Dede Korkut'tan Seçme Hikâyeler. Dede Korkut
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Dede Korkut'tan Seçme Hikâyeler - Dede Korkut страница 6

Название: Dede Korkut'tan Seçme Hikâyeler

Автор: Dede Korkut

Издательство: Elips Kitap

Жанр:

Серия:

isbn: 978-625-6865-32-7

isbn:

СКАЧАТЬ biz getirmişiz

      Bre çoban uzağından yakınından beri gel

      Baş indirip bağır bas

      Biz kâfire selam ver de seni öldürmeyelim

      Şökli Melik’e seni iletelim

      Sana beylik alıverelim

      Çoban, kâfire şöyle cevap verdi:

      Lakırtı söyleme bre itim kâfir

      İtim ile bir yalakta bulaşığımı için azgın kâfir

      Altındaki alaca atını ne översin

      Alaca başlı keçim kadar gelmez bana

      Başındaki tolganı ne översin bre kâfir

      Başımdaki börküm kadar gelmez bana

      Altmış tutam mızrağını ne översin murdar kâfir

      Kızılcık değneğim kadar gelmez bana

      Kılıcını ne översin bre kâfir

      Eğri başlı çomağım kadar gelmez bana

      Okluğunda doksan okunu ne översin bre kâfir

      Alaca kollu sapanım kadar gelmez bana

      Uzağından yakınından beri gel

      Yiğitlerin darbesini gör öyle geç

      Bunu duyan kâfirler derhal at teptiler, ok serptiler. Yiğitler yiğidi Karacık Çoban sapanının ayasına taş koyup fırlattı. Birini atınca ikisini üçünü yıktı; ikisini atınca üçünü dördünü yıktı. Kâfirlerin gözü korktu. Karacık Çoban, kâfirin üç yüzünü sapan taşı ile yere serdi. İki kardeşi okla vuruldu, şehit oldu. Çobanın taşı tükendi, koyun demedi keçi demedi, sapanının ayasına koyup attı, kâfiri yıktı. Kâfir şaşkına döndü. Dünya âlem kâfirin başına karanlık oldu:

      “Murada, maksuda ermesin, bu çoban hepimizi öldürür mü öldürür.” dediler ve durmayıp oradan kaçtılar.

      Çoban şehit olan kardeşlerini Hakk’a teslim etti. Kâfirlerin leşinden büyük bir tepe yığdı. Çakmak çakıp ateş yaktı ve keçesinden isli kül yapıp yarasına bastı. Yolun kenarına geçip oturdu, ağladı, sızladı:

      “Salur Kazan, Bey Kazan, ölü müsün diri misin, bu işlerden haberin yok mudur?” dedi.

      Meğer Hanım o gece Kudretli Oğuz’un devleti, Bayındır Han’ın güveyisi, Ulaşoğlu Salur Kazan kara kaygılı bir rüya gördü. Sıçradı ayağa kalktı:

      “Biliyor musun kardeşim Kara Göne, rüyamda ne gördüm? Kara kaygılı rüya gördüm. Yumruğumda çırpınan benim şahin kuşumu ölüyor gördüm. Gökten yıldırım ak otağımın üzerine çakıyor gördüm. Kapkara duman yurdumun üzerine dökülüyor gördüm. Kuduz kurtlar evimi dişleyip yırtıyor gördüm. Kargı gibi kara saçımı uzanıyor gördüm, uzanarak gözümü örtüyor gördüm. Bileğimden on parmağımı kanda gördüm. Ne vakit ki bu rüyayı gördüm, ondan beri aklımı fikrimi toplayamıyorum. Kardeşim benim bu rüyamı yor bana.” dedi.

      Kara Göne:

      “Kara bulut dediğin senin devletindir, kar ile yağmur dediğin senin askerindir, saç kaygıdır, kan karadır, geri kalanını yoramam, Allah yorsun.” dedi.

      Kara Göne böyle söyleyince Kazan:

      “Benim avımı bozma, askerimi dağıtma. Ben bugün yağız al atı ökçelerim, üç günlük yolu bir günde varırım. Öğle olmadan yurdumun üstüne varırım. Eğer yurdum, sağ ve esense akşam olmadan gelirim; yok yurdum sağ ve esen değilse başınızın çaresine bakın, ben artık gidiyorum.” dedi.

      Kazan Bey, yağız al atını mahmuzladı, yola çıktı. Gele gele yurdunun üzerine geldi. Gördü ki yurdunun üzerinde kuzgunlar uçuyor, tazılar etrafta dolaşıyor. Kazan Bey burada yurt ile haberleşmiş, görelim Han’ım ne haberleşmiş:

      Kavim kabile benim ortak yurdum

      Yaban eşeği ile yabani geyiğe komşu yurdum

      Seni düşman nereden dalamış güzel yurdum

      Ak otağlar dikilince yurdu kalmış

      İhtiyarcık anam oturunca yeri kalmış

      Oğlum Uruz ok atınca hedef kalmış

      Oğuz beyleri at sürünce meydan kalmış,

      Kara mutfak dikilince ocak kalmış

      Bu hâlleri görünce Kazan’ın kara süzme gözleri kan yaş doldu; kan damarları kaynadı; kara bağrı sarsıldı. Yağız al atını ökçeledi, kâfirin ardından yola düştü, gitti.

      Kazan’ın önüne bir su geldi:

      “Su, Hak yüzünü görmüştür, ben bu su ile haberleşeyim.” dedi.

      Görelim Han’ım nice haberleşti:

      Çağıl çağıl kayalardan çıkan su

      Ağaç gemileri oynatan su

      Hasan ile Hüseyin’in hasreti su

      Bağ ve bostanın ziyneti su

      Ayşe ile Fatma’nın bakışı su

      Koç atların gelip içtiği su

      Kızıl develerin gelip geçtiği su

      Ak koyunların gelip çevresinde yattığı su

      Yurdumun haberini biliyor musun söyle bana

      Kara başım kurban olsun suyum sana

      Su nasıl haber versin? Sudan geçti, bu sefer bir kurda rastladı:

      “Kurt yüzü mübarektir, kurt ile bir haberleşeyim.” dedi.

      Görelim Han’ım ne haberleşti:

      Karanlık akşam olunca günü doğan

      Kar ile yağmur yağınca er gibi duran

      Kara koç atlar gördüğünde kişnettiren

      Kızıl deve gördüğünde bağrıştıran

      Akça koyun gördüğünde kuyruk çarpıp kamçılayan

      Arkasını vurup berk ağılın ardını söken

      Karma ögeçin 4 semizini alıp tutan

      Kanlı kuyruk yüzüp çap çap yutan

      Avazı kalın köpeklere kavga salan

      Çakmaklıca çobanları geceleyin koşturan

      Yurdumun haberini biliyor musun, söyle bana

      Kara başım kurban olsun kurdum sana

      Kurt nasıl haber versin? Kurttan da geçti. Karaca Çoban’ın kara köpeği, Kazan’ın karşısına geldi. Kazan, kara köpek ile haberleşti.

      Görelim Hanım ne haberleşti:

      Karanlık akşam olunca vaf vaf üren

      Acı ayran dökülünce çap çap içen

      Gece gelen hırsızları korkutan

      Korkutarak şamatasıyla ürküten

      Yurdumun haberini СКАЧАТЬ



<p>4</p>

Öğeç: iki yaşına girmiş koyun.