De Koopman van Venetië. Уильям Шекспир

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ schepen zijn een maand vooruit wel aan.

      (Beiden af.)

      Tweede Bedrijf

      Eerste Tooneel

      Belmont. Een vertrek in Portia’s woning.

      Trompetgeschal. De Prins van Marocco met zijn Stoet, Portia, Nerissa en anderen van haar Gevolg komen op.

Marocco

      Versmaad mij om mijn kleur niet; ’t is de donkre

      Livrei der helle zon, in wier nabijheid

      Ik ben geboren en mijn zetel heb.

      Maar koom’ de blankste jongling van het noorden,

      Waar Febus’ gloed de ijskegels nauwlijks smelt,

      En om uw min verwond’ zich elk van ons,

      Tot proef, wiens bloed het roodst is, ’t zijn of ’t mijn.

      ’k Verklaar u, jonkvrouw, dit gelaat deed zelfs

      Den stoutste sidd’ren; ’k zweer u bij mijn min,

      Dat het de fierste maagden van het zuid

      Bekoren kon; en ’k ruilde niet mijn kleur,

      Dan om, mijn koningin, uw hart te stelen.

Portia

      Mijn keuze, prins, wordt niet alleen geleid

      Door wat een ijdel meisjeshart begeert;

      De loterij, waaraan mijn toekomst hangt,

      Ontneemt mij zelfs het recht van eigen keus;

      Maar had mijn vader in zijn wijsheid mij

      Niet zoo beperkt, en mij niet opgelegd

      Slechts hem als echtgenoot te aanvaarden, die

      Mij op de wijze wint, die ik u noemde,

      Dan ware uw uitzicht, wijdvermaarde prins,

      Wel even schoon als dat van eenig ander,

      Die vóór u naar mij dong.

Marocco

      Die vóór u naar mij dong. Reeds hiervoor dank.

      Ik bid u dus, geleid mij tot de kastjes,

      Om mijn geluk te toetsen. Bij deez’ kling, —

      Die aan den Sophi, en een Perzisch prins,

      Voor wien de Sultan Soliman driemaal

      Het veld moest ruimen, ’t leven nam, – ik zou

      Den fiersten blik der aard nog overfonklen,

      Het kloekste hart der aard nog overtrotsen,

      Aan de berin haar zuiglingwelpen nemen,

      Den leeuw beschimpen, brullende om een prooi,

      Voor uw bezit, signora. Maar helaas!

      Als Hercules en Lichas met den teerling

      Uitmaken wie het dapperst is, dan doet

      Wellicht de zwakste hand den hoogsten worp,

      En moet Alcides voor zijn schildknaap wijken;

      En zoo kan mij, als blind geluk beslist,

      Ontgaan, wat aan een mindren man ten deel valt,

      Zoodat ik sterf van smarte.

Portia

      Zoodat ik sterf van smarte. Zoo is ’t lot!

      Beslis dus, dat gij afziet van de keus,

      Of zweer vooraf, dat, als gij aav’rechts kiest,

      Gij u verbindt om nimmermeer een vrouw

      Ten echt te vragen. Overweeg dus wel.

Marocco

      Ik zweer het, nimmer! Kom, de keus gewaagd!

Portia

      Neen, eerst uw eed voor ’t altaar. Na den noen

      Beproeft ge uw lot.

Marocco

      Beproeft ge uw lot. Gelukstèr, toon uw macht,

      Nu ’t zaligst heil of diepste ellend’ mij wacht!

      (Trompetgeschal. Allen af.)

      Tweede Tooneel

      Venetië. Een straat.

      Lancelot Gobbo komt op.

Lancelot

      Zeker, mijn geweten zal wel toegeven, dat ik van dezen jood, mijn meester, wegloop. De booze is mij op de hielen, en verzoekt mij, en zegt: „Gobbo, Lancelot Gobbo”, of „goede Gobbo”, of „goede Lancelot Gobbo, sta op, haal je beenen na je, loop weg”. Mijn geweten zegt: „neen; pas op, brave Lancelot”, of, zooals daareven, „brave Lancelot Gobbo, ga niet op den loop; stamp met je hielen, dat je den brui geeft van dat wegloopen”. Goed, maar de verbenedijde booze drijft mij aan, mij weg te pakken, en zegt: „Loop” zegt de booze, „voort!” zegt de booze, „in ’s hemels naam; heb een hart in ’t lijf”, zegt de booze, „en loop weg”. Goed, maar mijn geweten werpt zich om den hals van mijn hart en zegt op wijzen toon tot mij: „mijn brave vriend Lancelot, gij zoon van een braaf man”, – of liever van een brave vrouw, want, inderdaad, van mijn vader gesproken, daar was wel een luchtje aan, hij had zoo zekere neigingen, zoo wat smaak in – , nu, mijn geweten dan zegt: „Lancelot, blijf”, „blijf niet” zegt de booze; „blijf”, zegt mijn geweten. Geweten, zeg ik, uw raad is goed; Booze, zeg ik, uw raad is ook goed; als ik aan mijn geweten gehoor geef, zou ik blijven bij den jood, mijn meester, die (God straffe mij, als ik lieg!) een soort van duivel is: en als ik van den jood wegliep, zou ik aan den booze gehoor geven, die, met verlof gezegd, de Duivel zelf is. Want dit is zeker, dat de jood de gevleeschelijkte duivel is; en, op mijn geweten, mijn geweten is een hard soort van geweten, dat het mij wil aanraden bij den jood te blijven. De booze geeft mij den besten vriendenraad; ik wil op den loop gaan, Booze; mijn hielen zijn tot uw dienst; ik wil op den loop gaan.

      (De oude Gobbo komt op, met een mand.)

Gobbo

      Mosjeu, jonge heer, gij, wees zoo goed en zeg mij, wat is de weg naar mijnheer den jood zijn huis?

Lancelot

      (ter zijde). Och hemel, daar is mijn echte vleeschelijke vader; hij heeft meer dan zand, hij heeft kiezel in zijn oogen en kent mij niet. – Ik wil toch eens wat excrementen met hem nemen.

Gobbo

      Mosjeu, jonge heer, wees zoo goed en zeg me, wat is de weg naar mijnheer den jood zijn huis?

Lancelot

      Sla bij den eersten draai rechtsom, maar bij den allereersten draai linksom; maar onthoud, sla bij den allerallereersten draai noch rechts noch links om, maar sla dadelijk na een poos kaarsrecht af naar het huis van den jood.

Gobbo

      Sapperment, dat zal een moeilijke weg wezen om te vinden. Kunt ge mij zeggen, of zekere Lancelot, die bij hem dient, bij hem dient of niet?

Lancelot

      Spreek je van den jongen mosjeu Lancelot? – (Ter zijde). Nu opgepast, nu leg ik hem het vuur aan de schenen. – Spreek je van den jongen mosjeu Lancelot?

Gobbo

      Geen mosjeu, heer, maar de zoon van een armen drommel; zijn vader is, al zeg ik het zelf, een brave doodarme kerel, en, Gode zij dank, heel welvarend.

Lancelot

      Wel, laat zijn vader wezen wat hij wil, wij spreken nu van den jongen mosjeu Lancelot.

Gobbo

      Uw gehoorzame dienaar, en СКАЧАТЬ