Ena Murray Omnibus 21. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ in die huis is.

      Sy lê haar hand simpatiek op sy voorarm en sê bemoedigend: “Hulle is nog nie getroud nie, Juan, en solank hulle nog nie getroud is nie, is daar hoop.” Sommer om hom moed in te praat, vervolg sy manhaftig: “Laat ek jou nog iets vertel. Ek laat nie my kêrel sommer los en vas afrokkel nie. O nee! Alonso is mý kêrel en dit gaan hy bly totdat ék besluit dis die einde van die pad.”

      Hy glimlag, plaas sy arm om haar skouer en gee haar ’n dankbare drukkie. “Dít wil ek vir jou sê, Andrea. Ek is lief vir Miranda, maar as Alonso gaan toelaat dat jy deur sy vingers glip, is hy ’n dwaas!”

      “Ditsem! Dis die gees! Ons baklei hulle tot by oom Daantjie in die kallerhok!”

      Sy gee hom ’n klapsoen . . .

      Don Alonso draai weg van die venster en lê die verkyker hard neer.

      Donna Teresa kyk vraend op. “Wat skort, Alonso?”

      “Waar is Miranda op dié oomblik?”

      Sy kyk hom skerp aan. Begin hy verlang? “Sy was laas nog in Switserland. Hoekom?”

      “Wanneer kom sy terug?”

      “Sy behoort eintlik al terug te wees. Hoekom vra jy?”

      Daar is ’n besliste trek om sy mond. “Ek dink dis tyd dat sy by ons aansluit.”

      “Jy bedoel . . . sy moet ook hierheen kom? Kokos toe?”

      “Dis presies wat ek bedoel, donna Teresa.”

      Sy kyk hom peinsend agterna toe hy met lang hale uitstap. Dan verlig haar frons. Dis ’n puik plan! Sy moes self daaraan gedink het. Met Miranda ook hier sal Alonso opmerk hoe hemelbreed die twee meisies van mekaar verskil. Dan sal hy besef wie die regte vrou vir hom gaan wees!

      Sy staan op. Sy moet Miranda dadelik in die hande kry.

      Andrea en Juan stap rustig en gesellig terug. Hulle het blykbaar vergeet hulle wou gaan draf, dink iemand ergerlik terwyl hy op hulle afpyl.

      “’n Gewone mens kan nie teen die De Vitorias baklei en wen nie, Andrea,” sê Juan skielik weer pessimisties.

      Sy klik haar tong. “Ag, wie is hulle nou so danig? Hulle het net ’n bietjie geld, dis al.”

      “’n Bietjie geld! Dis miljoene! En Alonso is ’n uiters aantreklike man, selfs al kyk ’n mens nie na hom deur verliefde oë soos jy nie.”

      “En wat laat jou dink . . .” Sy maak haar mond vinnig toe. Sy is veronderstel om verlief te wees op hom. Sy verander haar sin haastig: “En wat laat jou dink jy is minder aantreklik? Moet jouself nie verkleineer en onderskat nie, Juan! Jy kan verseker by hom kers vashou.”

      Maar nie heeltemal nie, moet sy heimlik erken. Want die seerower is deksels aantreklik, selfs wanneer hy boos is. En boos is hy wel, besef sy toe hy skielik voor hulle verskyn. Wat sou tog nou weer oor sy Spaanse lewer geloop het?

      “Ek verstaan julle het oefening nodig en het gaan hardloop.”

      Die beskuldiging kom op die man af en Juan blik vlugtig sywaarts met die boodskap: Ek het mos gesê hy is jaloers!

      “Ons hét gehardloop, maar . . .”

      “Toe besluit julle daar is genoeg oefening in hofmakery.”

      Albei se monde val oop.

      “Hofmakery?” Sy spreek dit uit asof sy nog nooit in haar lewe dié woord gehoor het nie en nog minder die vaagste benul het wat dit beteken.

      “Ja, of wat noem jy die oefening wat julle daar op die rotse sit en doen het?”

      “Op die rotse?” Sy kyk vraend na Juan. “Wat het ons op die rotse gedoen? Ek kan nie onthou . . .”

      Juan voel lus om te lag, maar hy weet die duiwel sal dan behoorlik los wees. Hierdie man kan slange vang. Kragtie, hy ís dolverlief!

      “Ek het oor jou hare gestreel en jy het my arm ’n slag aangeraak. Dis al.”

      “Dis nie al nie! Wat van die soen?”

      “Ons het nie . . . Haai, ja, ek het jou gesoen, Juan!” Haar blik vlieg beskuldigend en blitsend omhoog. “Is jy besig om my af te loer?”

      “Ek het die volste reg om te weet wat my meisie doen wanneer sy met ’n ander man die bosse in verdwyn.”

      “Ja, maar ek het nie . . .” Sy moet weer vinnig swyg. Dis nou sý wat kan slange vang. “Hoe durf jy insinueer ek is ’n meisie van swak karakter? En noem jy dit wat jy gesien het hofmakery? Liewe mens, dan weet jy mos glad nie wat hofmaak is nie. En laat ek jou nóg iets vertel. As ek lus voel vir ’n hofmakery, met wié ook al, sal ek beslis nie rotse soek om dit op te doen nie! O, jy is . . .” Haar woordeskat skiet te kort en sy stamp een van haar klein voetjies en dit lyk asof sy die man voor haar gaan stormloop.

      Juan tree vinnig tussenbeide. “Ek is jammer, Alonso. Ek verseker jou dat daar geen bybedoeling was by wat jy ook al gesien het nie.”

      “As ek gedink het daar was, sou jy nie nou nog hier gestaan het nie, my goeie neef.”

      Dit voel vir Andrea asof haar vel dreig om te kraak, so na aan ontplof is sy. “Nou waaroor is die groot bohaai dan?”

      “Juan se gedrag is verskoon, nie joune nie. As daar een ding is wat by my ’n absolute vereiste is in ’n verhouding, dan is dit getrouheid. Verstaan ons mekaar, Andrea?”

      “Met ander woorde, jy is besig om my te beskuldig dat ek in die bondel vry. Dís wat jy eintlik wou sê!”

      Ten spyte van die erns van die situasie, kan Juan sy lag nie hou nie en gee liewer pad. Die verliefdes moet maar self verder die saak uitstryk. Sjoe, ’n oomblik lank het hy gedink sy neef gaan hom te lyf.

      “Daar was geen oomblik so ’n gedagte in my kop nie, señorita!” laat hy ysig hoor. “In alle billikheid moet jy erken dat ek rede het om ontevrede te voel!”

      “O? En watter redelike rede voer jy aan?”

      “Jou geheue is baie kort, señorita Smit. Gisteraand het jy gedreig om my aan te rand as ek jou weer soen. Vanoggend deel jy jou soene baie vrygewig uit, terwyl die man wat veronderstel is om ’n verhouding met jou te hê, jou nie mag aanraak nie.” Hy kyk vas in haar kwaai oë. “’n Baie redelike rede tot grimmigheid vir elke minnaar wat sy sout werd is.”

      Sy voel soos ’n ballon wat geprik is. Deksels, soos hy dit stel . . . Maar dis alles onsin. “Jy is nie rêrig my minnaar nie . . .”

      “Juan ook nie.”

      Sy trek haar asem in. G’n mens kan met ’n seerower redeneer nie.

      Hy kom nader. “Jy sal my daardie soen moet teruggee.”

      “Wat?”

      Skielik vonkel sy donker oë. “Dit sal jou onverantwoordelike gedrag van vanoggend kanselleer en dan vergeet ons daarvan.”

      “Wag СКАЧАТЬ