Istoria civile del Regno di Napoli, v. 3. Giannone Pietro

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ quod temere sacratum locum introierat; tantum ab Angelis prostratus, pro quodam judicio, quod perfecisse debuerat, nec fecit, pro negligentia transverberatus est: Deinde Sanctus Michael jussit eum Romam remeare, statuto sibi die, quo cum vellet invisere. Sicque cruentatus Rex Romam repedavit, et Benedicto Papae cuncta a se visa retexuit. Igitur Rex valido languore tactus, vita decessit, et ab Archangelo receptus, superis est sociatus Anno Domini DCCCCXCIV. Burcardo Struvio Ist. Germ. dis. 13 §. 6 dopo aver rapportato questo Frammento, soggiunge: Sed quis crederet hasce fabulas ob Chronologiam etiam haut convenientem suspectas? Ejusdem farinae sunt nugae quas de Laurentio Martyre, quasi ultore alii fingunt, de quibus Baronius ad annum 983 §. 11).

78

(Alcuni Scrittori Germani rapportati dallo stesso Struvio loc. cit. §. 8 p. 562 scrissero, che Ottone III quando succedè al Padre, era di età più tenera; e Gobelino Persona non lo fa che puerulus duorum annorum Aet. VI C. L.).

79

Sigon. An. 984.

80

Sigon. A. 911.

81

Ostiens. lib. 2 cap. 15 V. Cam. Pellegr. in Serie Com. Cap. 8. p. 207.

82

Chron. Saler. apud. Pellegr. in Stem. Princ. Saler.

83

Lib. 2 tit. 26.

84

Pellegr. in Stem. Princ. Saler.

85

Petr. Damian. lib. 1 Epist. 9.

86

Ostiens. lib. 1 c. 37.

87

Ostiens. l. 2 c. 57.

88

Pellegr. in Stem.

89

Sigon. ad A. 1001.

90

Sigon. et Baron. ad A. 1002.

91

Ostiens. l. 2 c. 24.

92

Antonin. 2 part. tit. 16 cap. 3 §. 4.

93

Gold. tom. 3 p. 311.

94

Jordanes in Chronico ex Inn. III in cap. Venerabilem, de Elect. et electi potestate.

95

Naucl. generat. 31. A. 937.

96

Honofr. in lib. de Comitiis Imperii.

97

Cujac. de Feud.

98

V. Dupin. de antiq. Eccl. disc. dis. 7.

99

August. Triumphus l. de potest. Ecclesiae, qu. 35.

100

Leopold. de Jure Imperii c. 3.

101

Naucl. generat. 34. A. 994.

102

Card. Cusan. de Concor. Cact. l. 3 c. 4.

103

Guicc. hist. l. 7.

104

V. Pellegr. in Append. pag. 300 et igne cremavit eam.

105

Lib. 1 l. 36, 37 de homicid. lib hom. l. 4 de Parricid. lib. 2 l. 16 de prohib. nupt. V. Struv. hist. jur. Germ. §. 15.

106

Sigon. ad A. 1013.

107

Goldast. tom. 3 p. 311, 312.

108

Ostiens. l. 2 c. 31. A. 1014.

109

Luitpr. l. 6 c. 21.

110

Ivo in Pannom. l. 8 c. 156.

111

Grat. c. 23 dist. 63.

112

V. Struv. hist. Jur. publ. §. 2.

113

Erchemp. n. 36.

114

Leo Ostiens. l. 2 c. 9. Sigon. l. 7. A. 966. Baron. Annal. ad A. 968. Pellegr. in Serie Ab. Cass. in Aligern. pag. 37.

115

Anon. Salern. part. 7 n. 5 ed ivi Pellegr. Chron. Monast. S. Bart. de Carpineto, l. 1. V. Baron. ad A. 968 n. 66. Marium Viper. in Chron. Episc. et Archiep. Ben. l. 2.

116

V. Ughel. Ital. Sacr. de Archiep. Ben.

117

Decr. can. si justos 27 qu. 2.

118

Decretal. c. te referente, de Celebrat. mis. c. 2 de Adulter.

119

V. Ughel. Ital. Sacr. de Archiep. Saler.

120

Ab. de Nuce in Ostiens. lib. 2 cap. 30.

121

Ughell. Ital. Sacr. de Archiep. Comps.

122

Decretal. cap. cum Clem. de Testam. cap. si de collus. de reg. Eccles. Inn. III. in cap. cum olim, de Cleric. conjug.

123

V. Ughel. Ital. Sacr. de Archiep. Consent.

124

Novel. 2 de Feriis, §. 4 in honorem miraculis celebris unguentoque scaturientis Nicolai.

125

Beatil. Istor. di Bari, lib. 2.

126

Bulla Urbani II apud Ughel. Simul et Catara, quae in transmarini litoris ora sita esse cognoscitur.

127

V. Ughel. Ital. Sacr. de Archiep. Rossan.

128

Luitprand. Nicephorus, cum in omnibus Ecclesiis homo sit impius, livore quo in nos abundat, Constantinopolitano Patriarchae praecipit, ut Hydruntinam Ecclesiam in Archiepiscopatus honorem dilatet; nec permittat in omni Apuliae, seu Calabriae, Latine amplius, sed Graece divina mysteria celebrari. Scripsit itaque Polyeuctus Constantinopolitanus Patriarcha Hydruntino Episcopo, quatenus sua auctoritate habeat licentiam Episcopos consecrandi in Accerentilla, Turcico, Gravina, Matera, Tucarico, qui ad consecrationem domini Apostolici pertinere videntur.

129

P. Carac. de Sacr. Eccl. Neap. Monum. cap. 1 sect. 10.

130

Chioc. de Episc. Neap. A. 962.

131

Guil. Appul. lib. 3. Rer. Norman.

132

Gaufredo Malaterra l. 1 c. 3 hist. in tom. 3. Hisp. illustr. Guglielmo Pugliese l. 2. de gest. Norm. in Italia in princ. Guglielmo Gemmeticense l. 2. hist. Nortm. c. 4. Nortmanni dicuntur quia lingua eorum Boreas, North vocatur: homo vero, Man, id est homines Borealas per denominationem nuncupantur.

133

Grot. in Proleg. ad hist. Got.

134

L. 2 hist. Nortm.

135

In hist. Long. in Stemmate.

136

Grot. in Prolegom. loc. cit.

137

V. Inveges nel princ. della part. 3 degli Annali di Palermo, ove porta l'Albero de' Duchi di Normannia.

138

Peregrin. in Stemmate.

139

Malater. lib. 1 c. 4. V. Dufresne in Stem. Ducum. Apuliae ad Hist. Comnen.

140

Malat. lib. 1 c. 9, 11, 19. 38. Ost. lib. 2 cap. 67.

141

Roger. Oveden. apud Grot. in Prolegom. Audax Francia Normannorum militiam experta delituit. Ferox Anglia captiva succubuit. Dives Apulia sortita refloruit. Hierosolyma famosa, et insignis Antiochia se utraque supposuit.

142

Petr. Diaconus de Viris Illustrib. sacri Cassin. Archisterii.

143

Petr. Diac. lib. 3 c. 35 in Actuar. Chronic. Cassin.

144

Lib. 3 cap. 35.

145

Pellegr. in Serie Ab. Cass. in Atenulfo: vergente A. Christi millesimo.

146

Ostiens. l. 2 c. 37. Quadraginta numero Normanni in habitu peregrino.

147

Ostiens. lib. 2 cap. 37.

148

Ostiens. lib. 2 cap. 37. A Guaimaro majore, qui tunc Salerni principabatur.

149

Ostiens. СКАЧАТЬ