Радзіва «Прудок». Андрусь Горват

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ генерала Яна Вейсенгофа», 1790.

* * *

      Дыялог у краме.

      – Е ці не е?

      – Е.

      – Дай.

      – На.

      Калі ўвядуць падатак на літары, мы выжывем. Мы нават зэканоміць можам у ліхія часіны:

      – Е?

      – Е!

* * *

      Ляжу пад яблынькай. Трэцяя ноч не ў ложку, а на зямлі ў садзе. Каровы варушацца ў кароўніку. Суседскі сабака брэша на купальскага дзядка.

      Ёсць імавернасць дажджу. Ці што заказыча ў сне русалка. Ці яблык упадзе на галаву. Але мы, прудкаўскія хлопцы, нічога не баімся.

      Канец сённяшняга эфіру. Дабранач. Гімн.

* * *

      Прачнуўся, бо адчуў, што на мяне хтосьці пазірае. Расплюшчыў вочы і ўбачыў Колю Валодзі Кульгавага. А я ніяк не магу схаваць, як мне хораша было спаць. Коля бачыць, што мне шчасліва, і хоча, каб і яму было шчасліва таксама, то адразу пытаецца:

      – >Выпіць е?

      Ці то зямля пацвярдзела. Ці то пацвярдзеў я. Але не даў яму выпіць. Узяў нож і пайшоў рэзаць гіпсакартон.

      – Не дасі?

      – Ну да.

      – Калі нуда, ідзі пад плот.

* * *

      Увечары прыйшла цётка Дуня.

      – Сынок, а хто то да цябе заходзіў?

      – Калі?

      – Удзень.

      – А то Коля Валодзі Кульгавага.

      – Та пра Колю я ведаю. Апасля Колі.

      – Я ж у лесе быў.

      – Я ведаю, што ты ў лесе буў.

      – Скуль?

      – Маруся казала. Бачыла, як ты лісапедай ехаў. Ты не туды паехаў, сынок, у тым хмызняку ягад не будзе.

      – Я не па ягады.

      – Ай, расказвай. А што Коля хацеў? Выпіць ізноў прасіў? Ніяк не нап’ецца, алкаш! І п’е, і п’е, і п’е.

      – Не, закурыць прасіў.

      – От курэц! Ужэ выпіў – і курыць пайшоў. Абы-што, а не Коля. І курыць, і курыць – ніяк не накурыцца. Усю вуліцу пракурыў. І ты яму даў?

      – Цётка, а чаго Маруся Зайчыкава да вас заходзіла?

      – А якое табе дзела? От цікаўны які! Іш!

* * *

      Паехаў я лісапедай на пошту ў Каленкавічы. Праз дваццаць кіламетраў вырашыў заскочыць да цёткі Волі. Той не было ўдому, але былі мае любімыя крышані. Пад’еў гэтых крышанёў, падумаў: не грэх і паспаць. Пакуль даехаў да пошты, яна закрылася. Вяртаюся дадому любімым хойніцкім шляхам. Наездзіў сорак пяць кіламетраў, каб проста паесці і вылежацца.

* * *

      Калі ехаў на лісапедзе, пабачыў пяткі дзеда Ганушы. Ён бегае ад мяне, бо месяц таму пазычыў «да вечара» трыццаць тысяч, каб апахмяліцца пасля Тройцы.

* * *

      Радзіва «Прудок». Вячэрні выпуск навінаў.

      Па небе перадаюць зоркі. Быццам не ў двары спіш, а ў космасе. Я Маленькі Прынц з Ромам замест ружы. Касмічны сабака брэша. Касмічная карова варушыцца. Як учора і як мільён гадоў таму. Як тут і як усюды.

      А я ўжо не стану касманаўтам.

* * *

      Цётка Дуня любіць чытаць мае тэксты. То бок дачка паказала ёй некалькі СКАЧАТЬ