Ballade vir ’n enkeling. Leon van Nierop

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ hier uitkom! Daarom dat sy besluit het om Montage se fotograaf, Mysi, wel na vanaand se prysoorhandiging te vergesel, al wil sy elke snesie wat sy stukkend gehuil het raam.

      Die een of ander skrywer kry ’n prys, en die ongure Gavin het gevra dat hulle foto’s moet neem van bekendes wat daar saamkoek, en ’n paragraaf of twee moet skryf oor die geleentheid. “Onthou, dis nie die bliksem se boek wat reklame moet kry nie, maar wie daar was!” in sy gewone hiëna-stemtoon. “En kyk sommer wie slaap by wie en wie kruip gat by wie.”

      Montage staan bladsye af aan foto’s van glimlaggende geesdriftiges by premières en boekbekendstellings. En indien Gavin dit goedkeur, word die boek of film se naam darem genoem by die geleentheid waar die foto’s geneem is. Indirekte reklame.

      Carina tap ’n bad vol water en week daarin tot dit skemer begin raak. Hulle het gedurig saam gebad. Nou is dit ook daarmee heen.

      Die koudheid van die water laat haar na ’n halfuur uit haar gedagtes opskrik. Sy moet nog besluit wat sy gaan aantrek, maar sy het skaars die energie om uit die bad orent te kom.

      Sy droog af en trek soos ’n zombie haar swart nommertjie aan.

      Haar voordeurklokkie lui. Sy dink momenteel dat dit Kelvin kan wees wat besef het hy het ’n fout gemaak. Kelvin, wat na vier weke sy laaste CD’s kom haal het. Kelvin wat tog wil praat. Kelvin wat altyd net Calvin Kleins gedra het omdat dit soos sy naam klink. (Verdomde egoïs!) Hoeveel het daardie duur onderbroeke haar nie gekos nie. Kon sy ma nie vir hom ’n goedkoper naam gegee het nie?

      Maar nee, dit sal nie hy wees by die voordeur nie. Daarvoor is hy te lafhartig. Hy sal haar nie wil sien of met haar wil praat nie, want hy vermy konfrontasies omdat dit hom buite sy gemaksone neem. En hy is boonop te trots.

      Weer die voordeurklokkie. Sy besef nou dis Mysi Moolman wat haar kom oplaai het.

      Carina drentel na die deur toe. En selfs voordat sy dit oopmaak, weet sy dat Mysi haar immer teenwoordige kamera om haar nek gaan hê.

      “Hierdie rok verdien my, dink jy nie ook so nie?” Mysi draai in die rondte en Carina vrees dat die noupassende rok enige oomblik by haar heupe gaan oopskeur.

      “As jy ’n smartvraat wil wees, ek’s nie op daai memo ge-cc nie. Hierso.”

      Mysi haal ’n boek uit haar handsak en oorhandig dit aan Carina. Die versamelde strokies van Agata. “Pas verskyn, Exclusive Books Hyde Park. Dis beter as daggakoekies op ’n eerstejaarspaartie.”

      Carina neem die boek. Liefde is as jy sy broodkorsies vir hom afsny! staan in die borrel bokant Agata se kop op die voorblad. Dit laat Carina aan die huil raak. Lank en innig soos ’n wolf wat vir die maan tjank.

      “Skoon whiskey of Prozac?” vra Mysi terwyl sy by haar verbyloop.

      “Ek hét altyd sy flippen korsies afgesny!” sê Carina.

      “Kom ek haal jou boeie af, girlfriend,” sê Mysi. “Gee jou oor. Toe. My naam is Mysi, nie Misery nie. En dis net misery that loves company.”

      Dit is al aanmoediging wat Carina nodig het na een van die aakligste dae in haar lewe. Sy gaan sit op die vloer en huil weer. En sy gee nie om dat haar grimering smeer nie. Sy huil met oorgawe, sommer vir al die trane wat sy dalk nog in die toekoms gaan stort.

      Om die situasie te ontlont, sê Mysi: “Luister, pel. Ek weet e-tol is ’n disaster. Maar jy hoef nie jou grimering daarvoor te konfoes nie.”

      Sy moet noodgedwonge lag. “Nou moet ek ’n nuwe gesig gaan opsit!”

      “Ek hoef nie eers ’n nuwe een op te sit nie, niemand sal die verskil agterkom nie!” lag Mysi.

      Hulle loop saam na Carina se slaapkamer toe terwyl Mysi babbel oor Liam Hemsworth se jongste fliek en die nuwe joernalis met die stewige boude wat by Montage begin het en die wisselkoers wat verhoed dat sy ’n ryk Amerikaner kan gaan soek.

      Terwyl Carina haar grimering opknap, kreun sy: “Ja. Inderdaad. Kyk net na hierdie gesig! Ek is ver verby my sell-by date.”

      “Dan microwave ons jou vinnig, want vanaand is een van daardie la-di-da do’s waar al die eye candy oopketel voor my kamera is! Iewers gaan ’n prinsie uitpop! Of dalk iets wat aan die prinsie behoort!”

      “Ek het nie vanaand lus vir daai venyniges nie.”

      “Mooi titel vir ’n boek. Die venyniges!” giggel Mysi.

      “Of wat van: Die rugstekers. Dit sal die bedryf goed opsom!”

      Hulle stap voordeur toe.

      “Wat het Daniël vir die leeus gesê toe hy in die leeukuil ingewals het?” vra Mysi terwyl sy die voordeur oopmaak.

      “Ek weet nie, Mysi. Wat hét Daniël vir die leeus gesê toe hy in die leeukuil ingewals het?”

      “‘Kom hier, kietsie-katte. Ek hou my vriende naby, maar my vyande nader!’ En ons hét so baie vyande. Kom ons gaan drink van hulle gif! Dit het ten minste skop in!”

      3

      SATERDAG 5 APRIL 2014, 19:00

      Baniere. Plakkate. Opskrifte. Musiek. En boeke.

      Carina soek tevergeefs tussen die menigtes na Mysi. Hulle het skaars in die Saxonwold-gebou aangekom, of haar vriendin se fotograafneus lei haar na plekke waar ’n heuningnes bekendes om Jacques Rynhard se boeke saamkoek.

      Sy raak verdwaal tussen handtekeningjagters, sosiale vlinders en akademici. Rondom Carina is plakkate wat feitlik elke muur van die voorportaal van die ouditorium beset.

      Die genie-in-haar-eie-etensuur met die haredos langs haar slape af wat soos boerevarings lyk, loop oë neergeslaan na die belangrikste mense in die saal sodat sy tog net nie op pad soontoe met enige plebs hoef te praat nie. Sy knik met dowwe oë wat niemand probeer raaksien nie.

      Die flambojante lid van die einste leserpaneel as sy, draai haar in-die-kollig-glimlag aan toe ’n skrywer per ongeluk in haar vasloop. “Hallo! Hoe gaan dit met jou-ou?!” grynslag sy vir die meisie wie se werk sy so pas met venyn afgekeur het. “Ag lekker, man!” antwoord die einste blinkoog-vrou sonder om na die antwoord te luister.

      Sy sweef verby na die hoof van ’n buitelandse TV-kanaal.

      Carina ril. Haar probleem is dat sy soveel van die binnegevegte af weet wat in hierdie eng sirkel afspeel, dat sy dit eintlik humoristies vind, maar dit voel of sy vir slagoffers lag wat galgtoue om hul nekke kry. Was dit Anne Frank wat gesê het dat sy, ten spyte van alles, nog steeds glo aan die innerlike goedheid van die mens? Op hierdie slagveld sou selfs sý swarigheid gesien het.

      Carina besef ook dat hierdie groep geparfumeerde valke haar gaan laat verstik. “Bad vibes, slegte karma!” sou Mysi gesê het. G’n wonder Jacques Rynhard woon selde hierdie sirkusse by nie. Maar sy druk deur.

      Hy staar van orals af na haar toe. Jacques Rynhard. Dié Jacques Rynhard met die filmstervoorkoms en die sagte oë en die halfmasglimlag.

      Die man wat romantiese avontuurverhale skryf wat dikwels vuurwarm is. Die liefling van honderdduisende lesers wat elke boek van hom verslind en vra vir nog. Die skrywer wat in die volk se oë niks verkeerd kan doen nie.

СКАЧАТЬ