Elza Rademeyer Omnibus 5. Elza Rademeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ moenie dít sê nie! Akteurs is gedurig in die kalklig. Ek is te eenvoudig vir sulke dinge.”

      Riana glimlag. “Dis wat jý dink. Ek sou sê jy kan enige tyd self die hoofkarakter in ’n fliek vertolk met jou fyn figuurtjie, lang swart hare en mooi blou oë. Maar wat doen Brian dan as hy nie ’n akteur is nie? Hy lyk nie na ’n doodgewone ou nie. Ek meen, hy’s duidelik ’n trappie of wat hoër as ’n onderwyser of ’n boer.”

      “Dis presies wat ek ook gedink het. Maar ek weet nie wat hy doen nie. Eintlik weet ek niks van hom af nie.”

      Riana se oë rek. “Maar dit het dan gelyk of julle besig was om mekaar te soen gisteraand daar in die kombuis?”

      Pikkie voel hoe haar wange warm word. “Is dit dan ’n sonde om ’n ou te soen?”

      “So, julle hét gesoen. Nee, dis nie ’n sonde nie, net ongehoord wat jóú betref. Jy sê dan jy weet niks van hom af nie. En jy het dan nog altyd gesê daar is niks wat jou so afstoot soos ’n man wat alewig verwag jy moet hom soen as hy jou vir ’n aand uitgeneem het nie.”

      Die blos op Pikkie se wange verdiep. “Dis anders met Brian.”

      “Wat maak hom anders?”

      “Ek weet nie. Ek weet net hy’s anders as enige ander ou met wie ek al uitgegaan het.”

      “Klink vir my jy’s verlief. Halsoorkop verlief op ’n man van wie jy niks weet nie. Is hy nie dalk getroud nie? Hy lyk nie meer so jonk nie.”

      “Nee, hy’s nie getroud nie. Yolanda was gou om vir my te sê ek moet hom nie deur my vingers laat glip nie.”

      “O. Nou wanneer sien julle mekaar weer?”

      “Ek weet nie. Hy’t nie ’n definitiewe afspraak gemaak nie, maar wel gesê hy sal sorg dat ons mekaar weer sien.”

      “Hoe het dit gekom dat hy saam met jou huis toe gekom het? Het hy eers sy meisie gaan aflaai en toe hierheen gekom?”

      “Nee, hy was alleen daar.”

      Riana frons. “Dis snaaks. Dit sou mos nie vir hóm ’n probleem gewees het om ’n meisie te kry om hom te vergesel nie. Ek meen, enige meisie sou haar oogtande gee om saam met hom gesien te word, dan nie?”

      Pikkie lig haar skouers. “Ek was ook sonder ’n metgesel daar. Sy tante was darem saam met hom.”

      “ ’n Mens kan amper nie glo hy’s nog ongetroud nie. As hy jou gesoen het, beteken dit tog hy kan nie ’n vrouehater wees nie.”

      “Bespiegelinge gaan jou nêrens bring nie,” sê Pikkie. “Vir my ook nie. Wanneer ons mekaar weer sien, sal ek wel meer oor hom te wete kom.”

      “Haai, wag,” raak Riana skielik haastig. “Ek moet gaan aantrek vir kerk. Gaan jy ook kerk toe?”

      “Nie vandag nie. Gisteraand se uitganery het gemaak dat ek nog ’n hele klomp werk het om na te sien.” En as nagedagte: “Dalk kom maak Brian ’n draai hier. Ek wil hom nie misloop nie.”

      Dit voel vir Pikkie of haar hart gaan staan toe die deurklokkie lui kort nadat Riana weg is. Sy is dankbaar sy’s klaar aangetrek, maar haar hare . . . Sou Brian hou van hare wat los hang?

      Toe die klokkie ’n tweede keer lui, maak sy die deur met ’n bonsende hart oop. Maar dis nie Brian nie. Dis ’n man wat vaagweg bekend lyk, maar sy kan nie dink waar sy hom al gesien het nie.

      “Goeiemôre,” sê hy en steek sy hand uit. “My naam is Frans Goedhardt. Ek weet darem dat jy Pikkie Grové is.”

      “Hoe weet jy dit?”

      “Riana het my gesê. Is sy hier?”

      “Nee, sy is ’n rukkie gelede kerk toe.”

      “Mag ek binnekom? Ek sal wag tot sy terugkom.”

      Nadat hy hom in die sitkamer op ’n stoel tuis gemaak het, kyk sy hom vertwyfeld aan. “Koffie?”

      “Dit sal heerlik smaak, dankie.”

      Het sy hom al voorheen gesien of nie? wonder sy terwyl sy die koffie maak. Hý kan dalk ’n akteur wees. Die een of ander held in ’n TV-sepie. Hy’t die lyf daarvoor. En dis opvallend dat hy sulke donker oë en donker wenkbroue het, want sy hare is blond. Sy lig haar skouers. Dit kan wees dat sy hom toevallig op TV gesien het. Maar sy naam is onbekend aan haar. Dis in elk geval so selde dat sy en Riana TV kyk dat sy loshande sal druip as sy ’n vraestel oor die akteurs op TV moet beantwoord.

      “Ek verstaan jy hou ook skool,” sê hy toe sy met die koffie terugkeer. “By watter skool gee jy onderwys?”

      “By die Tegniese Hoërskool in Dalen.”

      “So, jy en Riana is nie by dieselfde skool nie. Julle moet dus met twee voertuie ry.”

      “Ja, ongelukkig. Ek sê ongelukkig, want nou moet ons elkeen ons eie motor hê, en die huis het net een garage. Ons maak maar beurte. Een nag slaap my motor buite en die volgende nag hare. Maar die son verniel dit so dat ons besluit het om ’n afdak hier voor die garage op te rig.”

      Sy kop knik. “Riana het my vertel van jul planne. Maar . . . julle kan vergeet daarvan.”

      “Hoekom?” vra sy verbaas.

      “Daar is nie genoeg spasie tussen die garage en die straat vir ’n afdak nie.”

      “Ek dink daar’s genoeg plek. Hier is mos nie sypaadjies nie, so die erf strek tot teenaan die straat se randsteen.”

      “Die spasie vir ’n sypaadjie moet steeds daar wees. Jy mag nie daarop bou nie.”

      “Vir wat nie? Die mense loop in die straat. Niemand loop ooit in die tuin nie.”

      “Daar is ongelukkig dinge soos reëls en regulasies van die munisipaliteit wat nagekom moet word. Een daarvan is dat daar geen struktuur op ’n sypaadjie opgerig mag word nie.”

      “Hoekom nie?”

      “Omdat dit die motors in die straat se uitsig belemmer en ’n ongeluk kan veroorsaak, om maar een van die redes te noem.”

      Sy vervies haar. Nie soseer oor wat hy sê nie, want sy redenasie klink logies, maar oor die manier waarop hy oor sy koppie koffie na haar kyk; asof sy ’n dom, onnosel kind is. “Hier is nie ’n hoek of iets wat hul uitsig kan belemmer nie. Dis ’n lang, oop straat wat hier verbyloop.”

      “En as daar ’n kind van agter jul afdak uitgehardloop kom, reg voor ’n voertuig in?”

      “ ’n Kind wat waarvandaan moet kom? Ek en Riana het nie kinders nie.”

      “Kuiergaste se kinders? Wie moet verantwoordelikheid aanvaar vir die ongeluk?”

      “Die bestuurder,” sê sy nou regtig vererg. “Hy moet kyk waar hy ry. En waarvoor het ’n motor remme?”

      Hy gee ’n suggie en plaas sy leë koppie op die skinkbord voordat hy terugleun СКАЧАТЬ