drink nie. Net jý kan.”

      Griessel knik met teleurstelling.

      “Maar dit kan die onttrekking makliker maak.”

      “Die DT’s wegvat.”

      “Jy het nog nie delirium tremens ervaar nie, my vriend. Dit kom eers hier ná drie tot vyf dae nadat onttrekking begin het. Gister se dinge was die redelik normale konvulsies en, vermoed ek, hallusinasies van ’n strawwe drinker wat ophou. Het jy snaakse goed geruik?”

      “Ja.”

      “Snaakse goed gehoor?”

      “Ja.” Met geesdrif.

      “Akute onttrekking, maar nog nie DT’s nie en daarvoor moet jy dankbaar wees. DT’s is hel en ons het nog nie ’n manier uitgevind om dit te stop nie. As dit regtig rof raak, kry jy grand mal-epilepsie, miokardiale infarksie, beroerte, en enigeen van die drie kan jou doodmaak.”

      “Jissis.”

      “Wil jy regtig ophou, Griessel?”

      “Ek wil.”

      “Dan is vandag jou gelukkige dag.”

      13

      Sy is ’n bruin vrou met drie kinders en ’n man in die tronk. Sy is die ontvangsdame van Quay Delta se motorwerkswinkel in Paardeneiland en dit is nooit haar bedoeling om die hele ding op ’n dwaalspoor te plaas nie.

      Die Argus kom teen 12:30 elke middag by haar aan, vier koerante wat na die wagkamer gaan sodat klante dit kan lees terwyl hul motors klaargemaak word. Dit is haar gewoonte om die nuusblad vinnig oop te slaan en na die hoofopskrifte te kyk. Maar vandag doen sy dit met groter doelgerigtheid, want sy het verwagtinge.

      Sy kry die berig op die voorblad, net onder die vou van die koerant. Maar sy sien al aan die opskrif dat alles nie pluis is nie.

      POLICE LINKED TO KILLING OF

      ALLEGED CHILD RAPIST

      Sy lees die berig vinnig en sy klik haar tong.

      The SAPS may have been responsible for the vigilante-style murder of alleged child rapist Enver Davids last night.

      A spokesperson for the Cape Human Rights Forum, Mr David Rosenthal, said his organisation had received “sensitive information from a very reliable source inside the Police Services” in this regard. The source indicated that the Serious and Violent Crimes Unit (SVC) was involved in the killing.

      HIV positive Davids, who was freed on charges of murder and child rape three days ago after the SVC had misplaced DNA evidence pertinent to the case, was found stabbed to death in a Kraaifontein street early this morning.

      Senior Superintendent Mat Joubert, head of the SVC, vigorously denied the allegation, calling the claim that two of his detectives tracked down Davids and killed him “malicious, spurious and devoid of all truth”. He admits that the unit was upset and frustrated СКАЧАТЬ