Wanneer passie blom. Madelie Human

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ blom vir jou en gaan kyk na sy versameling uitsonderlik wonderlike orgideespesies. As hierdie man Kupido se idee is van die regte man vir my, kan hy gerus weer ’n keer dink.” Janie druk die buisie met die blom in Thea se hande.

      “Askies?” Thea kyk haar skielik skerp aan. “Rewind net ’n bietjie . . . Kupido? Wat is dit met jou en Kupido vandag? Is jy koorsig?” Tongklikkend druk Thea met die agterkant van haar hand teen Janie se voorkop.

      Janie druk haar vriendin se hand weg. “Ag hel, hoekom het jy my tog gehoor? Ek kan ook niks vir jou geheim hou nie.”

      “Watse geheim?”

      “As jy dan nou moet weet . . . Kupido gaan my help soek na die regte man.”

      “Kupido gaan jou help man soek? Wag, wag, wag. Hierdie storie vra vir lekker sterk boeretroos. Sit jy. Ek skakel vir ons die ketel aan, dan vertel jy vir jou tante Thea alles. Kom praat met my, maatjie. Jy weet jy mag niks vir my wegsteek nie. Ons het op laerskool mos gesweer ons sal altyd als met mekaar deel.”

      Thea druk die orgidee se buis versigtig in ’n blok oase om dit staande te hou sodat die blare nie beskadig nie en tap die ketel vol water in die kombuishoekie van hul werkkamer. Janie kan sommer sien sy maak haar reg vir ’n lekker sessie van derms uitryg. Háár derms, natuurlik.

      Ai tog.

      “Jy gaan vir my lag.” Hoe op aarde kan sy vir die koelkop Thea vertel dat sy iets so pateties aanvang soos om aan ’n denkbeeldige liefdesimbool briewe te skryf?

      “Janie Venter, mannehater, op soek na ’n man met behulp van die einste Kupido hier kort voor Valentynsdag? Dit klink vir my na ’n briljante idee, nie iets om oor te lag nie,” verklaar Thea droogweg terwyl sy koffiepoeier in hul bekers afmeet.

      Janie besluit om dit so vinnig en pynloos moontlik agter die rug te probeer kry en haal diep asem. “Ek skryf in my dagboek . . .” begin sy, maar dan begewe haar moed haar weer. Dis so simpel.

      “Ja, ek weet mos dat jy dit van ons hoërskooldae af al doen. Elke dag, al val die hemel . . . wat daarvan?”

      “In die dagboek gesels ek met . . . uhm . . .” Hoe de hel kan sy iets so pateties aan ander mense bekend maak?

      “Uhm? Kom aan, die afwagting gaan nog my dood kos, ek hang oor ’n afgrond aan my vingernaels,” por Thea ongeduldig aan.

      “Kupido,” blaker sy dit uit.

      Stilte.

      Daar is sowaar geen reaksie uit Thea nie. Janie kyk versigtig na haar vriendin. Dié staan hand oor die mond daar by die ketel en skud geluidloos van die lag.

      “Ja, lag jy maar. Ek het geweet jy gaan my uitlag, dis hoekom ek jou nie daarvan wou vertel nie.”

      Janie kan sien Thea span alles in om haar lag nie te laat oorborrel nie. “My verstandige vriendin, Janie Venter, skryf briewe aan Kupido?”

      “Dis wat ek gesê het.”

      Thea sluk haar geamuseerdheid met moeite in voor sy die groot vraag vra. “En toe vra jy vir die . . . uhm . . . man – is Kupido ooit ’n man? Is engeltjies dan nie geslagloos nie? – dat hy vir jou ’n kandidaat moet soek noudat jy besluit het jy wil tog ook soos enige ander normale vrou ’n man hê?” Dit lyk kompleet asof Thea die beste nuus in jare gekry het.

      “Ek het dit sommer vir die lawwigheid gedoen. Jy weet mos ek geniet dit om my gedagtes op papier uit te druk . . . wel, toe hou ek maar aan daarmee,” bieg Janie beskaamd.

      “Mens kan seker in jou dagboek skryf wat jy wil.” Thea klink nou doodernstig, sonder enige vooroordele. Janie kry die vriendin wat haar sedert hulle kleuters was, nog altyd onvoorwaardelik aanvaar het net soos sy is, sommer meer lief.

      Dankbaar dat dit lyk of Thea nie regtig dink sy is simpel nie, gaan sy voort. “Ek het dit vir hom uitgespel dat ek die man voor Valentynsdag wil ontmoet. Dit gaan my bederfie vir Valentynsdag wees.”

      “Bederfie nogal?” Thea tel kastig op haar vingers. “Dit gee onse Kupido . . . h’m . . . ’n skrale vier weke kans om die man te kry en hom met een van sy liefdespyle te tref. En watse soort man het jy vir Kupido gevra?” Thea bring die twee bekers koffie en kom sit langs Janie by die lessenaar. “Komaan, bieg. Watse soort man soek jy vir hierdie meesterplan van jou?” Thea hou haar beker tussen twee hande vas en bekyk haar vriendin doodernstig, alle laggery nou op ’n end.

      “Beslis nie lank en donker en ook nie noodwendig vreeslik aantreklik nie, ek soek nie ’n clichéagtige storieboekman nie. Definitief nie ryk of vreeslik geleerd of vernaam nie. ’n Doodgewone ou. Maar iemand wat ervare is in die . . . h’m . . . wat my kan leer van die dinge van . . . jy weet.”

      Thea rol haar oë. Sy weet. Natuurlik weet sy. Sy is ’n verloofde meisie wat voor haar verlowing boonop ’n hele paar ander liefdesverhoudings gehad het. “Dit skakel nou die tall dark and handsome Ryno uit.” Druk sy haar vinger op ’n eina blou kol. Thea is hopeloos te skerpsinnig.

      “Baie duidelik skakel dit hom uit. Hy is so-o nie my soort nie.”

      “Jy weet natuurlik die liefde werk nie so nie, nè?” Met fyn slukkies drink Thea aan haar koffie.

      “Wie’t van liefde gepraat?”

      “Ons praat hier van jou liefdeslewe, my maat, of jy dit nou wil weet of nie. Wat jy dit ook al noem, dit maak nie ’n verskil nie. Mens kan nie kies op wie jy verlief gaan raak of wie vir jou lief moet word nie. Ek het altyd gesê rugbyspelers en spiertiere gee my ’n pyn.” Thea se oë word dromerig soos telkens wanneer sy net aan haar geliefde dink.

      “Totdat jy vir Jaco ontmoet en halsoorkop op ’n professionele rugbyspeler verlief en aan hom verloof geraak het. Ja, ek weet, maar . . .”

      “Maar?”

      “Ek soek nie noodwendig liefde nie, ek soek net . . . wel, iemand van my eie. Buitendien gee Ryno my ’n pyn, maar hy is die enigste ou wat ek ontmoet het sedert ek vir Kupido begin skryf het.” Janie blaas oor haar koffie dat die stoom in die lug in trek.

      “Ek wonder hoe hubaar hy is? Dink jy daar is ’n vrou­tjie in oom Gert se huis daar bo teen die bult?”

      “Jy weet mos ek het nie ’n idee of hy getroud is of nie; dit skeel my ook nie, want ek stel nie belang in trou nie.”

      “Regtig nie? Njannies? Jy soek iemand van jou eie, maar jy wil nie trou nie?”

      “Nee. Ek gaan ook nie vir sy slenters val nie. Ek gaan nie saam met hom na sy blomme kyk of uiteet nie, of hy nou hubaar of onhubaar is, of nie.”

      “Agge nee, Janie! Al weer ’n gulde geleentheid vir ’n date met ’n aantreklike man, en jy versmaai dit! Wat moet ek met jou maak? Jy soek kastig ’n . . . iemand van jou eie en as die geleentheid hom voordoen, hol jy weg dat jou voete klap.”

      Janie skud haar kop. “Read my lips. Ek gaan nie saam met hom nie, en dit is klaar.”

      “Nou hoe op aarde wil jy voor Valentynsdag die man met wie jy kans sien vir . . . wat ook al, leer ken?” vra die blondine hande in die sye.

      “Ryno is nie daardie man nie.” Daarvan is sy ten minste doodseker.

      “Hoekom СКАЧАТЬ