Liefde onder die sterre. Susan Pienaar

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Nico se neef. Hy boer hier langsaan op Arendsfontein.”

      “Ai, Tillie.” Lisa sug, effens vies vir haar vriendin. “Ek weet nog nie eens of ek plek gaan kry nie. Hang tog net aan. En jy wéét ek haat gunste van vreemdelinge.”

      “Kallie is mos nie ’n vreemdeling nie! Hy’s familie, ek sien hom gedurig. Anyway, ek vra hom liewer vroeër as later.”

      “As hy familie is en jy sien hom so baie, hoekom hoor ek nóú eers van hom?”

      “Ag, dis ’n lang storie, ek vertel jou anderdag. Kallie het ’n vliegtuigie, dis hoekom ek hom gaan vra om jou te kom haal.”

      “Jy vra die man níks nie! Ek huur ’n motor op die lughawe, soos enigiemand anders.”

      “Dis ’n helse lang pad, vyf ure se ry, en dis net tot op die dorp! Rooiklip is iewers tussen Britstown en Strydenburg, jy gaan verdwaal, jy weet nie waar die plaas se indraai is nie.”

      “Ek sal ’n motor mét GPS huur, en ek sal vra as dit langs die pad nodig is.”

      “GPS gaan jou níks help nie. Ons plaas wys nie op die ding nie. As jy my nie glo nie, vra vir Nico. Hy staan hier langs –”

      “Nee,” keer Lisa gou. Sy gaan g’n met Nico stry nie. “Ag, nou maar goed,” stem sy vies in. “Ek bel jou later weer.”

      “Ek kan nie wag nie! Baai!”

      Lisa plak die gehoorbuis neer. Sy haat dit om in ’n blik gedruk te word. Vir haar is Kallie ’n blerrie vreemdeling. As Tillie haar nie nodig gehad het nie, sou sy liewer gebly het en op ’n dag sonder waarskuwing by hulle op Rooiklip uitgeval het, al moes sy iewers oorslaap omdat sy in haar glory in verdwaal het. Lisa haal ’n paar keer diep asem voor sy die lugdienste bel.

      Dit neem ’n paar oproepe en tyd, maar sy kry plek op ’n SAL-vlug en doen ’n elektroniese inbetaling vir die kaartjie. Sy sal dit môreoggend voor sy vlieg gaan afhaal. Terwyl sy water drink, maak sy ’n drukstuk van bestellings en roep dan vir Bets oor die foon na haar kantoor.

      “Jy is eintlik die een wat die hardste werk, veral as jy ’n paar weke weg is,” kom dit van Bets toe sy ’n ruk later opstaan om te loop.

      “Ons werk ewe hard,” gooi Lisa agter haar aan terwyl sy ’n lughawependeldiens bel. Nadat sy gereël het dat sy die volgende oggend opgelaai word, bel sy Tillie weer.

      “Hallo, Lisa, jy’s vinnig! Ek hoop nou regtig jy’t goeie nuus vir my?”

      “Ja, jong, kalmeer tog. Ek was gelukkig om plek te kry. Die vliegtuig land môreoggend negeuur in Kaapstad.”

      “Great stuff,” jil Tillie.

      “Het jy toe die Kallie-ou gevra om my op die lughawe te kry?” Sy hoop die man het geweier.

      “Jip. Hy’t gesê ek moet hom bel sodra ek die tyd weet.”

      “Kom sy vrou saam?”

      “Kallie is nie getroud nie.”

      Lisa loer afgetrokke op haar horlosie. “Ek het nog ’n spul dinge om te doen. Dan sien ek jou môre.”

      “Ek kan nie wag nie! Baai!”

      Lisa frons ontevrede terwyl sy Silky Boetiek bel. Dié Kallie moet ’n lelike ou wees. Dalk stokoud ook. As hy jonk en mooi was, sou Tillie haar lankal van hom vertel het. Veral aangesien Kallie ongetroud is, en sy en Dewald nie meer verloof is nie. Die bestuurderes van Silky antwoord.

      “Hallo, Ansu, Lisa hier. Jong, ek’s gou op pad na jou toe. Ek gaan ’n paar weke met vakansie.”

      “Maar dis lekker! Wens dit was ek.” Lisa hoor vrolike stemme op die agtergrond. “Oukei, dan sien ek jou netnou, ons is vreeslik besig, baai.”

      Toe sy en Ansu klaar gesels het, besluit Lisa om ’n pizza te gaan optel, daar’s nie vanaand nog tyd vir kos maak nie. Sy moet onthou om Tillie en Nico se foonnommers vir haar huishulp neer te skryf, en te kyk dat al haar rekeninge betaal is – dankie tog vir internetbankgeriewe – en notas vir die huishulp te los oor die plante water gee, ensovoorts, ensovoorts. Sulke skielike planne gooi ’n mens omver!

      Later staan sy kaalvoet op haar nat grasperk en kom tot verhaal. Vroegaand het daar ’n hewige reënbui uitgesak wat die drukkende hitte ietwat verlig het. In die straat agter haar huis klink die gesuis van bande op nat teer op. Sy maak lysies in haar kop en hoop sy het alles vir haar kuiertjie ingepak. Soos altyd lok die swembad haar. Ja-nee, dis donker, sy spring sommer in …

      Sy trek haar klere uit, duik in die water en swem vier keer op en af voordat sy gewigloos op haar rug dryf. Daar’s hy, nou ontspan sy darem … binne die huis skril haar landlyntelefoon. Sy swem onwillig kant toe. Sy het nou nie ’n handdoek nie, maar dit kan Tillie wees, sy moet gaan antwoord. Water stroom van haar hare oor haar nat lyf en sy moet mooi loop om nie op die gladde teëls te gly nie.

      Sy antwoord. “Hallo?” Stilte. “Tillie?”

      “Nee, dis ek, my meisie.”

      Dewald! Die hemel weet wanneer hy haar eendag gaan uitlos. Sy is siek en sat vir sy praatjies.

      “Verwag jy ’n oproep van Tillie?”

      Dan probeer hy nog boonop uitvis oor haar sake. “Dis my besigheid.”

      “Moenie kwaad wees dat ek bel nie, my meisie.”

      “Hoekom pla jy my?” Dankie tog sy kon haar selfoonnommer verander.

      “Ek is liewer as ooit vir jou, my liefie.”

      Sy sug swaar. “Ag Dewald, dis nie liefde nie, jy wil seks hê, dis al.”

      “Gaan jy my nooit die een enkele misstap vergewe nie?”

      Haha! Een misstap? Sy glo glad nie dit was net die één meisie met wie hy haar verneuk het nie.

      “Ek het jou lankal vergewe.” Lisa sê dit sommer om hom van haar af te kry – vergifnis was nooit ter sake nie. Sy was verlig toe sy die verlowing verbreek het, maar Dewald dring hom nou aanhoudend aan haar op.

      “Kom ons probeer weer, asseblief, my meisie?”

      Sy sal hom nóóit terugvat nie. Sy kry hom soms jammer, maar niks meer nie. “Nee, Dewald. Ons verhouding was ’n ramp en jy weet dit.”

      Volgens Dewald is verloof so goed soos om getroud te wees. Sy het geweier om met hom bed toe te gaan voor die troue, en daaroor het hy herhaaldelik bitter teenoor haar uitgevaar. Sy was glo preuts en ver agter die tyd. ’n Meisie wat op ses-en-twintig nog ’n maagd is, is volgens hom abnormaal. Dié soort ding het hy haar voortdurend toegesnou.

      Koud is sy beslis nie, dit weet sy seker. Dewald het haar warm gevry, maar sy het volstrek geweier om als vir hom uit te trek, en aan haar borste kon hy net deur haar klere vat. Sy wou darem iéts oorhou vir die huweliksnag. Op die ou end het sy afbrekende woorde die vuurtjie in haar geblus, en sy het besef haar verliefdheid, wat eintlik presies twee weke geduur het, is vir ewig verby. Skielik het sy soene haar gewalg.

      “Jy’s vreeslik lank stil,” СКАЧАТЬ