Schalkie van Wyk Keur 6. Schalkie van Wyk

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ plant ’n geniepsige klap op Friedrich se hand wat haar aan die skouer vashou. “Ongepoetste swernoter!” skel sy verontwaardig. “Ek sukkel my poegaai om my ou asempie ná daardie lang stap terug te kry, en wat doen jy? Laat my dit opnuut wegskrik. Wat byt jou, broertjie? Ek het ’n heuglike tyding gebring, nie met jou kom rusie maak nie.”

      Friedrich staar haar grimmig aan. “Is die leuen dat Gretha aan Ferdi Steenkamp verloof is tannie se heuglike tyding?”

      “Maar sal jy ophou om my tot leuenaar te maak, skepseltjie?” vra Meraai onstuimig. “Nee a , Friedrich, hoe ken jy my? Is ek ’n skinderbek, of praat ek altyd die waarheid?”

      Friedrich kyk onseker na Hanna wat swygend aan die bopunt van die kombuistafel staan en hom met die wysheid van die ouderdom betrag. “Is dit die waarheid, tant Hanna?” vra hy bruusk.

      “Ek kan nie aan ’n enkele rede dink waarom Meraai al die pad in die warm son sou loop om ’n jokstorie aan my te kom vertel nie, kind. As Meraai sê Gretha en dokter Steenkamp is verloof, dan is dit so,” antwoord sy rustig.

      Meraai glimlag vermakerig. “Sê hom, Hanna. Verbeel jou! Die japsnoet ruk my aan my ou skouertjie rond en maak my tot leuenaar. Wat makeer jou, Friedrich?” Sy wikkel haar stomp neusie snuiwend. “Jy het nie dalk te veel gedrink nie?”

      “Ek glo nie dis drank wat die seun soos ’n renoster met ’n seer kop laat optree nie, Meraai,” sê Hanna betekenisvol.

      “Wat is dit van drank?” vra Amalia en kom die kombuis binne. Sy sien Meraai aan die kombuistafel sit en glimlag verwelkomend. “Dag, Meraai. Hoe gaan dit met my peetdogter?”

      Meraai gluur Friedrich wantrouig aan. “My lippe is gesnoer, Amalia, want maak ek my mond oop om jou die heuglike tyding te vertel, gee die ongepoetste mansmens my dalk ’n dwarsklap,” antwoord sy gekrenk.

      Amalia raak bewus van die gespanne atmosfeer in die kombuis; asof ’n klam, koue wolk die vertrek binnegedryf en hulle toegevou het. Sy kyk beurtelings na Friedrich en Hanna, ’n woordelose vraag in haar oë.

      “Meraai oordryf soos gewoonlik, Amalia,” sê Hanna ongeërg. “Die nuus dat Gretha en dokter Ferdi Steenkamp verloof geraak het, het Friedrich so ’n klein bietjie ontstel.”

      “Wát?” Amalia staar haar sprakeloos aan en wend haar onthuts tot Meraai. “Is dit die waarheid, Meraai? Het Gretha sonder my medewete aan ’n wildvreemde man verloof geraak?”

      “Ja, toe, wie oordryf nou?” vra Meraai vies. “Dokter Steenkamp is g’n ’n wildvreemde man nie. Hy is al minstens vier jaar lank ons huisdokter en kom maak gereeld ’n draai in Kaiserburg. Jy weet self, Hanna: dokter Steenkamp is as ’t ware eie familie.”

      “Dalk vir die Falkensteins en vir jou, Meraai, maar Gretha het hom nouliks ’n week gelede ontmoet,” sê Amalia afkeurend. “Hoe dikwels het hy haar besoek, Meraai?”

      Meraai haal haar skouers onverskillig op. “Nou hoe sal ek weet, vrou? Ek hou my besig met die lastige Henriëtte. Ek het nie oë in my agterkop om te sien wat Grethatjie agter my rug aanvang nie.”

      “Gretha ken die man nie,” kom dit stroef van Friedrich. “Jy gaan die saak nie net daar laat nie, tant Amalia?”

      “Vanselfsprekend nie, maar as die meisie ernstig is … Sy is reeds mondig en ek kan nie meer aan haar voorskryf nie,” antwoord Amalia bekommerd en kyk na Meraai. “Ek sal graag met Gretha wil praat, Meraai. Ry jy saam met my?”

      “Nie voordat ek ’n tweede glas koeldrank en so ’n klein ietsie te ete gehad het nie.” Meraai kyk verwytend na Hanna. “Ek het lankal afgekoel, Hanna. Waar is my tweede glas koeldrank? En wat van ’n lekker eetdingetjie?”

      Hanna skink die glas swygend vol koeldrank en stap dan die spens binne. Sy keer met ’n mandjie in haar hand terug en plak dit voor Meraai neer. “Die konfyttertjies wat jy saam met Gretha gestuur het, is so taai soos skoensole en boonop verbrand. Jy kan hulle eet op pad terug Kaiserburg toe, Meraai.”

      “Maar hoor nou so ’n aanstellerige sieletjie!” kom dit boos van Meraai. “Mý konfyttertjies is taai soos skoensole, Hanna Pieterse, maar wat van die tertjies wat jy bak? Jy is suinig, vrou, vreksuinig, want jy sit net ’n ou lekseltjie konfyt in die tertjies.” Sy vroetel in die mandjie en haal ’n tertjie te voorskyn. “Dís soos ’n konfyttertjie moet lyk, Hanna: die ou dingetjie staan skoon boepens van die konfyt.”

      “Amalia is haastig om te ry, Meraai. Drink nou jou koeldrank,” kom dit bedaard van Hanna.

      “Jaag, jaag, jaag … En waarvoor, mens? Ons weet almal die ou lewe is ’n eenrigtingstraat kerkhof toe,” verwyt Meraai, drink die koeldrank en klad haar lippe fyntjies met haar kantsakdoekie. Sy sukkel steunend orent. “Nou waarvoor wag ons, Amalia? Ek het my konfyttertjies.”

      “Ek is nou-nou weer terug, tant Hanna,” sê Amalia en stap by die agterdeur uit.

      “Hokaai, mens!” skree Meraai skril. “Ek kan nie drawwe met my kruis vet wat ek saam met my moet dra nie.” Sy skommel in die agterdeur tot stilstand. “Tot siens, Hanna. Ek is ’n barmhartige mens, daarom vergewe ek jou oor jou snedige aanmerkings oor my konfyttertjies. En jy, Friedrich, hoef nie so bekaf te lyk nie. Ek het jou ook lankal vergewe, al het jy my so ongevraagd aangerand. Tata, broertjie.”

      “Sien jou, Meraai,” groet Hanna met ’n kopskuddende glimlaggie en draai na Friedrich wat op ’n kombuisstoel plaasgeneem het en stroef voor hom uitstaar. “Het jy Gretha lief, Friedrich?” vra sy reguit.

      Haar vraag tref hom soos ’n vuishou tussen sy oë wat hom sy kop laat terugruk. Hy staar haar oorbluf aan, ongeloof in sy oë. “Wat laat tannie so iets vra? Gretha is vir my ’n vreemdeling, soos wat Ferdi Steenkamp vir haar ’n vreemdeling is.”

      “Ek sien.” Hanna se oë vonkellag, maar sy vra bedees: “Glo jy liefde is ’n wetenskap, my kind? Geskied alles volgens ’n tydrooster? Vandag ontmoet jy ’n meisie, ses maande later kry jy haar lief en ’n jaar later trou julle?”

      Hy staar haar vies aan. “Ek het net een maal ’n meisie liefgehad, maar toe ek haar vanoggend weer daar op die strand ontmoet …” Hy frons verwonderd. “Ek het dit aan Gretha gesê en ek weet dis waar: verliefdheid is net ’n stuiptrekking. ’n Mens ontgroei dit.”

      “Verwys jy na jou gevoel vir Alexandra Myburgh?”

      “Ja, tannie. Daar was ’n tydperk in my lewe toe ek geglo het ek sal nooit gelukkig wees as ek nie met Alexandra trou nie.”

      “En nou voel jy anders oor haar?”

      Hy glimlag wrang. “Ongetwyfeld. Dis een stuiptrekking wat ek vinnig ontgroei het.”

      “Verliefdheid is nie liefde nie, Friedrich. As jy nie weet wat die verskil is nie, het jy nog nooit liefgehad nie.”

      “Ek kan dit nie bekostig om ’n meisie lief te kry nie – en tannie weet waarom,” sê hy stug.

      “O, ek weet jy glo jy het nie die reg om lief te kry nie, omdat jy niks oor jou afkoms weet nie, kind, maar die dag as jy liefkry … ’n Mens vra nie om lief te kry nie. Dit gebeur net.”

      Hy betrag haar sinies en haal sy skouers op. “Laat ons nie oor so ’n onbenulligheid redeneer nie, tant Hanna. ’n Koppie tee sal lekker smaak,” gee hy ’n ander wending aan СКАЧАТЬ