Trzeci klucz. Ю Несбё

Чтение книги онлайн.

      – No dobrze, teraz możemy rozmawiać – powiedział, gdy znalazł się za drzwiami swego urządzonego po spartańsku, lecz porządnego dwupokojowego mieszkania, kupionego za nieduże pieniądze pod koniec lat osiemdziesiątych, kiedy rynek handlu nieruchomościami przeżywał najgorsze chwile. Czasami sobie myślał, że przy zakupie tego mieszkania wykorzystał już całą swoją życiową porcję szczęścia.

      – Chciałabym, żebyś mógł być tu z nami, Harry. Oleg też za tobą tęskni.

      – Powiedział tak?

      – Nie musi mówić. Pod tym względem jesteście identyczni.

      – Posłuchaj, właśnie przed chwilą wykrzyczałem, że cię kocham. Trzy razy. Słuchał tego sąsiad. Wiesz, ile coś takiego kosztuje?

      Rakel się roześmiała.

      Harry kochał ten śmiech. Pokochał go, gdy tylko usłyszał go pierwszy raz. Instynkt podpowiedział mu wtedy, że jest gotów na wszystko, byle tylko móc go słyszeć częściej. Najchętniej codziennie.

      Zrzucił buty i uśmiechnął się, widząc, że automatyczna sekretarka w przedpokoju mruga, dając znak, że jest dla niego jakaś wiadomość. Nie musiał być jasnowidzem, by wiedzieć, że to Rakel wcześniej dzwoniła. Nikt inny nie telefonował do Harry’ego Hole prywatnie.

      – Skąd wiesz, że mnie kochasz? – zagruchała Rakel. Echo zniknęło.

      – Czuję, że robi mi się ciepło w… Jak to się mówi?

      – W sercu?

      – Nie, raczej tak bardziej z tyłu i pod sercem. W nerkach? W wątrobie? W śledzionie? Tak, chyba tak, robi mi się ciepło w śledzionie.

      Harry nie był pewien, czy z drugiego końca linii słyszy płacz czy śmiech. Wcisnął guzik Play automatycznej sekretarki.

      – Mam nadzieję, że za dwa tygodnie będziemy w domu – powiedziała Rakel w komórce, nim zagłuszył ją głos z sekretarki.

      – Cześć, to znowu ja…

      Poczuł, że serce podskakuje mu w piersi i zareagował, nim zdążył pomyśleć. Wcisnął Stop. Ale echo słów, wypowiadanych lekko zachrypniętym przymilnym kobiecym głosem, wciąż odbijało się wśród ścian.

      – Co to było? – spytała Rakel.

      Harry nabrał powietrza. Jakaś myśl próbowała dotrzeć do jego mózgu, nim odpowiedział, ale się spóźniła.

      – Tylko radio. – Odchrząknął. – Kiedy będziesz wiedziała, daj mi znać, którym samolotem wracacie. Wyjadę po was.

      – Oczywiście, że dam ci znać – odparła Rakel z lekkim zdziwieniem w głosie.

      Zapadła niezręczna cisza.

      – Muszę już kończyć – powiedziała wreszcie Rakel. – Zdzwonimy się wieczorem o ósmej?

      – Tak. To znaczy nie. Będę zajęty.

      – Mam nadzieję, że wyjątkowo czymś przyjemnym.

      – No cóż. – Harry wypuścił powietrze z płuc. – W każdym razie jestem umówiony z kobietą.

      – No proszę. A kto jest tą szczęśliwą wybranką?

      – Beate Lønn. Nowa funkcjonariuszka z Wydziału Napadów.

      – A okazja?

      – Pogawędka z mężem Stine Grette, tej, która została zastrzelona podczas napadu na bank przy Bogstadveien, opowiadałem ci o tym. I z kierownikiem banku.

      – Wobec tego baw się dobrze. Zadzwonię jutro. Oleg chce ci jeszcze tylko powiedzieć dobranoc.

СКАЧАТЬ