Schalkie van Wyk Keur 6. Schalkie van Wyk

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ sal, dankie, Henriëtte. Tot siens,” groet Amalia, ’n raaiselagtige glimlag om haar lippe. Daar was altyd praatjies dat Henriëtte in ’n kliniek vir sielsiekes hoort, maar daar het niks geskort met Henriëtte se geselsie met haar nie. Het tant Hanna en Meraai haar onder ’n valse indruk probeer bring? Nee … daar was die voorval toe Henriëtte vir Friedrich met ’n skêr bygedam het. Wie is die werklike Henriëtte? wonder sy fronsend.

      In die gang draai Henriëtte met ’n triomfantlike glimlag na Meraai. “Wat sê jy nou, Meraai? Het ek my goed genoeg gedra?”

      “Nie te sleg nie,” gee Meraai onwillig toe, haar oë agterdogtig op Henriëtte. “Maar watse bog is dit dat Dieter met Gretha moet trou? Heiden, vrou, Dieter is ’n man van agt en twintig. Hy is oud en lelik genoeg om self vir hom ’n bruid te kies.”

      ’n Sluwe gloed brand in Henriëtte se oë. “Dieter weet wie het die hef in die hand. Maak hy nie soos ek sê nie, sal hy Kaiserburg nooit erf nie.”

      “Almiskie, maar jy kan nie vir Gretha dwing om Dieter lief te kry nie. sy is klaar aan dokter Steenkamp verloof,” sê Meraai vies.

      “Watter normale meisie sal ’n onaantreklike, arm dokter bo my seun verkies?”

      “’n Meisie wat liefhet,” antwoord Meraai uitdagend en kyk weer wantrouig na Henriëtte. “En daar is nog iets. Hoekom is jy skielik so gretig dat Dieter met Gretha moet trou? Al die jare belet jy die arme seun om ’n enkele meisie huis toe te bring, maar nou kan jy nie wag om hom met Gretha getroud te sien nie.”

      “Ek het nie gesê hulle sal dadelik trou nie. Gretha is nog jonk. Hulle kan ’n paar jaar lank verloof wees. Gretha is ’n verpleegster. Sy kan hier in Kaiserburg woon en as ons goed oor die weg kom … Jy word nie jonger nie, Meraai. Gretha sal my kan help as jy my nie meer kan versorg nie.”

      Meraai steek viervoet in haar spore vas en bars verontwaardig uit: “Jou selfsugtige blikskater! Jy soek nie ’n bruid vir Dieter nie, maar ’n slavin vir jouself. Skaam jy jou nie, Henriëtte Falkenstein? Kan jy aan niks anders as jou eie geluk dink nie?”

      “Ek moet aan die toekoms dink,” sê Henriëtte met kille onverskilligheid. “Toe, gaan roep vir Gretha. Amalia wag op haar.”

      “Slinkser as ’n slang,” mompel Meraai en loop met ’n ergerlike ruk van haar skouers na die bopunt van die trap toe.

      Dieter skop-skop met die punt van sy kapstewel na ’n kegelsteen. Daar is ’n onvergenoegde uitdrukking op sy gelaat. “Dit maak nie vir my sin nie, Gretha. Waarom moes jy juis nou aan Ferdi Steenkamp verloof geraak het?”

      “Sou môre of volgende week jou beter gepas het?” vra sy ligweg.

      Hy kyk haar vies aan. “Dis nie wat ek sê nie, maar jy is my pa se privaat verpleegster. Selfs dokter Steenkamp weet nie hoe lank my pa nog sal leef nie, maar solank as wat hy leef, het hy jou nodig. Wat word van hom as jy skielik met Ferdi trou?”

      “Daar ís ander privaat verpleegsters, Dieter.”

      “Wie? Ou tantes met suur gesigte?”

      “Maak dit saak? Wie ook al jou pa verpleeg, sal bekwaam wees.”

      “Maar nie geselskap vir my nie!” bars hy driftig uit.

      Sy staar hom onthuts aan. “Liewe land, Dieter, ek het nie hierheen gekom om jou geselskap te hou nie. Jy is van plan om met Alexandra Myburgh te trou. As jy vrouegeselskap soek, gaan kuier by haar.”

      Hy pers sy lippe hard saam. “Jy weet my ma hou my soos ’n valk dop. Sy ken die klank van my motorenjin. Ek kan nêrens heen gaan nie of ek moet haar eers vooraf sê waarheen ek op pad is. En dan bel sy boonop om vas te stel of ek nie vir haar gelieg het nie.”

      “Dis jou eie skuld. Jy is agt en twintig. Waarom dans jy na jou ma se pype?”

      Hy kyk haar in stilte aan en twyfel verdonker in sy oë. “Dis … dis nie so eenvoudig nie. Ek weet nie eens of dit die waarheid is nie, maar elke maal as ek haar teëgaan, dreig sy om toe te sien dat Kaiserburg aan Friedrich bemaak word.”

      Gretha snak hoorbaar na haar asem, haar oë groot van ongeloof. “Maar … kan sy so iets doen? Kaiserburg behoort tog aan jou pa.”

      “In naam, maar my ma kraai al die jare koning oor ons almal. Sy … sy sê Friedrich is my pa se buite-egtelike seun en …”

      “Wát?” val sy hom oorbluf in die rede.

      “Asseblief, Gretha, moenie die saak met enigiemand bespreek nie. Ek weet nie of dit die waarheid is nie, maar as Friedrich werklik my halfbroer is …Hy is twee jaar ouer as ek. Hy het eerste aanspraak op Kaiserburg.”

      “En jy wil nie die ou huis en die landgoed verloor nie?” vra Gretha simpatiek.

      Bitterheid trek diep lyne langs Dieter se mond. “Ek háát die ou huis. Maar my ma het ’n pragplaas, Overberg, van haar ouers geërf. As ek onterf word … Ek gee nie om om dit ruiterlik te erken nie: ek is gewoond aan weelde. Ek het ’n mislukking van my studie gemaak, daarom het ek nie eens ’n graad nie. Wat moet ek doen as ek onterf word? Ek sien nie kans om vir ’n paar rand op ’n vissersboot te gaan werk nie.”

      “As Alexandra jou liefhet … Sy het ’n plaas van haar oorlede man geërf,” probeer Gretha hom troos.

      “Nooit! Ek het nog my trots. Ek sal nie toelaat dat my ryk vrou my onderhou nie. Dis waarom my ma my soos ’n marionet aan ’n toutjie laat rondspring, want sy hou my toekomstige geluk in haar hande.”

      “Ek wens ek kon help, Dieter, maar … ek beloof jou ek sal nie met Ferdi trou solank as wat jou pa my hulp nodig het nie.”

      Hy glimlag dankbaar. “Jy is beeldskoon én dierbaar, Gretha. As ek nie vir Alaxandra liefgehad het nie, sou ek …” Hy kug en bloos verleë. “Kom ry saam met my perd,” verander hy die rigting van hulle gesprek.

      “Ek kan nie. Jou pa moet binnekort weer ’n inspuiting kry en jou ma … Ek is nie lus vir nog ’n rusie nie.”

      “En jy is nou ’n verloofde meisie,” sê hy wrang, draai om en klim op sy perd wat reeds opgesaal is. Hy wuif met sy karwats en ry op ’n galop weg.

      Gretha loop na die perd, Jasmyn, wat Dieter gewoonlik vir haar laat opsaal en voer haar ’n paar suikerklontjies. Jasmyn vreet knarsend, soek snuifend na nog suikerklontjies en blaas in Gretha se nek.

      “Dalk gaan ry ons vanmiddag, Jasmyn. Ek en jy … Jieee!” gil sy verskrik toe sy van agter aan die skouers gegryp en omgeruk word. Haar skok verander in verontwaardiging toe sy vaskyk in Friedrich se grimmige gelaat. “Jou onnosele –” bars sy driftig uit.

      “Bly stil!” snou hy en skud haar liggies aan haar skouers. “Wat skort daar met jou gesonde verstand, Gretha? Jy het my laat verstaan jy is ’n intelligente meisie, ’n gegradueerde verpleegster, maar jy tree so onverantwoordelik soos ’n bakvissie op.”

      “Los my, jou ellendige bullebak! Hoe kan ek praat as jy my ruk dat my tande klap?” vra sy boos.

      Hy laat sak sy hande vinnig. “Praat dan. Wat is jou verduideliking?”

      “Ek was in die agterplaas toe Dieter na die stalle gekom het om te gaan perdry. Ons het –”

СКАЧАТЬ