Elza Rademeyer Omnibus 5. Elza Rademeyer

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ glo jou. Maar ek verkies nog steeds om toe te sien dat jy veilig jou tuiste bereik. Ek gaan vra net gou my tante of dit reg is dat sy nog ’n rukkie hier kuier.”

      Sy kan nie help om op pad huis toe heeltyd te wonder of hulle mekaar na dese weer gaan sien nie. Die bewondering in sy oë . . . Verbeel sy haar sy het op hom ook ’n besondere indruk gemaak? Wat gaan sy doen as sy hom nooit weer sien nie? Dit sal bitter moeilik wees om dié aand te vergeet.

      Die huis is in donker gehul toe hulle daar aankom. Wat sal sy reaksie wees as sy hom binnenooi vir koffie? wonder sy. Sy klaar dit vinnig met haarself uit. As sy hom nooi en hy aanvaar die uitnodiging, sal sy weet hy voel tot haar ook aangetrokke. Wys hy dit van die hand, sal dit beteken hy was maar net goed en gaaf teenoor haar omdat hulle albei nie metgeselle gehad het nie.

      “Jy wil nie dalk binnekom vir ’n koppie koffie of tee nie?” vra sy oënskynlik ongeërg nadat hy die sleutel by haar geneem en die deur oopgesluit het.

      “Ek was bang jy vra my nie.”

      Haar hart slaan weer bolmakiesie. “Sit, dan gaan skakel ek gou die ketel aan,” nooi sy toe hulle in die sitkamer kom. Maar hy drentel agter haar aan om leunend teen die kombuisdeur se kosyn te gaan staan. Sy blik is grotendeels versluier agter die lang donker wimpers, maar sy weet hy staar na haar. In haar lewe het sy nog nooit so onhandig gevoel nie. Selfs minderwaardig. Wat dink hy van die klein, eenvoudige tweeslaapkamerhuisie waarin sy bly, die vuil skottelgoed wat Riana in die wasbak gelos het? Intuïsie sê vir haar hy ken nie sulke dinge nie. Sy hele voorkoms spreek van welvarendheid. Sou hy ook ’n advokaat wees?

      Op die een of ander manier kry sy dit reg om die koppies en koffie op die skinkbord te sit sonder ’n blaps. Maar toe hy die skinkbord by haar neem, sit hy dit op die kombuis-toonbank neer en kom staan digby haar. So naby dat sy bang is hy hoor haar hart bons. “Pikkie,” sê hy sag in sy fluweelstem, “ek glo baie mans het al vir jou vertel hoe asemrowend mooi jy is. En ek het dit daar by Yolanda-hulle ook al genoem. Maar ek wil weer sê, jy is pragtig.”

      Sy weet nie waar om te kyk nie en nael haar blik vas op die lapelle van sy baadjie. “Dankie. Die koffie . . . Sal ons dit in die sitkamer gaan drink?”

      Hy antwoord nie. Kyk haar net ’n paar oomblikke stil aan voordat hy sy hande op haar skouers sit. “Ek het vandat my blik vir die heel eerste keer op jou geval het, net een begeerte.”

      Dit voel of haar hart dwarsdeur haar ribbes gaan skop. “En dit is?” vra sy met stembande wat amper nie wil funksioneer nie.

      “Om jou te soen . . . Mag ek?”

      Daar kom nie ’n geluid by haar mond uit nie. Haar stem is weg en haar kop knik asof vanself.

      Dis nie die eerste keer dat ’n man haar soen nie. Verskeie mans het dit al gedoen en sy het teruggesoen. Meestal oor sy gevoel het sy skuld hulle iets oor hulle haar uitgeneem het. Soms net uit nuuskierigheid om te sien of hulle emosies in haar kan wek. Maar nog geen soen het haar kop só laat draai, haar verstand só laat swymel nie. Al doller en doller totdat die hartstog so ’n oorhand oor haar kry dat sy hom met vuur terugsoen en met genoegdoening voel hoe dit die drif in hom aanwakker. En toe hy haar omswaai sodat sy met haar rug teen die muur staan om met sy onderlyf teen haar te beur, beur sy terug . . .

      Dog, die volgende oomblik is daar ’n lawaai by die voordeur wat hulle albei laat verstyf.

      “Wat is dit?” vra hy fronsend.

      “Dis . . . my vriendin,” stamel sy oorstuur toe Riana al pratende nader kom.

      “Pikkie, waar’s jy? Wie se motor staan in die . . .?” Haar gebabbel stol toe haar blik op hulle val. “O, ek het . . . nie gedink . . . besef . . .”

      Pikkie tree selfbewus uit Brian se omarming. “Dis Brian,” sê sy. “En dis Riana, my vriendin van wie ek jou vertel het.”

      Riana kom gou oor haar verbasing. “Hallo, Brian,” sê sy en laat haar blik onbeskaamd nuuskierig oor hom gly voordat sy sê: “Jammer ek het julle gesteur. Maar kom, dan gaan stel ek julle voor aan die ander in die sitkamer.”

      “Wie is daar?” vra Pikkie met ’n vinnige blik in die rigting van die sitkamer.

      “Trix en haar neef en nog ’n paar vriende van haar. Ons het gaan fliek en toe nooi ek hulle vir koffie.”

      Pikkie kyk na Brian. “Sal ons sitkamer toe gaan?”

      Hy frons effens. “Ek dink ek ry liewer. My tante wag by Yolanda-hulle. Sy sal bekommerd raak as ek draai. Stap jy saam motor toe?”

      “Ja, natuurlik.”

      Toe Pikkie, gevolg deur Brian, deur die sitkamer na die voordeur stap, wuif sy met haar hand na die groepie mense wat daar sit of rondstaan sonder om notisie te neem van wie sy ken en wie nie. “Verskoon my, ek is nou terug.”

      Toe hulle Brian se motor bereik, kyk hy na haar. “Ek glo ons gaan mekaar weer sien, of hoe?”

      Sy lig kamma ongeërg haar skouers. “Miskien, as ons mekaar weer raakloop.”

      Hy lag saggies. “Ek sal seker maak ons sien mekaar weer. Lekker slaap en dink aan my.” Toe soen hy haar liggies op die voorkop voordat hy inklim en wegtrek.

      Sy staar die motor met ’n glimlaggie agterna totdat die agterligte om ’n straathoek verdwyn, en daar is geen twyfel by haar dat hy woord sal hou nie . . . Ek sal seker maak ons sien mekaar weer. Wat het sy gedoen om soveel geluk te verdien?

      Die lawaai in die sitkamer staan haar nie aan nie.

      Ook nie Riana se nuuskierigheid om te wil weet waar sy aan die Brian-man kom nie. “Ek sal jou later vertel.” En argeloos aan die ander: “Verskoon my, asseblief. Ek kan my oë nie meer oophou nie.” Toe raap sy haar aandsakkie van die bank af op, maar bots met die omdraaislag teen een van Riana se mansvriende.

      “Jammer, dit was eintlik ek wat in jóú pad was,” hoor sy hom vaagweg sê toe sy haar na ’n gemompelde verskoning kamer toe haas.

      Die lawaai in die sitkamer hou lank aan, maar dit hinder haar nie. In haar verbeelding herleef sy die aand stap vir stap. Van die oomblik toe haar blik op Brian geval het tot by die afskeidsoentjie wat hy haar by sy motor op die voorkop gegee het. Wat beteken dié aangetrokkenheid tot hom? Is sy verlief? Dit moet wees. Want sy was nog nooit só geraak deur ’n man nie!

      Sy vou haar hande onder haar kop en staar na die dak. Wat sou gebeur het as Riana nie opgedaag het nie? Haar emosies was bepaald besig om handuit te ruk. Hoe is dit dat sy soen so ’n effek op haar kon hê? Haar verstand so kon benewel dat sy skoon haar inhibisies vergeet het!

      2

      Vroeg die volgende oggend word sy deur Riana met ’n beker koffie gewek. “Toe, vertel,” val sy met die deur in die huis. “Ek vrek van nuuskierigheid.”

      “Oor wat?” hou Pikkie haar dom.

      “Oor die Brian-ou wat gisteraand hier saam met jou in die kombuis was.”

      “Hoe lyk hy vir jou?”

      “Wel, hy’s verbysterend aantreklik. Het jy hom op die verjaardagpartytjie ontmoet?”

      “Ja.”

      Riana neem СКАЧАТЬ