De Koopman van Venetië. Уильям Шекспир

Чтение книги онлайн.

      Ik doe mijn best; gij zult tevreden zijn.

      Waar is uw meester?

      Waar is uw meester? Heer, daar gaat hij juist.

      Signor Bassanio! —

      Signor Bassanio! – Gratiano!

      Ik wensch een gunst van u!

      Ik wensch een gunst van u! Ze is toegestaan.

      Ja, toestaan moet ge; ik moet met u naar Belmont.

      Wat moet, dat moet; maar hoor dan toch, Gratiano,

      Gij zijt te wild, te ruw, te luid van stem;

      ’t Gaat u goed af, en is volstrekt geen fout

      In oogen zooals de onze; maar het wordt,

      Waar men u zoo niet kent, al licht te vrij,

      Te dol gevonden; – temper, zoo gij kunt,

      Met enkle koude drupp’len stemmigheid

      Uw dart’len geest; opdat ik, door uw woestheid,

      Niet word’ miskend, en wat ik wensch en hoop

      Niet derven moog’.

      Niet derven moog’. Gerust maar, vriend Bassanio;

      Hul ik mij niet in stemmige eerbaarheid,

      Praat ik niet deftig, vloek slechts nu en dan,

      En is mijn blik niet zedig, draag ik niet

      Een kerkboek in mijn zak, en houd ik niet

      Mijn hoed voor de oogen bij ’t gebed, en zucht

      Ik niet, en zeg ik niet ootmoedig „amen”,

      Neem ik naar eisch niet iedren vorm in acht,

      Als een, die om de gunst van grootmama