Ama Stelaro. Baena Nuno

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ se Alberto sukcesos pli bone?

      Edmundo

      Alberto… (Ridetas ironie.) Al li la premio…

      Terezo

      Vi malŝatas vian fraton. Tamen atentu, la profesoro opinias lin tre inteligenta. Eĉ li diras, ke estas domaĝe, ke li ne lernas diligente.

      Edmundo

      Mi ne opinias male, panjo. Alberto estas pli vigla ol mi, lia inteligenteco estas pli granda, sed… li malamegas la librojn. Li dormas sur ili. Vi vidos, ke li ne prezentas eĉ unu linion pri la ekzerco.

      Terezo

      Ĉu li ne ĝin faris?

      Edmundo

      Dum mi estis skribanta, li dormis. Eble li laboris matene.

      Terezo

      Povas esti. Li ellitiĝis tre frue, kaj sin enŝlosis en la ĉambro.

      Edmundo

      Por trarigardi la gravuraĵojn de la ilustritaj revuoj.

      Terezo

      Ĉu vi vidis?

      Edmundo

      Li mem diris.

      Terezo

      Des pli malbone. Li ricevos, kion li meritos. (Atentante.) Mi supozas, ke li venas.

      Edmundo

      Eble tiu estas la profesoro, kaj mi tuj iras por alporti miajn librojn.

      Sceno tria

      Terezo kaj Alberto

      (Alberto eniras tra la dekstra pordo, suspekteme)

      Terezo

      De kie vi venas kun la vangoj tiel ruĝaj?

      Alberto

      Ĉu mi? De la laboro.

      Terezo

      Ĉu vi ne iris al la najbaro? Edmundo diris al mi, ke vi estis alirinta al Aŭgusto por montri ion al li.

      Alberto

      Mi iris revidi mian ekzercon. (Kolerete.) Mia moŝto frata kontrolas troege miajn paŝojn. Certe li parolis malbone pri mi: ke mi dormis, ke mi ne atentis pri mia tasko. Jes, mi dormis, nokte, ĉar mi preferas labori dum la freŝo de la mateno. Plie, mi ne havas la kreigan fantazion de Edmundo, nek mi verkas laŭ informoj: mi elrigardas kaj mi priskribas, kion mi vidis. Je kioma horo mi ellitiĝis hodiaŭ? Panjo vidis.

      Terezo

      Jes, estis frumatene.

      Alberto

      Je duono de la sesa. Por kion fari? Por vidi la sunleviĝon, aŭdi la birdojn, senti la tagiĝon.

      Terezo

      Kaj ĝin priskribi…?

      Alberto (kaŝe-malice)

      Mi ne scias. Baldaŭ vi vidos. Kiam la lernama Edmundo iris en la lernoĉambron, mi jam estis fininta mian laboron kaj mi amuzadis min rigardante la gravuraĵojn de la revuoj. Poste mi aliris al la ĝardeno kaj li restis tie ĉi.

      Terezo

      Kaj via skribaĵo?

      Alberto

      Mi lasis ĝin en la paperujo.

      Terezo

      Do, se vi faris, kion vi diras, vi ricevos la merititan premion.

      Alberto

      Mi penadas plej eble, sed la mallaboremula reputacio persekutas min. – Eĉ se miaj verkoj estas pli bonaj ol tiuj de Edmundo, ĉiam la laŭroj estas rikoltataj de li – kiam tio ne okazas pro la merito, ĝi estas pro la aĝo, ĉar li estas pli juna. Kaj oni ne volas, ke mi indignu.

      Terezo

      Sed kiu klaĉas pri vi?

      Alberto

      Ĉiuj. Eĉ oni diras, ke mi profitas je tio, kion li faras.

      Terezo

      Mi neniam tion diris.

      Alberto

      Vi ne diris, sed iu diris. La profesoro mem, ĉiam, kiam mi prezentas ekzercon bone faritan, li rigardas min nekonfide, grumblas, nur pro tio, ke, iam, li trovis malgrandan elĉerpaĵon el Alencar2 en unu el miaj skribaĵoj.

      Terezo

      Malgranda elĉerpaĵo! Pacienciĝu, Alberto – tio estis tuta paĝo, ne havanta unu solan linion el vi.

      Alberto

      Kiu scias, ĉu panjo volas, ke mi kunlaboris kun la aŭtoro de "Guarany"? Mi kopiis…

      Terezo

      Sed vi ne lernas kopii.

      Alberto

      Nu! Kion mi faras en la desegnado? Mi kopias.

      Terezo

      Tio estas alia afero – en la desegnado estas necese alkutimigi la vido-senton al la linio, lertigi la manon…

      Alberto

      En la skribado estas necese alkutimigi la aŭdosenton al la harmonio de la frazo. Estas per la kopio, ke oni sukcesas fari "Venus"on, kaj la "Divina Comedia".

      Terezo

      Bedaŭrinde, mia infano, vi estas tro frazema. Kiu vin aŭdos, povos diri, ke viaj konaĵoj estas tre vastaj… kaj ĉion vi scias laŭ tio, kion vi aŭdas.

      Alberto

      Kaj tio ne estas malmultaĵo, panjo. Ekzistas pianludistoj rimarkindaj, kiuj ne havas alian meriton. La verŝajnoj estas nepraj; pli valoras orumita malriĉo ol trezoro en la mano de avarulo.

      Terezo

      Via memor-kapablo estas admirindega.

      Alberto

      Mi montras, ke mi atente aŭdas la vortojn de paĉjo.

      Terezo

      Via devo estas ankaŭ aŭdi liajn konsilojn.

      Alberto

      Kaj mi aŭdas ilin, panjo.

      Terezo

      Ne ŝajnas.

      Alberto

      Ili estas, kiel la semoj en la tero – siatempe ili floriĝos.

      Terezo

СКАЧАТЬ