Wyrosnąć z DDA. Robert J. Ackerman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ tylko 13 procent dorosłych córek wyznaje, że miało kogoś, z kim mogło podzielić się w dzieciństwie swoimi uczuciami. Córki, które miały taką osobę, znacznie rzadziej zgłaszały się w dorosłym życiu na terapię niż te, które nie miały innego wyboru niż trzymać wszystkie swoje emocje i odczucia w sobie. Jeżeli miałaś taką przyjaciółkę, krewnego czy powiernika, to w miarę zdrowienia z traumy swego dzieciństwa będziesz coraz lepiej zdawać sobie sprawę, jak dużo ta osoba wniosła do twojego życia.

      Żałuję, że nie miałam prawdziwych rodziców. Zawsze zastanawiałam się, jakby to było mieć kogoś, kto się mną przejmuje, z kim mogę się dzielić swoimi największymi troskami, tajemnicami i sukcesami.

      Nancy

      Zachowania i style rodzicielskie

      Jacy byli twoi rodzice oprócz tego, że w okresie twojego dorastania jeden z nich lub oboje byli alkoholikami? Na przykład w jaki sposób alkoholizm wpływał na zdolność alkoholika do odgrywania roli rodzicielskiej? I z drugiej strony, jak alkoholizm w rodzinie wpływał na zdolność niepijącego rodzica do odgrywania swojej roli?

      Wiele dorosłych córek mówi, że ich najsilniejsze negatywne uczucia związane z dzieciństwem dotyczą w większym stopniu zachowania alkoholika w stosunku do nich niż samego picia. Innymi słowy, opieka rodzicielska, jaką otrzymałaś lub jakiej nie otrzymałaś, może być w twoich wspomnieniach z dzieciństwa istotniejsza niż samo picie. Dla dziecka ważne jest to, jak bardzo rodzic alkoholik mimo wszystko próbuje być rodzicem. Być może miałaś rodzica, który podejmował starania, by być efektywnym w swej roli, ale nie potrafił wyrwać się z uzależnienia alkoholowego. Nie wszyscy rodzice – alkoholicy i niealkoholicy – wykazują takie same zachowania czy takie same style rodzicielstwa. Niezależnie od spożycia alkoholu dorastanie z rodzicem, który cię ignoruje, różni się od życia z takim, który dąży do tego, żeby cię kontrolować.

      Czuliśmy, że ojciec nas naprawdę kochał; po prostu nie bardzo mu to wychodziło. Potrafił zepsuć wszystko, co starał się zrobić, ale się starał.

      Carol

      Inne córki były przekonane, że ich rodzic alkoholik jest gotów nie spać po nocach, by obmyślać, w jaki jeszcze sposób mógłby dokuczyć swoim dzieciom!

      Kiedy ojciec zrywał nas z łóżek w środku nocy i kazał maszerować po domu z pieśnią Naprzód, młodzi chrześcijanie na ustach, myśleliśmy tylko, że jest przecież środek tygodnia i powinniśmy się wyspać przed szkołą jak normalne dzieci. Wołaliśmy: „Mamusiu, chodź, pomóż nam, ratuj”, ale mama nigdy nie przyszła.

      Cathy

      Dorosłe córki wskazują, że spośród rożnych zachowań pijącego rodzica najbardziej utkwiła im w pamięci napastliwość słowna. Tego rodzaju rodzic alkoholik jest kłótliwy i agresywny werbalnie, depcze zaufanie i samoocenę wszystkich wokół siebie.

      Inne córki deklarują, że rodzic alkoholik naruszał ich godność, i wskazują na zachowania obejmujące czyny od zawstydzania ich przed rówieśnikami po przemoc fizyczną i seksualną. Trzydzieści jeden procent dorosłych córek doznało w dzieciństwie przemocy fizycznej, 19 procent było ofiarami przemocy seksualnej, a 38 procent było świadkami przemocy małżeńskiej w swych rodzinach. Odsetki te były trzy do czterech razy wyższe niż w rodzinach niemających problemu alkoholowego. Córki, które doświadczyły nie tylko alkoholizmu rodziców, lecz również przemocy, ucierpiały w większym stopniu i inaczej niż dzieci nieagresywnych alkoholików.

      W trakcie swojego zdrowienia zaczęłam powoli doświadczać gniewu na Tatę za jego pijackie napady agresywnego szału i znajdować sposoby jego wyrazu. Zaskoczyło mnie to, że przez te wszystkie lata postrzegałam swoją matkę jako ofiarę i nigdy nie pociągnęłam jej do odpowiedzialności za piekło, jakiego doświadczali moi bracia i ja.

      Valerie

      Niektóre dorosłe córki podają, że ich rodzic alkoholik był bierny i nie zwracał większej uwagi na nie ani na innych członków rodziny. Inne twierdzą, że alkoholik udawał beztroskę i niczym się nie przejmował. Taka postawa życiowa mogła wydawać się najmądrzejsza w przekonaniu alkoholika, ale dorosłe córki adaptowały się do niej przez zamartwianie się wszystkim w swoim życiu, być może nawet za bardzo.

      Jak pewnie podejrzewasz, agresja słowna i przemoc fizyczna pojawiają się wśród pijących rodziców częściej niż postawy bierne i beztroskie. Ponadto córki, które doświadczyły napaści słownych i przemocy, donoszą o poniesieniu znacznie poważniejszych strat niż córki biernych, beztroskich alkoholików.

      Twoja percepcja sytuacji

      Osiemdziesiąt procent dorosłych córek uznaje, że bardzo ucierpiało z powodu obecności w ich życiu rodzica alkoholika. Dwanaście procent twierdzi, że ucierpiało umiarkowanie, a 8 procent uważa, że nie ucierpiało wcale. Jakie jest źródło tych percepcji? Czy są to percepcje z okresu dzieciństwa, czy też pochodzą z ich doświadczeń jako dorosłych córek, które inaczej widzą teraz rzeczywistość?

      Twój sposób rozumienia swojego dzieciństwa, gdy byłaś dzieckiem, może diametralnie różnić się od tego, jak je pamiętasz dzisiaj. Zazwyczaj, gdy cokolwiek uznajemy za prawdziwe, reagujemy na to tak, jakby istniało. Niezależnie czy rzecz ta jest rzeczywista czy nie, reagujemy na nią na podstawie swoich percepcji. Córki alkoholików w różny sposób postrzegają swoje doświadczenia. Podrozdział ten zaczyna się od pytania, jak było ci w dzieciństwie w twoim domu. Jaką opinię miałaś o swojej rodzinie, gdy byłaś dzieckiem? Czy dostrzegałaś i uważałaś, że w twojej rodzinie nie tylko dzieje się coś złego, ale że na dodatek przynosi ci to szkodę? Jeśli sądziłaś, że coś jest nie w porządku, czy wiedziałaś, na czym to polega, czy też myślałaś, że chodzi o ciebie?

      Przez cały czas, kiedy dorastałam, czułam się bardzo samotna. Czułam, że nie mam żadnych przyjaciół, że życie przepływa obok mnie, i często wpadałam w przygnębienie. Nie mogę powiedzieć, że wtedy doświadczałam tego właśnie w taki sposób; uważałam raczej, że to chorobliwe. Myślałam po prostu, że coś jest ze mną nie tak.

      Paula

      Trudno jest mieć adekwatny i spójny obraz sytuacji, gdy jest ona chaotyczna i zmienna, gdy niesie ze sobą sprzeczne przekazy lub gdy nie jesteśmy w stanie zrozumieć, co się dzieje. Wiele dorosłych córek mówi o poczuciu dezorientacji w dzieciństwie nie tylko w sprawie alkoholu, lecz także tego, jak powinny zachowywać się we własnej rodzinie.

      Jeśli chciałaś na przykład mieć obraz domu, w którym twoja matka nie ma problemu alkoholowego, starałaś się zachowywać tak, jakby nie była alkoholiczką. Jednak starania te stawały się dla ciebie dezorientujące, gdy okazywało się, że robisz różne rzeczy, by kompensować czy tuszować problem, który twoim zdaniem nie istnieje.

      Sposób postrzegania przez nas tego, że mamy rodzica alkoholika, może zależeć od różnych czynników. Pierwszym i najważniejszym jest wyparcie. Jeśli w okresie dorastania chciałaś wyprzeć to, że twój rodzic jest alkoholikiem, prawdopodobnie negowałaś również istnienie jakichkolwiek problemów wynikających z picia. Ewentualnie mogłaś wypierać szkody wyrządzane przez alkohol, wmawiając sobie, że dysfunkcyjne zachowania w twojej rodzinie nie mają nic wspólnego z piciem.

      Innym sposobem przeinaczania percepcji jest minimalizacja. Stwierdzenia takie jak: „Nie było jeszcze najgorzej”, „Nie ucierpiałam na tym” albo „Nie СКАЧАТЬ