Batı Trakya'da Türk Edebiyatı'na Gönül Verenler. Анонимный автор
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу Batı Trakya'da Türk Edebiyatı'na Gönül Verenler - Анонимный автор страница 48
Название: Batı Trakya'da Türk Edebiyatı'na Gönül Verenler
Автор: Анонимный автор
Издательство: Elips Kitap
isbn: 978-625-6494-28-2
isbn:
Şu anda neredeyim, nasılım
Duyuluyordu yakın istasyonda tiren sesleri
Pencerenin yanında oturuyordu kadın
Karşı yapıda çalışan işçiler vardı
Geceden kalma bir uykusuzluktu ağırlığı
Nedense lise yılları aklına takılmıştı
Dinçti yüreği, gülmeleri, bembeyaz dişleri
Uykuları yasemin, düşleri hep pembeydi
Pencerenin yanında oturuyordu kadın
Gelecek, karanlık bir tünelin sıkıntısı
Ve geçmiş en güzel günlerle dolu
Zaman bir güzel kuştu uçan elinden
Yüreği olanlara değil, olmayanlara yanıyordu
Pencerenin yanında oturuyordu kadın
Reklâm ışıkları kırmızı yeşil, durmadan yanıyordu
Işıklı, gürültülü bir kalabalık cendereydi
Eziyordu o güzelim düşlerini, teller elektrik saçıyordu
Pencerenin yanında oturuyordu kadın
Yaşanmamış bir aşkın özlemiydi gözlerindeki hüzün
Sıradan bir yaşam; elişi, yemek, çamaşır, ütü
Sanki ne bekliyordu yaşamdan, başkaları ne bekliyordu
Söyle, kim yaşamak istediklerini yaşıyordu
(Rahmi Ali, -Batı Trakya’da ilk kez- 1982 yılında Öğretmen Dergisi Yayınları arasında çıkan “Ay ile Güneş” adlı çocuk hikâyeleri kitabıyla “Çocuk Edebiyatı” alanında bir harekete öncülük etmiş, 2008 yılında İstanbul’da basılan ikinci çocuk kitabı “Annem Okşarken Saçlarımı” adlı şiir kitabıyla da bu alana yeniden bir canlılık kazandırmıştır. Annem Okşarken Saçlarımı” adlı kitabı hakkında Türkiyeli yazarlardan Mustafa Aslan’la Güngör Şenkal’ın yayımlanmış birer eleştiri yazısı vardır.)
Omzunda tütün çapası vardı kadının
Yorgundu ama sımsıcaktı yüreği
Ova bir ihanet, bir umut
Yalnızlık çekilmez bir yokluk
Kimi harmanlar savrulurdu düşlerinde
Çocuklar bir sevinç, bir üzüntü
Ulucami içinde bir şadırvan
İçtim suyu içtim suyu
Vurdu ve sordu toprağa kadın
Sen ve ben dost muyuz şimdi
Niçin yüreğim böyle kıpır kıpır
Korkularım yedi kat yerin dibi
Bir Türkiye düşünüyor Atatürk
Gördüğü bozkır değil
Gözleri ışıl ışıl çocukların
Dağlar çıplak değil
Bir Türkiye düşünüyor Atatürk
Özgürlük aşk olmuş, girmiş yüreklere
Yürür koşar adımlarla gençlik
Düşünmek bir erdem, suç değil
Bir Türkiye düşünüyor Atatürk
Türküler doldurur bereketli ovaları
Hızlı bir tren geçer gözlerinden
Olanlar gerçek, masal değil
Bir Türkiye düşünüyor Atatürk
Mutlu bir halk, mutlu bir yarın
Bu ülke, bu insanlar bizim
Gelecek pek uzak değil
O ne tütün kırmalardı öyle, hırslı,
Şarkılar düşmezdi dilimizden,
Geceydi, gün ışırdı, at arabaları,
Korku kaçardı yarınki neşemizden.
İşimiz zordu, acıydı, belki de gaddar,
Ayşığı güzel, tütün acı kokardı.
Sorarım, ne vardı bizi kıskanacak,
Ayışığı güzel, tütün acı kokardı
.
Şimdi aldılar tarlalarımızı elimizden,
Çocuklarımız ufka hüzünle bakacak.
Toprak uysal, toprak dilsiz ve sağır,
Güneş biraz daha erken batacak.
Yorulur, dalarım düşlerime
Kitaplarımla baş başa kalırım
Yalnızlık korkusu girerken yüreğime
Robinson Kruzue’yi anarım
Törenler, top ve tanklar, alkışlar
İnsanlar birbirini sevmelidir
Donkişot ne isterdi hayattan
Şanzo Panzo hâlâ gülmektedir
Çalıkuşu’nu çocukça seviyorum
Öğretmen dediğin böyle olmalı
Munise’nin dişleri apak hâlâ
Zeyniler köyüne birlikte gidiyorum
Nasrettin Hoca kendi gülmez hiç
Göle kaşık dolusu yoğurt atar
Dillerden düşmez belki de hiç
Akşehir’de şimdi sessiz yatar
Keloğlan bir iyiliksever delikanlı
Anacığını pek sevmektedir
Nereye varsa bir kötülük, haksızlık
Hepsinin hakkından gelmektedir
Köroğlu, yiğitlik, Ayvaz
Bolu dağları inlemektedir
Nal sesleri, kılıç şakırtıları
Gece uykularıma girmektedir
Baharı nasıl sevmem
Uyanır tüm hayvanlar
Yeşerir doğa bütün
Çiçeklenir ağaçlar
Yaz, çiftçinin umudu
Karıncalar çalışır
Güneş kavurur bizi
Ambarlar kışa hazır
Sonbaharda yapraklar
Hüzün veriyor bana
Okullar açılırken
Neşe dolar her yana
Kışı hep soğuk derler
Karlar, buzlar, yağmurlar
Kötü günler görmeyen
İyi günden ne anlar
Bir СКАЧАТЬ