Kompas zen. Mistrz zen Seung Sahn
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Kompas zen - Mistrz zen Seung Sahn страница 5

Название: Kompas zen

Автор: Mistrz zen Seung Sahn

Издательство: OSDW Azymut

Жанр: Философия

Серия:

isbn: 978-83-64213-12-0

isbn:

СКАЧАТЬ inny bawi się w łowienie ryb. Wszyscy wtedy klaszczą: „Och, wspaniale”; śmieją się i ściskają sobie dłonie. Ludzie są bardzo zadowoleni, klepią się po plecach i robią zdjęcia. Uważa się to za bardzo udany dzień. Ale spójrzmy na tę rybę. Ona wcale nie jest szczęśliwa, prawda? Ryba rzuca się i cierpi! „Gdzie jest woda? Gdzie jest woda? Proszę, chcę do wody!” Oni się śmieją, a ryba na ich oczach cierpi i umiera. Większość ludzi nie potrafi nawiązać kontaktu z wielkim cierpieniem, pośród którego się znajdują. Tego rodzaju umysł spotyka się w dzisiejszych czasach bardzo często. I to nie jest wcale wspaniałe. Umysł, który w taki sposób żyje, nie ma współczucia dla cierpienia tego świata.

      Ludzkie istoty zabijają również zwierzęta nie tylko dla pożywienia. Używają zwierzęcych skór do produkcji butów, kapeluszy i ubrań. Ale nawet to nie wystarcza. Ze zwierzęcych kości robią naszyjniki, guziki albo kolczyki. Innymi słowy, zabijają wiele, wiele zwierząt, aby sprzedawać ich części i zarabiać na tym. Z powodu tych pożądań i silnej zwierzęcej świadomości, ludzkie istoty walczą między sobą i niszczą naturę. Życie nie ma dla nich wartości. Dlatego teraz ten cały świat jest pełen różnych problemów: problemów z wodą, z powietrzem, z ziemią i pożywieniem. Codziennie pojawia się wiele nowych problemów. Problemy te nie pojawiają się przez przypadek. Ludzkie istoty stwarzają każdy z tych problemów. Psy, koty, lwy czy węże – żadne ze zwierząt nie stwarza tylu problemów temu światu, co ludzkie istoty. Ludzie nie rozumieją swojej prawdziwej natury, dlatego wykorzystują swoje myślenie i pożądanie do zadawania cierpienia temu światu. Dlatego właśnie niektórzy mówią, że ludzkie istoty są najgorszym zwierzęciem na tym świecie. Niektóre religijne tradycje nazywają tego rodzaju sytuację „końcem świata”.

      To jest tylko koniec obecnej ludzkiej świadomości. Pierwotna ludzka natura nie ma takiego problemu. W nauczaniu buddyjskim, zamiast nazywać to „końcem świata”, mówimy raczej, że wszystko jest teraz całkowicie dojrzałe. Przypomina to rosnący na drzewie owoc. Najpierw pojawia się na drzewie kwiat. Czas mija, a ten kwiat wydaje mały pączek, i sam opada. Z pąku stopniowo dojrzewa owoc, który z biegiem czasu ciągle się powiększa. Owoc jest z początku zielony, ale z czasem z nasłonecznionej strony nabiera pięknego koloru. W tym momencie tylko jedna strona nabrała koloru, podczas gdy druga wciąż jest zielonkawa. Mija jeszcze trochę czasu, i cały owoc ma teraz wspaniały kolor. Owoc może mieć piękny kształt i piękny kolor, ale nie ma jeszcze zapachu, ponieważ owoc nie jest jeszcze w środku dojrzały. Jednak, kiedy minie jeszcze trochę czasu, owoc całkowicie dojrzewa.

      Do tej chwili upłynęło wiele czasu, aby z kwiatu rozwinął się pąk i owoc. Przez wiele miesięcy cała energia drzewa szła od korzeni i od liści gromadzących energię słońca na wytworzenie owocu. Proces ten może trwać naprawdę długo, nawet rok.

      Jednak teraz energia płynąca od drzewa do owocu zostaje odcięta. Od tej chwili, kiedy owoc całkowicie dojrzał, zmiany w owocu następują bardzo szybko, w przeciągu tylko kilku dni. Jego kształt nie jest już tak doskonały, podobnie jak jego kolor. Jednak wewnątrz smak jest bardzo, bardzo słodki, i owoc zaczyna mocno pachnąć. Zaczyna przejrzewać. Wkrótce pojawiają się na nim drobne skazy, małe czarne kropki wskazujące, że owoc „przechodzi na drugą stronę”. Po kilku następnych dniach, na owocu widocznych jest wiele czarnych miejsc. Kiedy te kropki pojawią się już na owocu, nie można spowolnić ani powstrzymać procesu gnilnego. Już po kilku dniach od chwili, kiedy owoc w pełni dojrzeje, zaczyna gnić. Kiedy zgnije, nie daje się już go zjeść. Kiedy owoc całkowicie zgnije, wtedy osiągają dojrzałość nasiona.

      Obecna sytuacja na świecie przypomina ten owoc. Wiele, wiele stuleci ludzkiego rozwoju stworzyło ten owoc. Przez dłuższy czas ten pojedynczy kwiat był tylko wiarą w jakiegoś boga albo zewnętrzną siłę. Następnie pojawił się zaczął rozwijać owoc. Ale na początku dojrzała tylko jedna jego strona; tylko jedna miała piękny kolor i smak, podczas gdy druga nie. Było to powstaniem kapitalizmu i komunizmu na tym świecie. Nagle zmiany w tym owocu zaczęły następować bardzo szybko. Komunizm zniknął, i teraz cały owoc ma ten sam kolor. Owoc dojrzał, i ma teraz tylko jeden kolor i smak: pieniądza. W dzisiejszych czasach nie istnieją już żadne różniące się ideologie w służbie idei. Ten cały świat tylko chce pieniędzy, i energia wszystkich jest bardzo mocno skierowana w tę stronę. Ten świat nie ma żadnej prawdziwej drogi – istnieje tylko smak pieniądza. Pojawiło się już wiele zgniłych miejsc: Bliski Wschód, Rwanda, Jugosławia, Północna Korea, a teraz nawet w Ameryce, Rosji, Chinach i Japonii. Odkąd rozpadł się blok komunistyczny, jesteśmy świadkami wyłaniania się wielu małych grup i narodów, walczących ze sobą. Powstaje również wiele małych armii, a na porządku dziennym jest kupowanie i sprzedawanie broni masowego rażenia.

      Tak więc ten owoc rósł przez bardzo długi czas, jednak kiedy już dojrzał, gnije bardzo, bardzo szybko. Kiedy jakikolwiek owoc zgnije, nie nadaje się już do zjedzenia. Jednak wewnątrz tego owocu znajdują się nasiona. Te nasiona są już gotowe: stać je na wszystko.

      Dlatego ludzkie istoty musza jak najszybciej się przebudzić i znaleźć swoje pierwotne nasiona, swoją pierwotną naturę. W jaki sposób można powrócić do swojej pierwotnej natury? Około dwóch i pół tysiąca lat temu, Budda znajdował się w bardzo dobrej sytuacji. Był księciem zwanym Siddhartą, i miał wszystko czego zapragnął, ale nie rozumiał siebie. „Kim jestem? Nie wiem.” W tych czasach w Indiach główną religią był braminizm, jednak nie potrafił on udzielić mu właściwej odpowiedzi na jego pytania dotyczące natury życia i śmierci. Siddharta opuścił więc pałac, wyruszył w góry i praktykował wiele różnych surowych duchowych ścieżek przez sześć lat. W końcu odnalazł Drogę Środka między dogadzaniem sobie a skrajnym ascetyzmem. Pewnego dnia wcześnie rano, medytując pod drzewem Bodhi, na wschodnim niebie ujrzał gwiazdę. W tamtej chwili – bum! – młody książę Siddharta osiągnął oświecenie. Przebudził się i stał się buddą. Osiągnął Ja. Oznacza to, że Budda osiągnął prawdziwą naturę ludzkiej istoty, nie polegając przy tym na żadnej zewnętrznej sile, ani religii, ani bogu. Takie jest nauczanie Buddy.

      Prawie żadna z ludzkich istot żyjących dziś na tym świecie nie rozumie, czym jest. Budda był po prostu człowiekiem o wielkiej determinacji i próbującym umyśle, który nauczył nas, jak ważne jest rozwikłanie tylko tej kwestii. Zanim umrzesz, musisz osiągnąć swój kierunek. Musisz osiągnąć to, czym jesteś. Jeśli czytasz wiele sutr albo śpiewasz ku Amitabie, to do pewnego stopnia to ci pomoże. To nie jest ani dobre, ani złe. Jednak, dlaczego czytasz wiele sutr? Dlaczego próbujesz tego śpiewania imienia Buddy Amitaby? Bardzo ważne jest, aby twój kierunek był jasny. Budda nauczył nas, jak ważne jest znalezienie naszego prawdziwego kierunku w tym życiu. „Czym jestem? Muszę osiągnąć moją prawdziwą jaźń – to jest najważniejsza rzecz, jaką mogę zrobić.” Jeśli osiągniesz swoją prawdziwą jaźń, wtedy osiągniesz swoją właściwą drogę. Kiedy się rodzisz, skąd przychodzisz? Kiedy umierasz, dokąd odchodzisz? W tej właśnie chwili, jakie jest twoje właściwe zadanie? Każdy rozumie zadanie tego ciała. Zadaniem niektórych ludzi jest praca prawnika, albo lekarza, albo kierowcy ciężarówki, albo pielęgniarki, albo studenta, albo męża, albo żony, albo dziecka. To są zadania naszego ciała, nasze zewnętrzne zadania. Ale jakie jest zadanie naszej prawdziwej jaźni? Budda nauczał nas, że życie po życiu, musimy wędrować Wielką Drogą Bodhisattwy i wyzwolić wszystkie istoty od cierpienia. Aby wyzwolić wszystkie istoty, bardzo ważne jest, aby najpierw wyzwolić siebie samego. Jeśli nie jesteś w stanie wyzwolić samego siebie, jak mógłbyś wyzwalać innych ludzi? Dlatego właśnie musimy osiągnąć naszą prawdziwą jaźń, naszą prawdziwą naturę. Tej prawdziwej natury nie znajdziemy w książkach ani w pojęciowym myśleniu. Żaden doktorat, choćby nie wiem jak wspaniały, nie może równać się sile choćby jednej chwili jasnego wglądu w naszą własną prawdziwą pierwotną naturę. Najbardziej bezpośrednią ku temu doświadczeniu drogą jest medytacja. To jest bardzo СКАЧАТЬ